Отаншыл сезім
Үлкен Отан, Ұлы Отан,
Балалық шақтан сезінген,
Сүйгеннен бауырың езілген.
Балалық шақтан бері біз –
Үлкен Отан, Ұлы Отан,
Балалық шақтан сезінген,
Сүйгеннен бауырың езілген.
Балалық шақтан бері біз –
Отанды сүю, өзіңді сүю – бір ұғым,
Отаннан тарар
тамырың менен түбірің.
Отаның сонда жүрегің болып шықпай ма,
Отанды сүй. Отқа түс от лауласа,
Ал егерде, егерде от болмаса,
Сүйгеніңді Отанды көрсетем деп
Жасай көрме, жарқыным, тек далбаса.
Өмір жылдам атқан оқтай зымырар,
Көңіл – құбылаң. Құбыласына жығылар.
Біз – пендеміз өз билігін өзі әлі
Ұстай алмай от пен суға ұрынар.
Менің бүкіл өлеңім Отан жайлы,
Отан берген бойымда от ойнайды.
Отан – жүрек, жүректен нәр алмаған
Отықпайды ешқашан, отаймайды.
Махаббат болды ма өзі, болып па еді?
(Махаббат демеңіздер желікпелі.)
Махаббат болса – болды,
Онда оңды –
Таулардың тарланы екен Тарбағатай,
Мінезі маң-маң екен Тарбағатай,
Қолаты қорған екен Тарбағатай,
Пай-пай, пай, оң қанаты-ай, сол қанаты-ай!
Шыр етіп түсіп шарана
Шашалып барып жұтты ауа.
Түскендей сынап бағана
Сылқ ете түсті жүкті ана.
Қырық жаста келіншек, қырық жаста.
Қырық жаста әйелде ғұмыр басқа.
Қырау, қылау, бозқырау шалығына
Бұл жаста әйел үсімес, ұрынбас та...
Сол келіншек сенің жеңгең, менің шешем еді ғой,
Сенің барың, менің барым көңіліне сеп еді ғой.
Сен аяушы ең, мен аяушы ем, ол аяйтын біздерді,
Бұл сезімді кеудемізден өмір көсеп еді ғой.
Көктемгі қара жаңбырлар, қашан жауасыңдар,
Қырлардың көгін өсіріп, көңілін ашар дауасыңдар.
Қара жер қатаяр еді, аспанның нұры
Жасыл шалғындарменен жасауламасаңдар.
Баянауыл басында бұлт бар ма,
Керекудің көгінде мұнар бар ма?!
Қалқаман мен Мамыр көл қосыла алмай,
Орны жатыр.
...Қара бұлтты үйіріп, селмен ұрып,
Дауылымен түйіліп желмен ұрып,
Тағдыр мені тезіне салып алып,
Жібергісі келді бір «пенде» ғылып.
Әнеки, Жоңғар қақпасы,
Тіреген қос тау қос қолдап.
Таулардың талай алқасы
Қарайды көкке аспандап.
Қара Торғай – Сары Торғай,
Қошалақ құм – Қарақұм.
Сары Тосын сары атандай
Ботасындай Балақұм.
Балабақшаға барады жалғыз келіншек,
Баласын күнде алады жалғыз келіншек.
Сәбиі кешке томпиып ерте ұйықтайды,
Томсарып өзі қалады жалғыз келіншек.
Екеуміз сол көктемді сағынармыз,
Сағыныш – сары бояу, қанығармыз.
Сарыөзек сайға шығып, қайда құрып
Кетті екен, қаймағы іріп сары жалбыз?
Екі абысын алпыстан кеткен асып
Бұйдаласып, бірге өскен ноқталасып.
Бір әулеттің тілегін бірге тілеп,
Бақа тірес болмаған, бақталасып.
Ерітші, еріт, Ебінің желі,
Емдеші қане, деміңмен деме.
Жел-құзымды алып көңілімдегі,
Көтерші көкке, желіңмен жебе!
Бір көкек биыл сұңқылдап көктем шықпастан,
Зарыға жүріп, сыңарын тауып жұптасқан.
Екеуі сосын көрінбей кеткен біраз күн
Ұядан шықпай үпілдірік пен мүк басқан.
Білесіңдер ғой, білесіңдер ғой бәрің де,
Жүрегі құрғыр көнгісі бар ма әмірге?!
Басыңда бар ғой, басыңда бар ғой бәріңнің
Жүрегі құрғыр төзгісі бар ма зәбірге?!
Былтырғы ағаш қайтадан биыл көгерді,
Жапырағы көктеп, бұтағы түгел теңелді.
Айналасында көбелек қаптай жөнелді,
Жаратылыс-ай, көрмедім сендей шеберді?!
Біржан – Сара,
Біржан – Сара,
Біржан – Сара бір адам.
Бірдей адам. Бірдей ақын. Бір дәуірде жылаған.
Бетегеден биікпін, жусаннан аласамын,
Бұған бірақ қалай мен жарасамын?
Болашақтың қамы үшін төзейін-ақ,
Болмысымнан бөлек пе болашағым?
Баяғы баққа барайық бүгін,
Баяғыны еске алайық, күнім.
Жеңілдер ме екен, жеңілдер ме екен
Көп айып, мінім, көп айып, мінім...
Айтшы, қайысты ма қабырғаң?
Қалай екен хас батырдан айырылған?!
Қайысты ма қабырғаң,
Қалай екен айырылған –
Бар дүниенің бастауы –
Жан-дүниеңді жасытпа.
Бәрі өтеді қас қағым,
Ұмытуға асықпа.
Боз жусанның түбірі әлі кетпеген,
Көк бетонды илеп әлі төкпеген,
Туған жердің құйттай әуе портынан
Қазір, қазір көтерілем көкке мен.
Алыс-алыс, алыс қалды...
Туған ауыл қалды алыс...
Сағыныш та сейілгендей балалықтай алданыш.
Сары жотада біз иіскеген селдірепті боз жусан,
Япыр-ай, біздер тірлікте қандай қаталмыз.
Қағысамыз да, шабысамыз да жатамыз.
Даулассақ, жеңсек,
Жауласақ, жықсақ мәз болып,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі