Асығыста
Қыртыс-қыртыс ұйпалақ
Киіп алдым жейдемді.
Омырауын сипалап,
Таба алмадым түймемді.
Көзім түсті апамның
Көзіндегі жасына.
«Белгісі ме қапаның?» –
Деп келдім мен қасына.
– Қасқыр, қайда барасың?
– Қой қырғалы барамын.
– Қарсақ, қайда барасың?
– Қаңғырғалы барамын.
Халық болып қатыра судан келдік мұнда,
Нәпсінің ойлап қамын дедік: "Іңга!".
Ананың алдын жайлап отыз айдай,
Емшектің еміп сүтін сарықтық жұмыла.
Әнбия Мұрсал машайық,
Жөнеді жұмла жаһаннан.
Білінер белгі қалған жоқ,
Небір асқар мәкәннан.
Кең болсаң кем болмайсың, боларсың кен,
Әр түрлі кездесерсің хайриятпен.
Мүміннің ұяларлық айыбын жапсаң,
Көреді жатты жақын, жақынды — дос,
Билеген Дәуіт ұлы көп мәмлакат,
Етпеген орны жоқ ед ол үкімат.
Перілері бәйек болып қызметінде,
Тұтысты төбесінде құстар қанат.
Он жұмыртқа тауып,
Басып шықты тауық.
Сол кезде жаңбыр жауып,
Әлгі он балапан лезде
Шыр-шыр еткен торғайды
Қорғамасаң, болмайды.
Кіп-кішкентай торғайлар
Ағаштарды қорғайды.
Терезенің алдына
Көгершінге шаштық жем.
Біздің Ләйла барды да
Қуды оларды шетінен.
Ажар келіп ауладан
Мәз боп бізге қарады,
– Тура Арайдан аумаған
Көрдім, – деп, – бір баланы.
Кілемдейін құлпырады
Тербетілген даламыз.
Кеудемізде күн тұрағы,
Алау оттай жанамыз.
Өзіңнен нәр алдым, жаралдым,
Қара жер, Ана жер көлбеген.
Бар-жоғын сыйладың адамның,
Небір дән жоқ сенде өнбеген?!
Менің інім бар еді
Р-ға тілі келмейтін.
Өзі сондай бал еді,
Бірақ тілі көнбейтін.
Ауылдың бәрін ертең біз
Айналдырамыз қалаға.
Қора-қопсыны өртерміз,
Ескіні құртпай бола ма?!.
Жапырақтары жайқалып тұрған,
Нар ағаш еді найқалып тұрған.
Аран тіс ара қыршынын қиып,
Шатырлап құлап, шайқалып тынған.
Күзің келмей үзілмеңдерші,
Үмітімнің жапырақтары.
Арманымның әлі алыс атыраптары,
Күлімдеген көктемдей өмірімнің
Арамызды жатыр біздің тау бөліп,
Асуларды аяз қысып, қар көміп.
Отырсың ба тысқа қарап әйнектен,
Маған деген сағынышың сәл кеміп!
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі