Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (865)

Тілек

«Жан қалаулым, жан жетпес, жан серігім,
Ауыр болса, аруанадай берігім.
Көктемнің күн шуағындай көңілі,
Жаны жайлау, еркем менің, елігім» —

Толық

Үміт оты

Талай үрлеп үміт отын жандырдым,
Себебісің жана туған сан жырдың.
Сезімді де, төзімді де көңілдің
Көпірінен жүз өткіздім, жан құрбым.

Толық

Неге ғана

Ақтарғыштап тарих – тағдыр беттерін
Ұшырамын алысқа ойдың кептерін.
Шіркін әмір, тәкаппар шын, тәрізді
Қандай ғана қиын еді өткелің.

Толық

Ұнатамын

Мөлдір кездер мың-мыңдаған
Арасынан ұнар көзін
Қарап, танып жалындаған
Оқысын да жүрек сөзін.

Толық

Дедім бе ұнамайсың

Дедім бе ұнамайсың,
Неліктен кінәлайсың?
Өкпе-назыңа жауап
Ісіңнен сұрағайсың.

Толық

Тағдырымның өзі мен ең

Сыр аулаған кім едің?
Айсыз тымық түн едім!
Түн пердені ысырып,
Сәуле шашқан кім едің?

Толық

«Тәкаппар-ақ» болайын талғамым көп

«Тәкаппар-ақ» болайын талғамым көп,
Талғап, таңдап өмірден алмағым көп.
Өзгеге бол айлалы қызыл түлкі,
Мәз бол да жүр аңқауды алдадым деп. 

Толық

Кімді ойладың?

Мен – сен едім,
Сен – мен едің.
Толқуын жүректің
Толқынға бөледім.

Толық

Сұлулыққа құштар көп

Сұлулыққа құштар көп,
Айта алмаймыз неге деп.
Ең арысы гүлге ғой
Құштар ұшқан көбелек.

Толық

Қарадым саған

Қарадым саған,
Қададым қара көзді.
Жанардан оқыр
Дедім де айтылар сезді.

Толық

Жеңеше

Қара қасың қиылған қалам дерсің
Таудан ескен таңертең самал желсің.
Қарағанның ұялтқан қара көзін
Мөлдіреген ақ жүзде қара меңсің.

Толық

Гүл

Махаббат – гүл,
адам – оның
Өсер топырағы ғой.
Өсіп, еніп ғұмыр кешер

Толық

Тимеші гүлге

Тимеші, қалқам,
тимеші гүлге,
Үзбеші оны,
жайқалып өссін!

Толық

Сен мені ұмыттың

Сен мені ұмыттың, жаным,
Ұмыттың нұрлы күндерді.
Алаулап жүзінде жалын,
Ұнаттың екен кімдерді.

Толық

Керемет

Керемет дейміз
табынып тұрып өнерге,
Сол кереметтер
адамға өзі келер ме!

Толық

Өзгерген өмір жемісі

Бостандық таңы атты да жайнап,
Бөленді нұрға біздің бар аймақ;
Тастады серпіп ысырып түнді,
Жіберді жойып қасірет-мұңды.

Толық

Шолпан өлеңі

Өнердің шебер салған көп өрнегін,
Оқысам ақын Шолпан өлеңдерін,
Ерке өскен, мұңсыз өскен албырт жаным
Аяйды ол жыр етсе мұң мен шерін.

Толық

Май күні

Тамылжыған нұрға бөлеп даланы,
Торғын көктен күлімдеп күн қарады.
Әрбір үйдің шатырында қонақтап,
Ақ. көгершін қауырсынын тарады.

Толық

Көктем

Көктем келді:
көк шығып, жер гүлдеді,
Көкте күн мейірлене елжіреді.
Ашылған жаңа ғана жауқазынның

Толық

Өте шықтың жазға ұқсап

Мен туғанмын шыққаннан соң азат күн
Қыш үйінде қарапайым қазақтың.
«Қызға тыйым қырық үйден» білмеймін,
Татқаным жоқ дәмін ондай азаптың.

Толық