Туған ауылда
Осы ауылдың бiр кезде өндiрi едiм,
Өткендi ойлап жан-жаққа телмiремiн.
Арманшыл ем, пәк едiм, алғаш рет,
Осы ауылда өлең боп мөлдiредiм.
Осы ауылдың бiр кезде өндiрi едiм,
Өткендi ойлап жан-жаққа телмiремiн.
Арманшыл ем, пәк едiм, алғаш рет,
Осы ауылда өлең боп мөлдiредiм.
Тамыздың туылыппын төртiнде мен,
Сырым көп сендерге әлi шертiлмеген.
Қолды сiлтеп кетiп ем барлығына,
Қайтадан Алматыға келтiрдi өлең.
Бес күн тiрлiк... жеткiзбедi-ау мұраттар,
Анталайды шешiмi жоқ сұрақтар.
Адамдарды әлдеқайда асыққан,
Алып қалып жатыр мұңлы қыраттар.
Мына жолдар барады алып көктемге,
Ешқашан да оралмайды ол өткенге.
Жете сала өте шығар жазды iздеп,
Мұратына бiздей ол да жеткен бе?
Қазақ, қазақ дегенмен,
Сан қашырды-ау ұйқымды.
Құс ұшырып төбемнен,
Өзiмiздi жұбаттық,
Ұлтына сай болар,
Бiр ұлың ем далалық.
Жан дүниеңдi қайғы алар,
Топырақтан жаралып.
Осында қалған келмеске кеткен күндерiм,
Жұлдыздар аққан, нұр шашқан айлы түндерiм.
Қиялмен ғана оралатыным өткенге,
Жан жүрегiмдi ауыртып қазiр жүр менiң.
Бұлбұл ма таңда бiр сәт сайрамаған,
Жiгiт пе елiн-жұртын ойламаған.
Дүниеден баяғыда өтiп кеткен,
Есiме түстi бүгiн қайран анам.
Еске түстi ертегi апам айтқан баяғы,
Менiң өмiр сапарым жер ортаға таяды.
Тiрлiк болды, бұл өмiр ештеңе де ұтпайтын,
Қайран анам, жан анам, бiр сәт естен шықпайтын.
Өткеннiң алуан түрлi сұрақтарын,
Жасырдың неге менен қыраттарым.
Өкпелеп қалған қыздай үнсiз ақты-ау,
Сыбырлап сыр айтатын бұлақтарым.
Көктемдегі ақ жауынға құмармын,
Сол арқылы мәңгі жасап тұрармын.
Жай отындай жасын мінез танытып,
Өлең болып төгілетін шығармын.
Бір жұлдыз ақты төбемнен,
Көз жаздым ғажап өлеңнен.
Мұңайып жалғыз келем мен,
Қасіретті ғой дегенмен.
Жыр жаза алмай құсалымын,
Жүрегімді тұсады мұң.
Құрбаны боп кетер ме екем,
Тағдырымның пышағының.
Шартарапқа шашылып мұң көздегі,
Шайқалып тағдырымның тұр безбені.
Бақыттың жұлдызындай айнамкөзге,
Ғашық болған ақын ем бір кездері.
Бүгінгі кеш ауыр еді не деген,
Жаным болды жалғыздықтан жыларман.
Көкірегімде діріл қақты көп өлең,
Тұла бойы қоңыр мұңнан құралған.
Жапырақ, қайран жапырақ,
Көзіңнен бір мұң оқып ап –
Кеткендей болды әуелі,
Қырық қабырғам қақырап.
Ешкім де қозғалта алмас мық тағынан,
Хан болсам іргесіне құт дарыған.
Қаһарланып өзімше жарлық қылсам,
Ләззат алып бәрінің бұққанынан.
Саған бүгін гүл сыйлайын алқызыл,
Тағдырымда жолықтырған жалғызым.
Саған теңеп әуре болып қайтемін,
Жан көрмеген жұмақтағы хор қызын.
Сол атайдың болмысы өзгеше-тін,
Сөйлеп кетсе, шебердей сөзді есетін.
Көнерген көшелердің жиегінде,
Әр таңда құрдасымен кездесетін.
Құдай өзі қосақтаған қосағым,
Жүрегімді саған ғана ашамын.
Өзің барда кең екен ғой керегем,
Өзің барда бүтін екен ошағым.
Гүлдей бір қызды ұнаттым,
Күндей бір қызды ұнаттым.
Жалыны өртеп барады,
Жанында жанған шырақтың.
Қадірім білінбей өзіңе,
Сонау бір балауса көктемде.
Тамшы жас іркілген көзіме,
Ауылдан сен ұзап кеткенде.
Көктемгі құстар салады бір ән,
Құстар-ай мені жылаттың неге?!.
Қағады Айдың жамалы бұлаң,
Айдай аруды ұнаттым неге...
Мен кеңдіктен қорғандым,
Көре де алмай дүниенің кеңдігін.
Аңсатқаны жетпегендей арманның,
Аңсаттың-ау сен бүгін.
Алматы әлпештелген әйбат қала,
Айналама қарадым жәйлап қана.
Шаһардың ен төсінде еркелейді,
Бір күлімкөз еріні оймақтана.
Жазықтымын-ау,
Жазығым сол ғой сені ылғи сағынатыным.
Нәзіктігің-ау,
Сағынбашы деп жалынатының.
Аялаумен ақ келбетін арманның,
Жүрегіңе жүрек болып жалғандым.
Сезіміңнің саусағына сүйріктей,
Жарқыраған жырдан жүзік салғанмын.
Дүниелік нәзіктігі – айыбы,
Қандай ғажап гүл біткеннің ғұмыры!
Оған ғашық шайырлардың шайыры,
Оған ғашық құстардың да құмыры.
Қарс айрылып тұр бүгін көкірегім,
Өзіңе мені жақын етіп едің.
Маған қиын болып тұр жалғыздығым,
Күткен қыздай кешікпе, өтінемін.
Күттім, күте шайыр болып шайқадым,
Оның бәрін әнеугүні байқадың.
Гүлдер гүлге арзу айтып ашылса,
Арзамды мен саған ғана айтамын.
Айылдан келген нәзік қыз,
Ақынның болшы сырласы.
Біз де бір өлең жазыппыз,
Құлағың салып тыңдашы.
Жас жүрек ем жырға жүрген сиынып,
Бір бақыт боп қалмап едің бұйырып.
Іздеп сені бара қалсам үйіңе,
Кері қарай жібермеуші ең қиылып.
Жарлы болып жетілгенмен,
Жыр оқыдым іңірде.
Өгей әке секілденген,
Ей, дүние мұның не?!.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі