Өлең, жыр, ақындар

Қыстың күні – Қимада

Есімде...
Бәрі есімде,
Қарындас-құрбы,
Сыйлы аға.

Толық

Көне Торғай келбеті

Көне Торғай –
Көн боп қатқан тулақтай.
Тарихың бар – Сығанақтай, Сунақтай,
«Азаттығың орнаған соң – болды!» – деп

Толық

Кеңейіп қара шаңырақ

Кеңейіп қара шаңырақ,
Сарыарқа сайран – сары бел.
Қозы мен қойдай жамырап,
Қосылып жатыр қалың ел.

Толық

Құшағыңды аш, Қостанай!

Төзе білген қайғыға,
Төгіп көзден жас талай...
Торғай кірді қойныңа,
Құшағыңды аш, Қостанай!

Толық

Өлкейік

Туып-өскен жерімнің
Өзенісің, Өлкейік.
Көзіме ыстық көріндің,
Көз алдымда көркейіп.

Толық

Аймағыңды араладым атпенен

Аймағыңды араладым атпенен,
Құшағыңнан қызық көрем, бақ көрем.
Қыздарың бар қызыл гүлдей құлпырған,
Ұлдарың бар асыл алмас ақ берен.

Толық

Зеренді

Жағасын жалатқан зерменен,
Толқынын жұпар жел тербеген,
Құшағын құмарлық кернеген,
Аспаны астасқан жерменен

Толық

Бурабайда жартастар бар...

Бурабайда жартастар бар,
Неткен шебер тас қалас.
Құламастан тік қалған,
Жазық маңдай, қасқа бас

Толық

Көкшетауым

Көкшетауым!
Көкшетауым – көріктім.
Көпке дейін көрмей кетсем зеріктім.
Жүрегімді ашып көрсең сезер ең

Толық

Жер шоқтығы – Көкшетау

Көкшетауым,
Кексе тауым, жас тауым.
Мен боламын сенің мөлдір бастауың.
Әніңменен,

Толық

Жағалау. Теңіз. Мұнара

Қарт Каспийдің толқыны жағаны ұрып,
Әкелгендей саған да, маған үміт.
Жағалаудың болғаны қандай жақсы,
Құдіретін түсіндім жаңа біліп.

Толық

Маңғыстау

Аңдасаң, гүл шыққандай тақыр жерге,
Алаулап жалын атып жатыр бел де.
Бұйығы баяғыдан бұл өлкеде
Болмапты батыр кенде, ақын кенде.

Толық

Қозы Көрпеш – Баян Сұлу қабірі басындағы ой

Бұл жерге келсең, жаным, мұңдасып қал,
Болсаң да құмға асыққан, шыңға асыққан.
...Жұптасып бір қабірде қалдыңдар ма,
Осылай өледі деп шын ғашықтар.

Толық

Абай музейінде

Үңілемін,
Бәріне үңілемін.
Беу, не деген ғажайып ғұмыр едің!
Тарихтың маржанын сүзіп алып,

Толық

Ертіс жағасындағы қала

Қадірін, қасиетін ұққан жастан,
Әр сөзі тіліп түсер мықты алмастан.
Армысың, аялы ел, саялы жер,
Бір кезде Абай басқан, Мұхтар басқан.

Толық

Жеті өзен

Құт бұлақтан
Ытқып аққан
Өртенгендей от өзегі,
Жыраулардай,

Толық

Сіңлісі Сараның

Сен шығарсың шынында
Бір сіңлісі Сараның.
Естілмеген ғұмырда
Тәтті жырың,

Толық

Таулар

Секілді осы арада
Барлық тау, барлық орман.
Астау көл, асау арна
Асқан жер Талдықорған.

Толық

Жетісай – жеті қазынам

Құштарлықтың күшімен
Келе жатқан бетіміз.
«Жетісайдың» ішінен
Шыға келсе жеті қыз.

Толық

Тұрмағамбет

Емес ол бұл өмірден күліп өткен,
Тілесе – төтесінен тіліп өткен.
Қылп етіп сөз найзасы тиген жердің
Бұрқ етіп шығады екен күлі көктен.

Толық

Қорқыт ескерткішіне

Таңдай таза,
Гүлдей әлем көрікті
Тағы да бір ескерткішке толықты.
Қорқыт...

Толық

Құшағыңды аш, Қызылорда!

Құштар көңіл ұлың келді,
Құшағыңды аш, Қызылорда!
Сен жасырма сырыңды енді,
Өткен жылдар ізі бар ма?

Толық

Тобыл

Тобылғы түстес тор Тобыл,
Жағаңда сенің ерке гүл.
Қиялымды сен менің
Қияныңа асырып,

Толық

Ыбырай ескерткіші

Көз айырмай томдардан,
Төмен беріп бетіңді...
Тұғырында қомданған
Қыран бүркіт секілді.

Толық

Байқоңыр

Биікке бар адамның жаны құштар,
Кез туды арғымақтың жалын ұстар.
Осылай Сарыарқаның сауырынан
Ұшады күнге қарай самұрықтар.

Толық

Ұлытау

Өткен күннің өрнегін кім ұғыпты,
Суы – зәмзам,
Тасы – асыл,
Гүлі құтты.

Толық

Жезге ұқсайды сары ала таңы, сірә...

Жезге ұқсайды сары ала таңы, сірә...
Жезге ұқсайды қынай бел, қамысы да.
Мынау дала мың мәрте ырза шығар
Қасиетті перзенті – Қанышына.

Толық

Жезқазған жырлары

Сен Жезқазғансың,
Мен сөз қазғанмын.
Өтіп жатыр өзіңмен бірге менің
Өз көктемім,

Толық

Қарқаралы басында – жалғыз арша

«Қарқаралы басында – жалғыз арша»
Деп шырқаған Мәдидің әні қалса,
Тәттімбеттің табаны тиген жердің
Топырағын тап басып танып алса.

Толық

Жалғыз арша

Қарқаралы басында жалғыз арша,
Жалғыз арша, шіркін-ай, мәңгі қалса!
Мәңгі қалса Мәдидің әуеніндей,
Әуеніндей әсерлі жан қуанса.

Толық

Қарқаралы

Қарағайлы қара орман Қарқаралым,
Бәрі қызық, бәрі арман – шартарабың.
Қия шыңын шыққанда
Кешірмесін,

Толық

Қарағанды қысы

Алқынып, алты ай бойы аласұрып,
Буады бура боран баласынып.
Көшеге желең шыққан қыздардайын
Қайыңды қалшылдатқан қара суық.

Толық

Жел болсаң

Жел болсаң –
Шалқуың керек.
Көл болсаң –
Толқуын керек.

Толық

Қар жауғанда

Қар жауғанда
Дархан дала жаңғырып,
Қара жердің тамырына қан жүріп,
Бұрқ-сарқ қайнап,

Толық

Қар жауды да

Қар жауды да,
Қыс болды бір-ақ күнде.
Жаз дегенің жоғалды жырақ мүлде.
Көктемнің де төбесін көрсетпеді,

Толық

Аяз сорып жер төсін

Аяз сорып жер төсін,
Сұрланып тұр ерке аспан.
Қымтана алмай көрпесін,
Қитығады желтоқсан.

Толық

Қара жаңбыр аяғы қарға айналып

Қара жаңбыр аяғы қарға айналып,
Қара жердің төсіне шор байланып.
Бауырымен жер сызып,
Баяу ғана –

Толық

Емес олар

Емес олар
Жаудан бұғып жасқанған,
Ана биік асқар таудан, аспаннан.
Бұл Әлемнің Жаратылыс жарығы

Толық

Келе жатқан келешекке нық басып

Келе жатқан келешекке нық басып,
Жер бетінде Ерлерменен жұптасып.
Өміріме өлмес Рух әкелген –
Ей, Әйелдер!

Толық

Қайда екен

Қайда екен
Сонау күңгірт мүләйім күз?
Қайда екен
Қара торы Күнәйім қыз?

Толық