Қаншама рет өліп қайта тірілдім
Қаншама рет өліп қайта тірілдім,
Қаншама рет тұрып қайта сүріндім.
Қаншама рет балдай дәмін тамсанып,
Шамырқанбай дәмін таттым уыңның,
Қаншама рет өліп қайта тірілдім,
Қаншама рет тұрып қайта сүріндім.
Қаншама рет балдай дәмін тамсанып,
Шамырқанбай дәмін таттым уыңның,
Қолымнан енді келмейді:
Ұлтымды сүю ... от болу...
Ұлтыңды сүю- жоқ болу;
Жарқырап тұрып – тот болу;
Көзін жауып біреулер,
Айғайлады Күн жоқ деп,
Мені жеңіп күлгендер...
Ғасырымның жанарын,
Көрмеген әлі бір ойлап,
Үй болуды тезірек.
Бір бойдаққа, бір бойдақ,
Әр қадамда кезігер.
Бақыт жолдаста деп,
Дос болдың ырғын көп.
Келекелеп, мазақтар.
Ендігі адам көп.
Беу дүние
Қуаладым қиялым мен арманды ,
Жете алмадым, қысқа қолым қарманды.
Жанымменен жақсы көрдім сондада.
Мендік болмай кетсе жағы сол жанды.
Соқтығысты !
Соқтығысты қайранға,
Қалды адасып,
Кетті адасып , қай маңға?
Бір ақ жүрек,бір ақ көңіл мендегі.
Төңірекке қол созамын қарманып ,
Ей достарым көңілімді жырданұқ.
Беу дүние менде артыңнан кетер ем,
Шырмамаса өмір атты шырмауық.
Талдықорған-тал қорғаным,
Батыр қалам!
Кіндік қаным тамған, туған қалам.
Тұла бойың тулаған сыбдыр қаққан,
Ақиық ақын өлең жыр мұзбалағы
Сізге арнап жас балаң жыр жазады
Тартылмайды мәңгілік өзің құйған,
Маржандай мөлдір таза жыр аралы.
Ақын ата кемеңгер дара тұлғам,
Өзгеше басқалардан сенің тұлғаң.
Мұхит болып Мұқаңдай жыр жазамын,
Мен өзіңдей ақындыққа белді буғам.
Мұқағали мәңгі өшпес ұлы ақын,
Ұрпағымын жалғастырар мұрасын.
Дауыл тұрып ,қарсы шығып жатса да,
Шамшырақ болып мәңгі жанып тұрасың .
Жерде жүріп көкті аңсаған аққу қаз,
Іздеп сізді тұратындай қарасаз.
Білмеймін сырға толы жырларыңды,
Ұрпағыңның бүгінде қарасы аз.
– Ыңырсисың, ыңқылдайсың тынымсыз,
Дөңгелек-ау, неге мұнша жылайсың?
– Ыңырсимын, ыңылдаймын тынымсыз,
Қапаланып, қайғы жеңіп жылаймын.
Өлең жаздым өрелеп,
Өзің желеп-жебе деп,
Түркістаным керемет!
Жыраулар мен хандардың,
Нұры жауған Алланың
Әзіреті Сұлтаным,
Мүшірікке бас болған,
Ұлы Пірім, сұнқарым
Дүниенің тылсымын,
Қара жердің ұршығын,
Ұқтырдың-ау пендеге,
Көк аспан мен Күн сырын.
Айбыны асқан Атилла,
Қыпшақтарды ел еткен,
Көшпенділер көсемі,
Керегесін кең еткен.
Нені «айтпайды» Қаратау,
Салып көрсең зердеге.
«Қара шаңырақ» деп атап,
Қадірлеген ел неге?
Шемен ойды қозғадым шерленген соң,
Қалың қамыс секілді тербелген соң.
Ағайындар мені де «Балаш» десін,
Ие болса бопты да өлгеннен соң.
Өлең маған ғашық-ау, мен өлеңге,
Ұқсаймыз ба Қыз Жібек–Төлегенге.
Айнымайтын
Отаным бала-шағам
Мен өлген соң өмірде не болады?
Екінші өмір тіріліп, оңалады.
Ай астында күн бермей қойған еді
Зорлықшылдау тірліктің зобалаңы.
Қойшы, ей, сен маған ән жазбай,
Өзіңше күліп мәз болмай.
Илеп те көріп бұл өмір,
Осындай күнді жазды Аллай-ай.
О дүние маған жат емес,
Бұл дүние маған қат емес.
Сүйреп жүр мені әшейін,
Өзім де білмес жат елес.
Бозторғайды оятқан жан жаңбырың,
Түркілеген ұйқыңды таңнан бұрын,
Көңіліңде бүр атып арман гүлің,
Өзек еттің өзіңе жалған жырын.
Қайран өлең қасқырдың өтін ішті,
Өлеңімнен қалғанын жетім ішті.
Өлең өліп барады өлкемдегі,
«Бұлқынғанмен бұза алмай бекіністі».
Ар алдында адалмын ба өзі мен,
Қарайыншы сырт адамның көзімен.
Талай нәрсе сіңіп еді санаға
Көпті көрген генералдың сөзінен.
Рас, көке, бұл айтқаның, таң қалатын сөз емес,
Шүлдірлеген мына бізге кімдер мылтық кеземес.
Желтоқсаггың жолбарысы көш бастаған сен едің,
Алтын басты көкбөоі едік, жылтыраға жез емес.
Бұл күнде «данышпан» мен «көреген» көп,
Әкімдер көп нәрсені елеген жоқ.
Тәкен мен Асқар жүрді бізді айналып,
Бірақта Тоқбергенов Төлеген жоқ.
Соқыр ма мына билік, керең бе екен,
Біздің де мұңлық жырды көрер ме екен?!
Ешкім де құлақ асып жатпаған соң
Қаламмен мұңдасам да, өлеңдетем,
Толқынына телміріп ұлық Сырдың,
Көріп келем жасымнан қырық сүргін.
Нем бар менің қазақтай ұлттан бөлек
Сол себепті ұлыған ұлтшылмын.
Өлеңге ауды бүгін тағы толғағым,
Өлең еді туғаннан-ақ қорғаным.
Мына заман бетпақ, арсыз, байдікі,
Кедей ақын жырлап өтер ел қамын.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі