Не қайыр көктегі айды көксегеннен?
Не қайыр көктегі айды көксегеннен?
Өзіңді өкпем өшті өкшелеумен...
Ажарын ақ жүзіңнің айтпағанда,
Айналып кетпеймін бе бөксе, белден?!
Не қайыр көктегі айды көксегеннен?
Өзіңді өкпем өшті өкшелеумен...
Ажарын ақ жүзіңнің айтпағанда,
Айналып кетпеймін бе бөксе, белден?!
Саусағыма ілінді бұрым-бұлақ...
Үнің де ұнап барады, түрің де ұнап.
Құрдымыңа, құдай-ау, қашан жетем?
Ұрым алыс болғанда, Қырым жырақ.
Тағы өттің-ау алдымнан, қара мысық?
Сенен гөрі жақсы еді бала күшік.
Мен барғанша төрінде қу сайқалдың
Отырмасын бір сабаз шарап ішіп?..
Естен неге шықпайсың, естен неге,
Күн түбіне күнə артып көшкен неме?!
Ұқсамайтын түріңнен айналдым-ау,
«Судан таза, сүттен ақ» еш пендеге!
Саған бола таң ататын сияқты,
Тауға нұрын жалататын сияқты.
Барша əлемнің базары мен назарын
Бір өзіңе қарататын сияқты!
Кейде менің кеудемде жын ойнайды...
Мені момын, жуас деп кім ойлайды?
Қарымбайдың қалтасын қағып-сілкіп,
Шыбыртқылап аламын Шығайбайды!
Менің əнім Алланың алғысындай,
Бау-бақшада сайраған таң құсындай!
Тамылжытып таң құсы сайрағанда,
Қапастағы ой қалайша қалғысын жəй?!
Мен Құдайдың құлымын, ұлы емеспін,
Ұл болуды /құл емес/ тілемес кім?..
Құрсағынан шыққалы жан анамның
Қыр соңынан қалмаймын ұлы Елестің!
Өлген қайтып келе ме?
Тіріле ме?
Келер болса тірліктің құны неде?!
Жерде қанша «қуыршақ құдайлар» жүр..,
Құдайға құлдық ұрып, құлша нандым.
Кімге, айтшы, одан өзге мұң шағармын?
Күмəнмен күлдібадам күнді өткізіп,
Тұманмен түн баласы тұмшаландым.
Бұл өмірден –
Тұл өмірден жалықтым.
Жарық күннің жалғандығын жаңа ұқтым.
Шыбын жанды шығара алмай кеудемнен,
Бұлбұл құс қонбайды екен бақшаға ұдай,
Қор болған жамандарға жақсы əнім-ай...
Айналдым ақын емес, əйлеңкеске,
Əмірін жүргізгелі Ақша-құдай.
Жалғыз өмір бұйырған бұл адамға,
Несібең де, сол сыйың, сыбағаң да.
Сезінгенің жөн мұны дін аманда:
Көз ілмегің қас қағым... құлағанда...
«Жас кезде болушы еді бəрі де оңай..,
Азғаны-ай,
Қу тірліктің арығаны-ай».
Көрші Əжей шығады үйден,
Аққуын Алакөлдің шерулеткен
Өтіпті-ау ес жиғанша Елу көктем...
Мың бөліп ақын мұңын теберіктей,
Кім келіп ақын жүгін жеңілдеткен?
Аямай-ақ қой мені, аямай-ақ
Бірі екен деп ақынның жалаңаяқ.
Сенің құлқың – құныкер қу дүние,
Менің мүлкім – тар кепеш, табақ, аяқ...
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі