Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп
Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп,
Таңғы шықтай көңілменен шын сенген.
Сүйе тұрып, сүймес ем ғой ертерек,
Опасыз жан екеніңді білсем мен.
Сүйеп тұрдым, маңдайымды еркелеп,
Таңғы шықтай көңілменен шын сенген.
Сүйе тұрып, сүймес ем ғой ертерек,
Опасыз жан екеніңді білсем мен.
Ақ әлем...
Асқар таулар түрегеп тұр,
Тауларға табынғандай, жүрелеп қыр.
Аспанға шығып алып Әлия әжем,
Сыйлар... мейлі сыйламас,
Біліп... мүмкін білмейді.
Деген, бабам, «Жиде ағаш -
Өз жерінде гүлдейді»...
Ақ жүзімде... Тұр таңбалы бар мұңым,
/Мінезіме айналғандай арлы ұғым./
Жамандайтын... Жол тауып «ол» әйтеуір,
Мен ұнатқан жігіттердің барлығын...
«Ертең»- ертең деп жүріп, күн өтерін білмедім,
Сақтай білмес, сұлуды күң етерін білмедім.
Өмір деген «кезекті» кәрілікке көнбейтін,
Көңіл деген, көктемгі гүл екенін білмедім.
Ұстатпады-ау жалынан шіркін, арман,
Сейілмеді ау, бір тұман, бір тұманнан.
Ата анамның көрінген көзіндей бір,
Ағайымның өзі жоқ ..жұрты қалған.
Жер аласа, аспан төсі тым биік,
Биіктегі жұлдыз-гүлдер әдемі.
Бірі жарық, бірі түпсіз тұңғиық,
Екі көзім – екі дүние әдемі...
Көңілім қалған көп жаннан, көп сенбеймін,
Өзіңдегі өмірді көксердеймін.
Жер бетінен аспанға бу боп ұшып,
Жер бетіне су болып жетсем деймін.
Уақыт озар, уақыттан кешікпеген,
Кешікпеген ғарышқа «көшіпті өлең».
Мен дүниеге келгеннен бері қарай,
Көздің жасын үн-түнсіз кешіп келем.
Жұлдыздарға мұң шағып ержетіп ем,
Ой талбесік...түн бойы тербетілем.
Адамзатқа қоршаған риза болмай,
Арыз жаздым аспанға жер бетінен.
Шыққан күнім тұңғиыққа батып көп
Өтпесінші, үнсіз сырғып уақыт тек.
Ей, адамдар!
қайырлы таңда, қайыр ғып,
Туған жерден келмейді алыстағым,
Бұрып арман, жан-сезім ағыстарын.
Мен даланы сүйемін ақын Расул –
Сүйсе қалай, тауымен, Дағыстанын.
Өтер уақыт, замандар,
Ұмытылмас қимас ән.
Мен ғашық болған адамдар,
Орман болар, жинасам...
Басына шығамын деп бір биіктің,
Түбіне түскендеймін тұңғиықтың.
Тағдырын қасіретті адамзаттың,
Көзінен көргендеймін сұр киіктің.
Көңілсіз көп күндерім өтер енді,
Жазықсыз бір сұлулық бекер өлді.
Сақталған музейдегі сұр киіктің
Көзіне көзім түсіп кете берді...
Ақылдым-ау, тақтың маған бекер, мін,
Шексіздіктің шегіне бір жетермін.
Ояуымда-ақ шым-шытырық түс көріп,
Ұзақ уақыт ұйықтап қалған екенмін...
Болады бір жеңілісім, жеңісім,
Өлең құсым араласын ел ішін.
«Қандай сыйлық алдың?» - деп сен сұрама,
Жарық күннен артық сый жоқ, мен үшін.
Уақыт деген ұрлайды қуатты бар,
Қуат бітсе, жағаға лақтырар.
Бір жапырақ жыласа, қош айтысып,
Мың жапырақ шуылдап жылап тұрар.
Жапырақтар сыбырлап «сүйдім» дейді,
Көңілімнен көктемдей күй гүлдейді.
Аспандағы ай, сыбызғы тартып түнде,
Әуенге елтіп, жұлдыздар би билейді.
Кетті деме, ойын ойлап баланың,
Бала көңіл, болар кейде нала мұң.
Аяғыңды шағып алар байқатпай
Жылан жоқ. тас деп көшесінде
Аңыз сыры
сәулесіндей түнгі айдың,
Баяғыда-а, деп бүгінді жырлаймын.
Күні түгіл күлі күндес таласқан
Ана жүрек айналса ұлы тұлғаға,
Ана ішінде болар кейде түрлі ана.
Екі абысын тату өмір сүріпті,
Ортасында болған екен бір бала...
Уақыттың өте берсін ай, аптасы,
Өмірдің біз емеспіз аяқ, басы.
Алаңсыз күлімсіреп шалықтаған,
Сәбиді ұйқыдағы оятпашы.
Теңеулерден, бір теңеу туындайды,
Әжем талға тарысын қуырмайды.
Жапырақтар, жел соқса дауыл ұрған –
Толқынындай теңіздің шуылдайды...
Қабылдайсың, өзіңше дұрыс бәрін,
Таныс маған, құрысын, тырысқаның.
«Жапырақтар жел соқса ұрысады»,
Дегеніңе не дермін, «ұрысқағым»...
Бүгінгіге аңыз болар кешегі,
Өмір заңы, өшіп, біреу өседі.
Бір кездерде жер мен аспан арасы
Тас қараңғы болған екен деседі.
Өмір теңіз, мен қайықпын, сен ескек,
Айдарымнан бақытымның жел еспек.
Мен өзіңді есіме алсам, құс жолы
Көз алдыма тұрады ылғи елестеп.
Жамылып қандыбалақ қара түнді,
Қайырды домбыра күй қанатыңды.
Қазақтың өзі түгіл, өнеріне –
О, қанша жауыздықпен оқ атылды?
Қылығына сырттай налып,
«Сұлуыңа» сене көрме.
Аймалар ма ем, бұлтқа айналып,
Шыңға айналсаң сен егерде.
Туғанда жылап едім,
Өлгенше жылап өттім.
Бір рет құлап едім,
Мәңгілік құлап өттім.
Өмірге жылап келмей, күліп келдім,
Сәуледей бетіндегі тұнық көлдің.
Басынан адамдардың бақыты асса,
Бақытты болармын деп үміттендім...
Біле алмадым, жүргеніңді кімді іздеп,
Аспан мен жер, біртұтас бір денедей.
Көк аспанға көп қарайсың жұлдыз деп,
Сол жұлдыздан туған қызды елемей.
Жер ешкімді бөлместен тербеледі,
Бергенінен көп әлі, бермегені.
Айналамнан анталап, иті өмірдің,
Қуып тығып барады көрге мені...
Сәлем жолдап, тұнық көк, таңға жарық,
Бота бұлттар, барады аунап, ағып.
Өзіңді іздеп, аруақты ақын аға,
Қайтып келдім, даладан тауға барып.
Кел, кел деп тіл қатады ғасыр маған,
Тарихтай құпиясын жасырмаған.
Осынау аспанымнан әлі де бір,
Жұлдызым бар сияқты ашылмаған.
Орын жоқ, жайсыз болсам, маған жайлы,
Суық жан, ыстық жерді таба алмайды.
Егерде жан дүнием қара болса,
Ақ жаулық салғанмен ол ағармайды...
Бола алмайсың ештеңеге енді алаң,
Алаң болған ел де аман, мен де аман.
Өмірде бір кездеспейтін «пәктік» деп
Қорғап, аяап қараушы едің сен маған.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі