...тірі болсам...
Қою қара іңір...
Менің көгім күрсінеді
Талып жетіп құлақтарға дауысы...
Қалаға әрең жеткен бұл дыбыс...
Қою қара іңір...
Менің көгім күрсінеді
Талып жетіп құлақтарға дауысы...
Қалаға әрең жеткен бұл дыбыс...
Кеберсіп барады мүлде,
Ерніңе сүйеген ерін.
Өзгені құшақтап түнде,
Өзіңді сүйе беремін.
Жанардың қуысында,
Жазбаған жатыр әнім.
Жүрегім, уысыңда,
Жамылар топырағым!
Өліп-талып құмарлықпен үздіккен,
Танауынан бүр ататын күздік дем.
Көргенінен көрері аз шалдардың,
Ойыншығы секілді ғой қыз біткен.
Гүл-ерінге құрбан қып мұң-шеруді,
Түнеруде (ұға ма түн шерімді).
Біреулерге шайырдың паңдығы ұнар,
(Ал біреуге шайырдың бүрсеңі үлгі).
Бұлқынған бұлақтардан,
Сыңсыған жел үнінен,
Арманнан жылап қалған,
Жастықтың желігінен,
Жанымды дерттей меңдеп қалсаңшы,
Сарғайған Сары Күз керім.
Еріндеріммен емдеп алсаңшы,
Жүректегі сезім іздерін.
Түсін, гүлім, әлде мені түсінбе,
Дидарыңды жүрегіме тоқығам.
Жан біткенге көрінбейтін пішінде,
Көздеріңнен өлең болып оқылам.
Қайта жанды өшіргенім,
Қате болды кешіргенім.
Өлеңімде – түпнұсқамын,
Өмірімде – көшірмемін.
Кейде жындай көрінер көркемің де,
Өрт өмірде болады өртенуге.
Сұрап көрді өткенім ертеңімді,
Сұрақ белгі болмайды ертеңімде.
Елордам менің-Астанам
Есіміңмен мақтанам.
Қазақстан жүрегі,
Мақтанышым,бас қалам.
Қандастарды бауырымдай көремін,
Жайма шуақ көңіліне сенемін.
Қарындастар түтін түтет кел-дағы,
Қонақжаймын,төрден орын беремін.
Болмасамда көріпкел бал ашатын,
Болашағым ойымда тамаша тым.
Бақытым деп сол жаққа алып барар,
Бір ақ адам жаныма жарасатын.
Айналып әлегіне көп жүректің,
Дүрсілдерін біршама көп тіреттің.
Қамсыз соққан жұдырық жүрегіме,
Сұранбастан шоқ қызыл бір гүл ектің.
Білмесең, ей кімсана, даламын мен,
Көргенде кең даланы баламын мен;
Далада аунап алам, ойнап алам,
Кездесіп кеткен сонау бала күнмен.
Берен дүзде бөртіп жусаң қынажай,
Жеткен мәуірт көктем жерге шыдамай.
Бесқонақтың ықтап жаңбыр, қарына
Тұрды жалғыз жас босанған құралай.
Кіндік қаным тамған жер, тиген өкшем!
Жатыр, міне, тып-типыл жермен жексен.
Жыңғыл жондым бұл жерде, сақа құйдым,
Енді, міне — құлазып қалған тепсең.
Ей, туған жер, кіндік қаным жуған жер,
Дізе түріп, дүзде қаңбақ қуған жер.
Түңғыш менің тұсауымды кескен жер,
Тәй-тәй басып өмірде алғаш тұрған жер!
Талғардың тарғыл тасына
Шалдығып қонды шәу бүркіт.
Тұлдырсыз тақыр басына
Қарашы тұрды қар бүркіп.
Алматының өзі, шіркін, тұрған жыр!
Төкті-ау бір күн дүркін-дүркін дүр жаңбыр,
Көшелерде күміс жалын жалтылдап,
Толықсыды қоңыр-шымқай гүл жамбыл.
Мына дала – қай дала,
Айқай кезген айдала
Мына бала – қай бала
Өзі момын жәй ғана!
Дауыл да, дауың да, тайталас,
Жауын да, жауың да, бағың да,
тағың да – бәрі де,
Бәрі де өткінші!
«Аяз би» деп ат қойыпсың
картинаңа тамаша...
Ашық аспан, шеберлік пен
қанық бояу жарасар.
Қырық құдық арасында
Қырық шілтен қорғап өскен,
Дала әуенін даладай кең
Көкірегінде толғап өскен.
Ат әкелер ұл аңсаған әкелер,
Тұяқ қалса, талай жорға мәпелер
Деген үміт үкілеген алдамай,
Ата салтын арман шыңға жетелер.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі