Өлең, жыр, ақындар

Бұл дүниеге қарасам

  • 24.06.2022
  • 0
  • 0
  • 481
Бұл дүниеге қарасам
Ойым онға,
Санам санға бөлiнедi.
Кеудемдегi жүрегiм
Қауiптi тозаң мен
Қатерлi шаңға көмiледi.
Жап-жасыл уы ақтарылып
Өтiм жарылады.
Күйедей қап-қара боп
Өкпем қабынады.
Өзегiмнен өрт шығады.
Сол өрттен
Жазылмайтын дерт шығады.
Бұл дүние
Қабырғамды қаусатып,
Омыртқамды опырғандай болады.
Үмiтiм мен арманым
Ұшар жерi де жоқ,
Ұшса,
Қонар жерi де жоқ
Абақтыда отырғандай болады.
Бұл дүниеге қарасам —
Жаным шошып,
Ұшынып кетедi.
Балаларымнан басқа
Бауыры жоқ — бауырым! —
Күптей боп
Iсiнiп кетедi.
Қайсарлығым да зарланып
Аш қасқырдай
Ұлып тұрады.
... Сонда да — лағнет атқыр! –
Бұл дүниеге
Бүйрегiм бұрып тұрады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көркемөнерпаздар фестивалі

  • 0
  • 0

Дүбiрлi шулы көктемге
көк айдын бейне сахна.
Қарамай артқа, өткенге
келiңдер тездеп,

Толық

Ауырған кезде

  • 0
  • 0

Отқа тастағандай
Денем күйiп барады.
Байлап қойғандай
Аяқ-қолдарым

Толық

Зейнолла Қабдолов

  • 0
  • 0

Ұқсамайтын бiр күнiне бiр күнi,
есiне алып отыратын iлкiнi,
осы бiр жан үйiнде де, түзде де
сөз өсiрiп, сөз баптайды күн-түнi.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар