Бес күйеуге шыққан әйел туралы баллада
Жауып тұрса қасіреттің жаңбыры,
Секілді ол да табиғаттың жарлығы.
Бес күйеуге шыққан әйел-ананың
Жүрегімді мазалайды тағдыры.
Жауып тұрса қасіреттің жаңбыры,
Секілді ол да табиғаттың жарлығы.
Бес күйеуге шыққан әйел-ананың
Жүрегімді мазалайды тағдыры.
Емес ол алған беттен тайынатын,
Өлеңі ел-жұртына жайып атын.
Қасқайып кабинетте отыр бүгін
Қаскелең военкомы – Тайыр ақын.
Шөлдеген жердей жауынға,
Жыр құмар кезім болатын.
Бір күні біздің ауылға
Сау ете қалды топ ақын.
Сенің бүгін несібеңді кем қылмас,
Қан майданнан
Қайтпай қойған өндір жас.
Сен – елімнің жығылмаған туысың,
Ақ сүтімді омырауымнан ағызып,
Көздің жасын көкірегіме тамызып.
Айдалада, қарағым,
Аңыраған анамын.
Өткен күнді
Енді қайтып қоштар кім?!
Қызығына түстім әбден жоспардың.
Көз боядық, сөз боядық ұрандап,
Жапа шеккен бір теңіз айдалада,
Кейістікті әкелер кейде адамға.
Айықпайтын бір дертке айналдың ба,
Емі-домы табылмас – бейдауаға!
Дүниені жапқанда қараңғылық,
Мазалайды түсіме Арал кіріп.
Не жаздым деп қараймын айналама,
Көңілімде жоқ қылау, арам қылық.
Айрылған дала бейбақ Балқашынан,
Жағалау,
Жасыл белес,
Жартасынан.
Арал мен Балқаш арасы –
Көзімнің ағы-қарасы.
Жабырқау – жадау жанымның
Жазылмай жатқан жарасы.
Зулаған кең далада кер киігі,
Шынында,сен шығарсың –
Жер биігі.
Шыжғырып дала төсін тастаған-ау
Көрікті ғып жаратқан
Көк шыршадай құздағы...
Ханның өзін қаратқан
Қарауылдың қыздары.
Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп
Кеңейіп қара шаңырақ,
Сарыарқа сайран – сары бел.
Қозы мен қойдай жамырап,
Қосылып жатыр қалың ел.
Төзе білген қайғыға,
Төгіп көзден жас талай...
Торғай кірді қойныңа,
Құшағыңды аш, Қостанай!
Аймағыңды араладым атпенен,
Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.
Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,
Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.
Бурабайда жартастар бар,
Неткен шебер тас қалас.
Құламастан тік қалған,
Жазық маңдай, қасқа бас
Көкшетауым!
Көкшетауым – көріктім.
Көпке дейін көрмей кетсем зеріктім.
Жүрегімді ашып көрсең сезер ең
Көкшетауым,
Кексе тауым, жас тауым.
Мен боламын сенің мөлдір бастауың.
Әніңменен,
Қарт Каспийдің толқыны жағаны ұрып,
Әкелгендей саған да, маған үміт.
Жағалаудың болғаны қандай жақсы,
Құдіретін түсіндім жаңа біліп.
Бұл жерге келсең, жаным, мұңдасып қал,
Болсаң да құмға асыққан, шыңға асыққан.
...Жұптасып бір қабірде қалдыңдар ма,
Осылай өледі деп шын ғашықтар.
Үңілемін,
Бәріне үңілемін.
Беу, не деген ғажайып ғұмыр едің!
Тарихтың маржанын сүзіп алып,
Қадірін, қасиетін ұққан жастан,
Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.
Армысың, аялы ел, саялы жер,
Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.
Құштарлықтың күшімен
Келе жатқан бетіміз.
«Жетісайдың» ішінен
Шыға келсе жеті қыз.
Емес ол бұл өмірден күліп өткен,
Тілесе – төтесінен тіліп өткен.
Қылп етіп сөз найзасы тиген жердің
Бұрқ етіп шығады екен күлі көктен.
Таңдай таза,
Гүлдей әлем көрікті
Тағы да бір ескерткішке толықты.
Қорқыт...
Құштар көңіл ұлың келді,
Құшағыңды аш, Қызылорда!
Сен жасырма сырыңды енді,
Өткен жылдар ізі бар ма?
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі