Жаңбыр
Жаушы жаңбыр, жау жаңбыр,
Табиғатты жандандыр!
Жайнап өссін құлпырып,
Шөлдеп, солып қалған гүл.
Қол ұстасып тұрыстық,
Дөңгеленiп айналып.
Екiлене қуысып,
«Мысық – тышқан» ойнадық.
Қара теке бiздегi,
Жан тынышын iздедi.
Қартайған соң, əл кетiп,
Балаларды сүзбедi.
Қар кеттi де, жаз шығып,
Ектi Төкен жас шыбық.
Жүрмеген соң суарып,
Қалды ол өспей қуарып,
Дəмi ауыздан кетпейтiн,
Етi қандай тауықтың?!
Ал одан да керемет
Сөзi тəттi Сауықтың.
– Қандай жақсы бала едi,
Үстiнде жоқ кiр-сатпақ.
Айта қойшы, кəне, ендi
Бiздерге арнап бiр тақпақ, –
– Бəрi қорқып, ықсын, – деп,
Сүзеген боп шықсын, – деп,
Шыққан жанды үйiне
Қайта қуып тықсын, – деп,
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі