Сырлы сезім
Ойнайды ішімде бір сырлы сезім,
Сол сезімді айналайын, сен де сезін
Тұңғиық көздеріңе қарай беріп,
Тереңдете, тұтқынына түскен кезім
Ойнайды ішімде бір сырлы сезім,
Сол сезімді айналайын, сен де сезін
Тұңғиық көздеріңе қарай беріп,
Тереңдете, тұтқынына түскен кезім
Сынынан өтіп уақыттың,
сынынан өтіп Бақыттың,
тірліктің ащы-тұщысын,
бір кісідей-ақ татыппын.
Тереңі-ай мына суат түбінің,
бере ме құдай қуатты бүгін,—
қарадай ғана қалтырап барам,
қайда жүр менің шуақты күнім?"
Бетім қайтып кермесе де ешкімнен,
бұ тірлікте естімедім сес кімнен,
достарымның күндестігін қоздырмай,
дұшпанның да білместігін кештім мен.
Жау жағадай алғандай,
Ит балақтан қапқанда.
Карантиніңді қайтейін
Елімді су ап жатқанда.
Бақытты бағалаған түсінед шын,
Тағдырдың әрбір сыйын үкіліп мың.
Қиындық атаулыға, босқа сынып,
Келмейді болмашыға күпір еткім.
Қол бармайтын әдеті ғой кей іске
Мендік ойлар қаңғырып жүр, күй іште
Қызықтырса қалауыңша сынай бер
Жалғыздығыма тиіспе!
Ағайын, мазалаңдар,
жазалаңдар,
бекерге мені бірақ қажамаңдар.
Жүйкесі жұқа біткен жүрегімде
Жарқыиым-ай, жетпегендей күндегің.
енді кілең келді білем жүндегің.
мақтасаң да,
даттасаң да қыңқ етпес,
Біреудің пайдаланып бет-беделін,
балтырым сыздамады текке менің,
Барында жылмақай қу,
жұмақтан да
Жалықтырды бәрі де,
барлығы да —
үмітімді ұзатып таң нұрына,
жауар бұлттай түнеріп,
Өкпелеп итіне де,
битіне де,
бұзылып бара жатыр ұйқы неге,—
күлді ме қайдағы бір сұмырайлар,
Апыр-ай, ай мен күннің аманында,
алданып,
азып-тозып барамын ба,—
мұздайды жиі-жиі жүрек шіркін,
Кеше біз де дүбірлі дүрмекке еріп,
жұрт ішінде жүріп ек құрметтеліп.
Көп көрді ме соны да,
жек көрді ме,
Ішінен қайталап бір күйді,
күн күйді,
қозы-лақ мүлгиді,
тозып-ақ бара ма қыраттар,
Егілгеннен енді кеп,
не шығады, балбұлақ?—
Ағаш басы селдіреп,
қаңырап-ақ қалды бақ.
Құдай-ау, төбемнен тағы ұрдың,
аңырдым,
есімнен жаңылдым,
сағымның сынғаны осы ма,
Жапырағы селдіреп баяғыда-ақ,
салқын тартып барады саялы бақ.
Қай жағыңа қарманып,
қарасаң да,
Көбейе берсе мұңлы күн,
дүние қалай болмас тар.
Шымбайға батып шындығым,
шыдамай кеткен жолдас бар.
Тектіні көріп тебінген,
делебем қанша қозғанмен,
жаралды дейтін темірден,
жүйке де бүгін тозды әбден!
Бақытым да бар, сорым бар,
Алматым болды алданыш.
...Бабалар жатқан қорымдар
Алакөл жақта қалды алыс.
Ылайым ықтиярсыз ырқыңды алса,
жүреміз жүз құбылып, жұртым қанша,—
бас шұлғып барлығына
енді бірде
Болды ма маңдайымның соры қалың,
апыр-ау, сонша неге торығамын?
Осы ма айдарымнан жел ескені,
ар-ұят емес пе еді қорығаным!
Бір күніңнен қызығырақ бір күнің,
жаралғалы жұмақ еді тірлігің.
Қыл көпірден қапелімде тап болған,
құтқарады қай құдірет, кім бүгін?
Аң-таң боп тұрмын ақ таңда,
кеудемде, қарғам, қайғы үдеп.
жақсы өсіп келе жатқанда,
қалайша жолдан тайды деп!
Айналайын, алтын ұям — үй-ішім,
күбір-күбір...
күлкілерім...
сүйісім..
Тағы да темекімді түтіндеттім...
ойладым неге бола күпінбекпін.
Қойыппын осыншалық не тындыра,
тірліктің қай кетігін бүтіндеппін?
Осылар немді менің қызғанады,
сырт беріп, сұс көрсетіп, сызданады,
бірі жүр ала көзбен ата қарап,
арылмай қабағына ызғар әлі.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі