Шөлдегі сағым
Теңіз боп көкжиек төнеді:
Толқындар кұлайды еңкейіп.
Алысың жақындап келеді,
Кішкенең кетеді үлкейіп.
Теңіз боп көкжиек төнеді:
Толқындар кұлайды еңкейіп.
Алысың жақындап келеді,
Кішкенең кетеді үлкейіп.
Сағыныштың соңында шаңым қалған,
Шаң қалдырмай қойсын ба арынды арман.
Жанарымның алдында сағым қалған,
Сағынғаннан бәрі де,
Күн күйіп тұр.
Қан құрғап шөлдегенім,
Таңдай — тандыр,
Көз — бұлдыр, кермек — ерін...
Жабырқасам, көзіме жас келеді,
Жанарларың бұлтсыз аспан еді.
«Ай, жеттім-ау» дегенде бұлың етіп,
Алдап кеттің сағымдай сәскедегі.
Далада сағым.
Көкала мұнар…
Күн сұғын қадап биiктен,
жалт етiп көзден жоғалады да,
Сағым боп аққан сан жылдар,
Сарпаңға мені салдыңдар.
Тағдырлас маған, тағдырлар,
Қай жаққа кетіп қалдыңдар?
Көңілімді тұмшалады түн тыныш,
Сөздеріңнің жоғалғандай шындығы.
Бөтен көзге сен жымиып тұрғанда,
Жанарымнан кетіп жатты бір жарық.
Сенсіз ай - жарық түнде, мұңға кеткен.
Жұлдыздар да жылағандай үнсіз көктен.
Сағынышпен сарғайған бар ғұмырым,
Сенсіз өткен түндерге азап шеккен.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі