Өлең, жыр, ақындар

Бес күйеуге шыққан әйел туралы баллада

Жауып тұрса қасіреттің жаңбыры,
Секілді ол да табиғаттың жарлығы.
Бес күйеуге шыққан әйел-ананың
Жүрегімді мазалайды тағдыры.

Толық

Қаскелең военкомы

Емес ол алған беттен тайынатын,
Өлеңі ел-жұртына жайып атын.
Қасқайып кабинетте отыр бүгін
Қаскелең военкомы – Тайыр ақын.

Толық

Сырбайдың дауысы

Шөлдеген жердей жауынға,
Жыр құмар кезім болатын.
Бір күні біздің ауылға
Сау ете қалды топ ақын.

Толық

Бұлақ

Көненің көрінеді өзі асылдай.
Көненің көрінеді сөзі асылдай.
Жасырын жылдар бойы жер астында,
Жатыпты бір бұлақтың көзі ашылмай.

Толық

Барлыхан

Елуінші жыл еді… Ерте көктем,
Емес тағдыр біздерді еркелеткен.
Кеше біткен соғыстың кегі ме екен,
Лебі ме екен кеудені өртеп өткен.

Толық

Сол бір қыршын жас үшін

Сенің бүгін несібеңді кем қылмас,
Қан майданнан
Қайтпай қойған өндір жас.
Сен – елімнің жығылмаған туысың,

Толық

Ескерткіш

Ескерткішін көріп тұрып Мұхтардың,
Естен кетпес бір нәрсені ұққанмын.
Елі сүйсе, құламайды асқар тау,
Елі сүйсе, батпайды екен шыққан Күн.

Толық

Нұрхан

Нұрекем, сені айтқанда еңіредік,
Ажалға жан емес ең жеңілерлік.
Торғайда өзің басқан әр топырақ
Әманда жатады екен тебіреніп.

Толық

Үш монолог

Ақ сүтімді омырауымнан ағызып,
Көздің жасын көкірегіме тамызып.
Айдалада, қарағым,
Аңыраған анамын.

Толық

Өткен күнді

Өткен күнді
Енді қайтып қоштар кім?!
Қызығына түстім әбден жоспардың.
Көз боядық, сөз боядық ұрандап,

Толық

Жапа шеккен бір теңіз айдалада

Жапа шеккен бір теңіз айдалада,
Кейістікті әкелер кейде адамға.
Айықпайтын бір дертке айналдың ба,
Емі-домы табылмас – бейдауаға!

Толық

Адам!

Адам!
Адам бәріне сен кінәлі,
Көп қой сенде мансап пен шен құмары.
Алқам-салқам куә боп Арал жатыр

Толық

Дүниені жапқанда қараңғылық

Дүниені жапқанда қараңғылық,
Мазалайды түсіме Арал кіріп.
Не жаздым деп қараймын айналама,
Көңілімде жоқ қылау, арам қылық.

Толық

Айрылған дала бейбақ Балқашынан

Айрылған дала бейбақ Балқашынан,
Жағалау,
Жасыл белес,
Жартасынан.

Толық

Арал мен Балқаш арасы

Арал мен Балқаш арасы –
Көзімнің ағы-қарасы.
Жабырқау – жадау жанымның
Жазылмай жатқан жарасы.

Толық

Ақжайық – ару

Зулаған кең далада кер киігі,
Шынында,сен шығарсың –
Жер биігі.
Шыжғырып дала төсін тастаған-ау

Толық

Қарауылдың қыздары

Көрікті ғып жаратқан
Көк шыршадай құздағы...
Ханның өзін қаратқан
Қарауылдың қыздары.

Толық

Қыстың күні – Қимада

Есімде...
Бәрі есімде,
Қарындас-құрбы,
Сыйлы аға.

Толық

Көне Торғай келбеті

Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп

Толық

Кеңейіп қара шаңырақ

Кеңейіп қара шаңырақ,
Сарыарқа сайран – сары бел.
Қозы мен қойдай жамырап,
Қосылып жатыр қалың ел.

Толық

Құшағыңды аш, Қостанай!

Төзе білген қайғыға,
Төгіп көзден жас талай...
Торғай кірді қойныңа,
Құшағыңды аш, Қостанай!

Толық

Өлкейік

Туып-өскен жерімнің
Өзенісің, Өлкейік.
Көзіме ыстық көріндің,
Көз алдымда көркейіп.

Толық

Аймағыңды араладым атпенен

Аймағыңды араладым атпенен,
Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.
Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,
Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.

Толық

Зеренді

Жағасын жалатқан зерменен,
Толқынын жұпар жел тербеген,
Құшағын құмарлық кернеген,
Аспаны астасқан жерменен

Толық

Бурабайда жартастар бар...

Бурабайда жартастар бар,
Неткен шебер тас қалас.
Құламастан тік қалған,
Жазық маңдай, қасқа бас

Толық

Көкшетауым

Көкшетауым!
Көкшетауым – көріктім.
Көпке дейін көрмей кетсем зеріктім.
Жүрегімді ашып көрсең сезер ең

Толық

Жер шоқтығы – Көкшетау

Көкшетауым,
Кексе тауым, жас тауым.
Мен боламын сенің мөлдір бастауың.
Әніңменен,

Толық

Жағалау. Теңіз. Мұнара

Қарт Каспийдің толқыны жағаны ұрып,
Әкелгендей саған да, маған үміт.
Жағалаудың болғаны қандай жақсы,
Құдіретін түсіндім жаңа біліп.

Толық

Маңғыстау

Аңдасаң, гүл шыққандай тақыр жерге,
Алаулап жалын атып жатыр бел де.
Бұйығы баяғыдан бұл өлкеде
Болмапты батыр кенде, ақын кенде.

Толық

Қозы Көрпеш – Баян Сұлу қабірі басындағы ой

Бұл жерге келсең, жаным, мұңдасып қал,
Болсаң да құмға асыққан, шыңға асыққан.
...Жұптасып бір қабірде қалдыңдар ма,
Осылай өледі деп шын ғашықтар.

Толық

Абай музейінде

Үңілемін,
Бәріне үңілемін.
Беу, не деген ғажайып ғұмыр едің!
Тарихтың маржанын сүзіп алып,

Толық

Ертіс жағасындағы қала

Қадірін, қасиетін ұққан жастан,
Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.
Армысың, аялы ел, саялы жер,
Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.

Толық

Жеті өзен

Құт бұлақтан
Ытқып аққан
Өртенгендей от өзегі,
Жыраулардай,

Толық

Сіңлісі Сараның

Сен шығарсың шынында
Бір сіңлісі Сараның.
Естілмеген ғұмырда
Тәтті жырың,

Толық

Таулар

Секілді осы арада
Барлық тау, барлық орман.
Астау көл, асау арна
Асқан жер Талдықорған.

Толық

Жетісай – жеті қазынам

Құштарлықтың күшімен
Келе жатқан бетіміз.
«Жетісайдың» ішінен
Шыға келсе жеті қыз.

Толық

Тұрмағамбет

Емес ол бұл өмірден күліп өткен,
Тілесе – төтесінен тіліп өткен.
Қылп етіп сөз найзасы тиген жердің
Бұрқ етіп шығады екен күлі көктен.

Толық

Қорқыт ескерткішіне

Таңдай таза,
Гүлдей әлем көрікті
Тағы да бір ескерткішке толықты.
Қорқыт...

Толық

Құшағыңды аш, Қызылорда!

Құштар көңіл ұлың келді,
Құшағыңды аш, Қызылорда!
Сен жасырма сырыңды енді,
Өткен жылдар ізі бар ма?

Толық

Тобыл

Тобылғы түстес тор Тобыл,
Жағаңда сенің ерке гүл.
Қиялымды сен менің
Қияныңа асырып,

Толық