Толғау
Әлемге толса көкірек,
Ашылар көзі сананың.
Құлақ салсаң, жақсылар,
Азырақ сөзді жазамын.
Қоян жылы жаумады көктен жаңбыр,
Қабағы шаруалардың болды салбыр.
Қысты күні болғанда қар тынбады,
Айуанға өлім жетті аштан әрбір.
«Өлмек парыз, - деп айтар, - тумақ сүндет»,
«Мойынға ораза, намаз, - дейді, - міндет».
Алымдар орындауды мәжбүр етер,
Адамға Мұхамбетке болған үмбет.
Ескі мырза, манаптар, бегі, салы,
Балық жыл бастарыңа не күн салды?
Мінуге атын ерттеп ерінгендер,
Қарайып аяқ - қолы егін салды.
Көштің көркі түйе еді,
Шыңырауға Қауға байлап бақ.
Жетекші келер жылқы мал,
Семізін мініп айдап бақ.
Аңшылық әуелінде қандай тәтті,
Еркіндік, кім жек көрер салтанатты.
Бұл күнде қоңлы тұғыр табылса да,
Аздан соң желдіктерсің, жауыр атты.
Қабағыммен жайдары, есігімді ашамын,
Қуанышты, шаттықты, құшақ- құшақ шашамын.
Шалқып кіріп үйіме, шалқайып бір жатамын
Иесіндей байлықтың, кең жайылып құшағым!
Жаза берсең, басында естелік көп,
Ойлайсың кей біреуін тістеніп тек.
Жадыңда жаңғырады өткен жылдар
Жаңалықтың анасы - ескілік деп!
Күлкі - сергек көңілдің Көзі деймін,
Дертке дауа, өзімді есіркеймін.
Шипа аурудың күзетсе, босағасын
Бұл ажал қайдан келед-түсінбеймін?
Ағайын, бейнет шексең-
Тағдыр,-десті,
Көрінбей жаулап алды,
Сыбыр, Есті.
Асын ішіп Төренің төсті керіп,
Топ ішінде,
Сөз бермей бөсті келіп.
Жоғын жоқтап кедейдің-
Жалтырайды тақырда жауын қағы,
Жаңарып сала берді ауыл маңы,
Сілкілеп етек-жеңін, тоғай тұрды
Қол ұстасып,
Жібімей өтер, тіршілікте
Пенденің қатқан көнегі.
Жоқты қуу ерлік пе
Тимейді ешкім көмегі.
Дауыл керек бұрқырар,
Шаңдататын,
Естіген, есі кетіп таңданатын,
Тербетіп тал, теректі шайқалтатын,
Түстің екен - күреске,
Айлаңды асыр - күшіңмен.
Кірістің бе бір іске
Күрмеуін шеш - тісіңмен.
Бұлт төсіне, жауын симай себелеп.
Жер маңдайын шертіп тұр.
Қырдан аққан, қара толқын көбелеп
Терең арна,
Зулап күндер, өтті айларым, жыл белең,
Естелік боп жолдан - қалды өлең.
Ақын Тәңір елшісі- депайтады,
Жүрек отым, жүрген жолдар
Жылдар, Айлар, қалдырма қатарыңнан,
Өмір, сенің сескенем қаһарыңнан.
Қаһарыңнан қорқамын - заһар мұңнан
Күн - Жұлдызым қалдырма, сапарымнан!
Талғамыңа сай келсе - тас жұтасың
Тас жұтасың,
Тауды да қылғытасың.
Тоймайды - көз,
Көктем ұшып келеді құстарымен,
Жарылды өзен мұзы ызғарымен.
Ғаламдық жұлқыныстар,
Бой көтерді
Қыс, Бораны алыс қап,
Өкпек желі кіреді.
Жауқызынды қолға ұстап
Көктем шығып келеді.
Бақыт іздеп,
Байлық күтіп - өлеңнен,
Өмір, Өлім арасында келем - Мен.
Шаң шығармай,
Өзгермейтін жұмбақ көп, еске сақтар,
Екіндіде жалқын түс көкте қаптар.
Қас қағымда өзгеріп алуан түрлі,
Сан - алуан түр салады,
Той - думанмен өсесің,
Сөз қуалап бөсесің.
Ішпес жерде ішесің,
Кірмес жерге енесің..
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі