Жасқанып жүрмін баруға...
Естілді хабар
Қайғыға терең салуға,
Отырмын даяр
От болып лаулап жануға.
Естілді хабар
Қайғыға терең салуға,
Отырмын даяр
От болып лаулап жануға.
Ескі Одақтың кезінде де бар еді
Елді үш жүзге бөлушілер әлегі.
«Командалық» ғұрып келді бұл күнде,
«Ескі», «жаңа қазақ» туды әлемі.
Аңызға да сән берер, ертегіге,
Қасиетті Ұлытау етегінде
Ел бірлігі белгісі құлаш жайды,
Айғақ етіп атағын ерте күнге.
Меңіреу уақыт,
Қабағыңды аш, қалғыма,
Әкелемін жақсы адамды алдыңа.
Нағашыбай дәстүр сыйлар от берді,
Шоқан басқан асыл ізден нәр алдым,
Ақан сері әнін жаттап таралдым.
Құлагер жортқан құба жонда ізі бар,
Аққулы елде, «Гәккулі» елде жаралдым.
Түлегі той жасаса Қостанайдың,
Сырбайша неге жедел қостамаймын?
Қазақтың асыл ұлы Кенжеғали,
Мен сені інім әрі дос санаймын.
Жарылыстар – үнсіз жау құлақтанды,
Бастан кештік атомдық сынақтарды.
Өлген малдар Сарыарқа даласында,
Ракеталар қалдығы сұлап қалды.
Саңқылдап аққу қаптаған,
Саялы көлге ынтығам.
Жанымды әні аптаған,
Басылып мұңым, құлпырам.
«Бәйтерекке» қараймын
Құлпырып, жайнап тұрғанда.
Сұлуға таныс балаймын,
Ұқсатып егіз туғанға.
Тәуелсіз күнім түзеп қаталықты,
Елбасы Абылай ханнан бата алыпты.
Кешегі «Щучинский» деген аудан
Бурабай ауданы боп аталыпты.
Бақыт жеңгем –
Бәйкен аға тірегі,
Қыз Жібектей Төлегеншіл жүрегі.
Ел ағасын барша қазақ сыйласа,
Ленинградты от қоршауда сынаған,
Жау қысқанда не көрмеді бұл адам?!
Сол күндерде қайғы кешкен қарт Жамбыл
Жыр боратты қорғасыннан құраған.
Дәл тапқандай ой мен сезім ояуын,
Құлақ шалды сөз семсері ноянын.
«Қырғыздың Манасы бар,
Қазақтың Манашы бар», –
Періште мен шайтанды
Айыра алмай қалар ма ек,
Абай бізге ой салды,
Тұжырым айтты болар сеп.
Төлегендей мүсінші інім қасымда,
Тұрдық үнсіз Еркін аға басында.
Осы да бір есте қалар мезетау,
Айқын таңба біздің шеккен ғасырға.
Ән салсам сағынышты тереңдетіп,
Арманға көрем деген келем бекіп.
Аққудай сыңарына ұша тартқан,
Лебіңмен жібергейсің тез емдетіп.
Сұлтан ағам дәл сексенге келгенде,
Тойдың тойы жетті Құдай бергенге:
Төлегеннің Қыз Жібегі секілді
Жетпіс бесті игеріпті жеңгем де.
Қызылжардың мешіті кірсе жырыма,
Кім қосылмас толқып айтқан сырыма?
Асыл қала тағзым етіп Құранға,
Малшынып тұр сүйікті Алла нұрына.
Қазақтың асыл ұлы
Әбілқас Сағыновқа
Қазақтың көзін жұмды асыл ұлы,
Кәкімбек Салықов
Мұхит аға дейтін бізді «батырым»,
Директор ғой шығарса да батыл үн.
Көрші болып тап қасына барғанда,
Ерулік беріп, көрсетті зор шатырын.
Қырандай самғап өрледі,
Жасынан құштар білімге.
Ғұлама сырын мөрледі
Ағылшын, неміс тілінде.
Қанышы бар қызық қой өмір деген,
Қанаттанып, күш алып көңілденем.
Атын айтсам алыстан бой тастайды
Таңғажайып белестер көрінбеген.
Теңізге келдім өр жойқын,
Жүруші ем мауқым басылмай.
Бұрқырап жатыр көк толқын
Әбіштің бұйра шашындай.
Кең жалған әр күнін санаған,
Көңілде қобалжу, бар алаң.
Туған жер, көркіңнен көз жазып,
Алыстап барамын жағадан.
Ұлан іс бастау алған Бас қаламыз,
Қуаныш құтты болсын, Астанамыз!
Ескерткіш Қанжығалы Бөгенбайға
Орнаттың, құттықтаймыз, шаттанамыз!
Жек көру туар ызадан,
Ұмытпас мұңын бұл адам.
Сыр білдірмей талай жыл,
Ішімнен ғана жылағам.
Қазақтың қайсар ақын, ерен ері,
Толтырды Мағжан кекке кенерені.
Атойлап Тұран үшін ұран жайса,
Сол шығар Махамбеттің жебегені.
Түлкі заман, тік кетсем, сөкпе мүлде,
Өтер бүгін тарихи өкпе кімге?
Абылайын туған ел қайта тапты,
Шек қойдық біз тарихи жек көруге.
«Мықты ақын нақты жасын айтпас болар», –
Деуші еді Әбділдадай марқасқалар.
Тұманбай, жетпіс деген дәнеме емес,
Серілер сексенде де жапжас болар.
Өмір жолым – менің үлкен байлығым,
Көз ашқалы көкіректі жарды мұң.
Күлкім кейде көрінеді өзіме
Жыртығындай шапанының жарлының.
«Шын арыс біткен кең жігер,
Үлкеннен үрікпей тең жүрер», –
Деп айтты талай кездескен
Қарағандылық кеншілер.
Құттықтап үш жиырма бес жасыңменен,
Аманжол, Алдыңда тұр асыл белең.
Сендағы құр алақан келген жоқсың,
Сырың мол ескі, жаңа ғасырменен.
Ойымды осынау құпташы,
Үш жүзге бөлу – жұт басы.
Тірлікті қандай шексек те,
Бірлікте өмір тұтқасы.
Жалғызбын атаанадан,
Балалық өтті жаутаңкөз.
Лүпілін үнсіз санаған,
Жыр болды жүрек айтқан сөз.
Қазақтың көзін жұмды асыл ұлы,
Таусылды бұл жалғанға ғашық күні.
Домбыра екі ішегі күрт үзілді,
Күмбездер күмбір қаққан басылды үні.
Қан майданда фашизмді қиратып,
Адамзатты өткен қатты сыйлатып,
Тірі күнде аты аңызға айналған,
Осынау жерде жатыр Жәлел Қизатов.
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі