Өлең, жыр, ақындар

Күйдім-жандым

Күйдім-жандым,
Өлдім-талдым,
Естен тандым – махаббат.
Бал дәміңе,

Толық

Тасқа жанып төзімді

Тасқа жанып төзімді,
Тауға соқтым басымды.
Көрген кезде өзіңді
Көрсетпедім жасымды.

Толық

Сені ойласам

Сені ойласам –
Кетеді еркім мүлде
Сертің бірге болған соң –
Дертің бірге.

Толық

Ауырттың тәнімді

Ауырттың тәнімді,
Қинадың жанымды.
Біле алмай қор болдым
Қатерлі халіңді.

Толық

Сен қайғыға батқан кезде

Сен қайғыға батқан кезде
Айықпадым мұнардан.
Сен жылы сөз айтқан кезде
Күлім қақты күн алдан.

Толық

Жолықтың маған, бағың ба, әлде сорың ба?!

Жолықтың маған, бағың ба, әлде сорың ба?!
Жолықтың екен – қорғалап әсте қорынба.
Таланың ба екен,
Залалың ба екен кім білсін,

Толық

Махаббат жалына

Махаббат жалына
Жаңылмай жармастым.
Тіліңнің балына
Бәрібір қанбаспын.

Толық

Қызғандым сені

Қызғандым сені –
Жанардан көшкен бау-бақтан.
Қызғандым сені –
Самалдан ескен тау жақтан.

Толық

Мен сені сүйеді екем – енді білдім!

Мен сені сүйеді екем – енді білдім!
Қадірін қайран дүние – кең ғұмырдың.
Кеңескен бір сәтіңе жетпейді екен
Тел өскен тай-құлындай тең құрбыңның.

Толық

Танысқалы көп болды

Танысқалы көп болды,
Табысқалы...
Жүрегімді бір сезім жаныштады.
Құшағымнан кетпеші,

Толық

Бойы қандай

Бойы қандай,
Белі сымдай,
Бұл жалғанда
Жан жоқ мұндай!

Толық

Түрімді жүдеттің

Түрімді жүдеттің,
Мұңымды үдеттің.
Жаза алмай сарсыттың
Жарасын жүректің.

Толық

Жанарыңнан бір моншақты үйіріп

Жанарыңнан бір моншақты үйіріп,
Жылдам басып шығып кеттің киініп...
Кейін білдім ауырғанын жанымның,
Қабағымның қалғандығын түйіліп.

Толық

Ақ махаббат!

Ақ махаббат!
Қашаннан Кием едің,
Саған деген таусылмас сый-өлеңім.
Қиналғанда қан жұтып,

Толық

Жоғалған жүзік

Өндір жігіт
Өртенбей от ерінге,
Қимастықпен туған жер – мекенінде,
Мойнындағы міндетін ақтау үшін

Толық

Менің шашым – қара орман

Менің шашым – қара орман,
Екі көзім – мөлдір көл.
Мұрным тау боп жаралған,
Аузым – зындан, тіс – қақпақ.

Толық

Батыраштың балтасы

Құлагердей, дүние-ай, ат қалмады,
Соны ойлаудан сабыр мен дәт қалмады.
Әлі күнге жатқандай толастамай,
Арғымақтың арқырап аққан қаны.

Толық

Аралды аңсау

Неге айтасың «Аралды тартылды» деп?
Неге айтасың «Ағын су сарқылды» деп?!
«Арқыраған ақ толқын арнасында
Ақша құмға қақалып, қарпылды» деп?!

Толық

Бозала таңның буымен

Бозала таңның буымен
Бусанып ұшты бозторғай.
Жылқылар жусап түнімен,
Ұйқыға көңіл, көз қанбай.

Толық

Туған жер дала, белдері

Туған жер дала, белдері,
Шаршамай талай шарлаған.
Тыңдамай өтер кермені
Ендігі тұлпар мен болам.

Толық

Ақ шаш туралы ақиқат

Шашымның ағы –
Басымның бағы деймін мен.
Айтамын тағы
Ықылас,

Толық

Кеш келген көктем

Бақытқа жеткен емес қолым бірден,
Тағдырым ұсынған жоқ төрін бірден.
Әркімдер өз соқпағын тауып жатыр
Әуелден қалтарысын,

Толық

Жер деген – бір тірі Адам

Тіршіліктің тұрағы.
Баяны бар.
Талықсысаң, тау-тасын сая қылар.
Жер деген – бір тірі Адам,

Толық

Ақкөлден ұшқан аққулар

Ақкөлден ұшқан аққулар,
Қай жаққа қанат қақтыңдар?!
Қай жақтан тағат таптыңдар,
Кезеніп мылтық жүрмесін

Толық

Өскемен көшесі

Өнеге қалар әр кез өскен елден,
Қашанда құрметке дос кенелген.
Ылғи бір сай тасындай азаматтар
Сау етіп келе қалды Өскеменнен.

Толық

Қанатты қазына

Қала бұл кең даладан кен іздеген.
Қала бұл байлығы тең теңізбенен.
Бір кезде жүрген жерде өгізбенен,
Зулайды сансыз состав поезбенен.

Толық

Ару қала

Құшағын жайып тұрса ару қала,
Сен оған асығарсың баруға да.
Болады қызығыңа қануға да,
Болады қызуыңа жануға да.

Толық

Терісаққан

Қақ төрінен Арқаның қоныс алып.
Қақты қанат толқының – толы шабыт.
Өзен біткен оңына ойысқанда,
Жалғыз өзің жатасың теріс ағып.

Толық

Ерке өзен

Еркелейсің, Есілім,
Еркелейсің сен маған.
Еркелесең несі мін,
Еркелеткен кең далам.

Толық

Есіңде ме, Есіл?

Есіл, сенің есіңде ме?
Келмеді көңіл күйің,
Хошың неге?
Егіліп ағыл-тегіл ағушы едің,

Толық

Қазасалған

Қашаннан «Қазасалған» қазыналы.
Жаныма жасыл жайлау жазы ұнады.
Қызығын атамекен, атақты елдің
Тауысып болған жоқпын жазып әлі.

Толық

Түйемойнақ

Түйемойнақ...
Тұрған жерің биік қыр,
Күн нұрына дала төсі иіп тұр,
Бергі бетің –

Толық

Ақшығанақ

Ақшығанақ!
Ақшығанақ десем мен,
Ақын болып шыға келем төселген.
Анамсың сен,

Толық

Нұрқан көшесінде

Әуелден қанық едім осы есімге,
Сақталған жұрт жүрегі, дос есінде.
Кеудемді ашып тастап, желге беріп,
Нұрқанның жүріп келем көшесінде.

Толық

Сейітқұлдың кетпені

Маңдай соры – үш батпан,
Тағдыр мықтап ұстатқан.
Қыс алғанда қыспаққа,
Аштық тартты пұшпақтан.

Толық

Барақ соры

Барақ бақыт іздемепті өзгеден,
Бірақ жікшіл жалғандыққа төзбеген.
Бақасқанын батылдықпен басып ап,
Бір-ақ жолды – шындық жолын көздеген.

Толық

Қарсақ басы

...Ол заманда шалдығыпты, шаршапты,
Содан әкем мекендепті «Қарсақты»,
Қобызымен күңірентіп Қарабас,
Қалың елін қанатымен қоршапты.

Толық

Аспаннан да асқақ-ау

Аспаннан да асқақ-ау
Ақындардың арманы.
Қолдан қылыш тастамау –
Батырлардың арманы.

Толық

Көктемді күтіп жүрмін мен...

Кінәлап босқа өткенді,
Қайтемін айтып өкпемді.
Онан да, досым,
Осы күн

Толық

Мен қалай «шала қазақ» атандым?

Бейбіт елде болмаса да қатал күн,
Бейқам жүріп «шала қазақ» атандым.
Арғы тегін анық білмей атамның,
Ар-намыссыз «шала қазақ» атандым.

Толық