Сықыр да сықыр бөтелке дорбамда мынау
Сықыр да сықыр бөтелке дорбамда мынау,
Өмірде мұндай мүжіліп, қор болмадым-ау.
Сұқтана қарап әркімнің ішкен-жегеніне
Жылап та келіп шағынған, подвалдарым-ау.
Сықыр да сықыр бөтелке дорбамда мынау,
Өмірде мұндай мүжіліп, қор болмадым-ау.
Сұқтана қарап әркімнің ішкен-жегеніне
Жылап та келіп шағынған, подвалдарым-ау.
Кезім еді болатын сезімге мас,
Кетті бірақ, қайтейін, қарамай бақ.
Бір бөтелке қолымда,
Көзімде жас,
Менің жайым мәлім болды,
Сенің қалтаң қалың болды.
Қорғайтыным арым болды,
Ал тергеуші залым болды.
Қысқан кезде жан-жағымнан,
Қайғы ауруға ем де қонбай.
Қолды жайып жалбарынғам,
Жайымды ұғар пенде болмай.
Өмірім менің поэма,
Өмірім менің роман.
Аяма тағдыр, аяма,
Аяған жоқ қой бір адам?
Түпсіз терең шыңырауға,
Құлап кетіп барамын.
Кездестім де бір дауға,
Жылап кетіп барамын.
Әкем де болған, шешем де болған мұңдарым,
Ешкімге сенбей, сендерді ғана тыңдадым.
Иілсем-дағы боранның тұрып өтінде,
Сынбадым,
Сағыныш сезіміңді жалындатып,
Көке, мені мамырлаған мамырда күт.
Шошынба терезеңді шертіп тұрсам,
Беймезгіл қалған кезде бәрің жатып.
Ауылға келдім,
Туған жер суық қарады.
Мен жайлы өсек өрттей-ақ гу-гу тарады.
Баяғы үйдің орнында тұрмын құлазып,
Қыңсыладың қиналып, арсылдамай,
Екеумізді кім сірә, керек етсін?
Жаралғаннан болып ең арсыз малай,
Зарлағанда құдайға не демексің?
Ештеңеге көңілім тұрақтамай,
Сезімімнің елігі лақтамай.
Қызықтырмай жүр мені көктемдегі
Бүршігінен бал тамған шуақ маңай.
Топшысы опырылып қаршығамның,
Жанымды жастайымнан жаншыған мұң.
Содан да болар бәлкім мен өзгеше,
Сен түсінбес тұңғиық жан шығармын.
Бұл өмірді өтетін құйын дедім,
Таусылған жоқ әзірге сыйым –демім.
Қазамын деп әуремін құмнан құдық,
Тарықтырған тағдырым қиын менің.
О, тағдыр, керек емес тосқауылың,
Өмірлік қайғы емес, басқа ауылым.
Бұлбұлдың жүрегімде ұясы бар,
Жібіткен мейірсіздің тас бауырын.
Маңдайымды тіредім жақ таянып,
Өткен күнім өртеніп жатты оянып.
Ешкім мені іздемес баяғыдай,
Күндер өтер тағы да оқтай ағып.
Түнді кінәла, бәрібір күнді кінәла,
Бұл өмірдің қалады сұмдығы ғана.
Ерегіскенде не табам пиғылы жатпен,
Болғаннан соң жүрегі, кіндігі қара.
Ей, қара түн,
Айтшы маған ақтығын,
Мен осынша зарға қамап тапты кім?
Кінәлі деп айтайын ба шешемді,
Көзімнің жасын көл қылып төгіп талай күн,
Қара қазанның түп күйесіндей қарайдым.
Тізерлеп тұрып қолымды жайып аспанға,
Өзімді өзім жұлып жеп иттей талаймын.
Әкемді де жалмаған,
Шешемді де жалмаған,
Бұл өмірде маған да
Титтей орын қалмаған,
«Алла» деп оянады несібелі ер,
Алланы пір тұтқан жан өсіп-өнер.
Ұмытқан сәттерім көп иманымды,
Я, Алла, өзің мені кешіре көр!
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі