Өлең, жыр, ақындар

Өкпелеме...

  • admin
  • 05.02.2024
  • 0
  • 0
  • 316
Белден асты тағы бір іңір көші,
Бұл қаланың ауысты бүгін де есі.
Бала күнім көретін бәрін
«әппақ» бүгініме, өтінем, үңілмеші.
Үңілмеші, өтінем, бала күнім.
Тастай қала күйретті сананы мың.
Он сегізде өртіне орап кеткен,
Сезім салған жүректе жараны ұғын...
Бала күнім...
Білемін, өкпелісің.
(Армандаусыз бір күнің өтпеді шын.)
Мұңға толы кеудемде бұлқынады,
Сен жіберген самға деп көкте құсың.
Көкте құсың, ал жерде гүлің жайнап,
Періштенің күлкісі жүзінде ойнап,
Сен салатын «бейкүнә суретшім-ау»
«шығармаңды» бұл өмір ұғынбайды-ақ...
Ұғынбасын!
Өкпелеме, бала арман, арда күнім.
Тектілердің өтемін жалғап үнін.
Бұйырған күн шыққанда биігіме,
Туын қадап кетемін арманыңның!!!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Он сегіз

  • 0
  • 0

Бәрі соқыр. Бәрі керең. Тас қала.
Бар наласын жалғыз ғана күз ұғып...
Сағынышы ақтармаған басқаға,
Бара жатты мезгілдің жанарынан үзіліп.

Толық

Тау

  • 0
  • 0

Мәңгілкке түйсігімде түйілген,
Тау иісті дем бұрқырап санамда...
Арпалыстым қала кезген күйіммен,
Бұдан артық құрсау жоқтай ғаламда. 

Толық

Астана – арманның аңызы

  • 0
  • 0

Мен...
О бастан аппақ арман ем!
(Сезбеген шығар да сол шақта болған ел...)
Бауырлап атқанда Бозоқтың боз таңы,

Толық

Қарап көріңіз