Қазір
Жат қылған жан сарайын,
Сән қылған хан сарайын.
Дейтін сияқты арамдық,
Әлсізді іздеп табайын.
Бір досым бар,
Аңғал өзі, аңқылдақ,
Күтіп алар барсам мені жалпылдап.
Бір досым бар,
Тұрады жиҺаздары жараса.
Ойыншықтың түрі көп тамаша,
Үйлер де бар жабдығымен қараса.
Ас, жатын, жуынатын бөлмелерде
Мен сіздің білгеніңізді қалаймын, бір нәрсе
Мұның қалай екенін сіз білсеңізде,
Қарасам хрустальды ай, қызыл бұтақ та
Жай күздің бейнесі менің тереземде.
Қуыршақтың түрі көп әрі әдемі,
Жаулап алады көрген көзді.
Қуыршақпен өстік қой бәрімізде,
Қызық кездер екен ғой еске түссе.
Қорықамыз бір істі бастауға,
Жүрексініп отырамыз қашанда.
Айтамыз , мақтанамыз,
Оңай емес бәрі де тақалғанда.
Қазақтың ұлан байтақ даласында,
Қостанай, Торғай атты қаласында.
Қағылды тұңғыш сабақ қоңырауы,
Қазақтың көптен күткен атты-ау таңы!
Сүйіспеншіліктен туған өлеңім:
Басымды ылғи иіп келемін,
Тарихы бітпес, дариға өлкем
Ардақты менің - Атамекенім!
Қиялдағы ғашығым мен армандаған,
Мен сені әдемі ақ бұлттан жасап алғам.
Күтемін күдер үзбей бір өзіңді,
Елестетем кездеріңді қолыма қонған.
Болды, бітті бәрі енді,
Көтер қане сен еңсеңді.
Тік қарап күтіп алғың,
Берген сыйын тағдырдың.
Жабырқама, көңілім, жабырқама,
Әйтседе сен жақынсың жаныма.
Шарықтап кетсем де бар әлемді,
Сені іздеп қараймын жан –жағыма.
Шыдап бақтың бәріне,
Тағдырдың салған ісіне.
Айтар сені мықты деп,
Сыртыңнан сөз еткендерде
Құшақ жайып қарсы алар жан
Пекиннен де табылғаны-ау!
Сенейін бе, сенбейін бе,
Кімді көріп тұрмын мен?
Өлеңсіз өтер көп күндер,
Салқындап, саспай, самарқау.
Достарым, қайда кеттіңдер,
Білмедім, күйім сол аңқау.
Суретің сенің қолымда жоқ,
Күндіз-түні қарар едім ерінбей.
Суретің сенің жанымдағы от,
Сырт көздерге жанады тек көрінбей!..
Көрінсе біреу алыстан,
Өзің ғой деп дір етем.
Тағатымды тауысқан,
Лапылдаған бір от ең.
Ғашық болып өтейікші, өкінішсіз, жәй ғана,
От сезімге куә етейік жерді мынау, айды ана.
От сезіммен одан әрі күйерсің, көп ойнама,
Ұзап кетпе басқа жолға, басқа жолды ойлама!
Кейде көктем, қыс кейде,
Оралмайды кешегің.
Шын махаббат түс бейне,
Сипап қалар төсегін.
Армандылар өткен екен аһ ұрып,
Кеудесінен қайғы көлін сапырып.
Кейінгілер есіне ала жүрсін деп,
Өздерін де тас қып кеткен қатырып.
– Адам қашан қадірлі?
– Іңгәлап өмірге алғаш келгенінде.
– Адам қашан қадірлі?
– Аһ ұрып,
Тіске тісті шегелеп,
Үндеме тіл, үндеме.
Ауыз ашып не керек,
Айтпаған соң бірдеңе.
Арман атты мен білетін бір ән бар,
Айтар оны орман, таудан сұраңдар.
Айтар оны, қайталаумен тек қана,
Қанатының екпінімен қырандар!
Айхай, арман, асау едің сен неткен,
Төзімсізді тастап қаштың ту алыс.
Байқамаймын уақытты тез өткен,
Алмасумен үміт, қайғы, қуаныш.
Қартайдым деп қайғырма, анам,
Жаз күніне жай қарап.
Жыл қымтаған, ай ұрлаған
Жастығыңды – өткен сонау
Емеспін ақылды дана адам,
Жанымда жатталар жылдар мың.
Әуелде әлемге анадан,
Жарыққа таласып туғанмын.
Арман асқар асу бермес кейде тым,
Арман жолы арылмаған бейнетім.
Атар таңға асығамын кеш түссе,
Онсыз сірә, сезім салқын, ой жетім.
Уақыт шайпау кейде шын,
Кетпейтін сенен өш алмай.
Бақыттың кисең жейдесін,
Сасасың тағы шеше алмай...
Тілемейтін мінез бап,
Ақын жанын кім білген.
Сиреп қалар ілезде-ақ,
Ой да қалың бүлдірген.
Су бетінде күміс сәуле сырғанап,
Ай жанары маңдайынан бір қарап,
Бара жатыр сылқ-сылқ күліп қыз толқып,
Көкшіл шәйі орамалын бұлғалап.
Жүріп-жүріп болдырып,
Шабытқа боп шала бай.
Жылап-жылап алды бұлт,
Таяқ жеген баладай.
Келеді күн, кетеді күн шектелмей,
Келер күнге кеткен күнім өткелдей.
Туып тағы тербеп жатыр, жер-ана,
Нәрестесін кінәсіз жас көктемдей!
Жүзінде ойнап жылу атты күн күші,
Алаңсыз бір, айтшы, дүние,
Күлдің бе ей?!
Нәрестенің мына тұңғыш күлкісі,
Үнің тәтті не деген,
Таңдайымда еріген.
Тыңдаушыңды деме кем,
Күні жоқ қой жеріген.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі