Ғаламның сіңіп кеттім тылсымына
Ғаламның сіңіп кеттім тылсымына,
Тылсымның кім түсінер қыр-сырына.
Ғалам сырты қаптаған тірі тозаң,
Құл болған құрбан болған құлқынына.
Ғаламның сіңіп кеттім тылсымына,
Тылсымның кім түсінер қыр-сырына.
Ғалам сырты қаптаған тірі тозаң,
Құл болған құрбан болған құлқынына.
Болады бәрі, толады,
Толады да солады.
Жандылар түгіл жансыз да –
Жалғанның аз күн қонағы.
Күн, айым, жылым, ғасырым,
Ақырын жылжы, ақырын.
Баратын жерім қаншалық,
Қаншама қалды шақырым.
Аққулар неге сыңсиды?
Жүрекке сыңсып мұң құйды.
Шошытып жанды ақ шабақ,
Аспанға неге ыршиды.
Шоқтығы кездей қазан ат,
Шашасын шаңға шалдырмас.
Жақсыдан туған азамат,
Жолдасын жауға қалдырмас.
Ой да жоқ, ойландырған арман да жоқ,
Армандап мейірім шөлім қанған да жоқ.
Тойымсыз құзғын құлқын шоқымаған,
Жалғанда өлексе де қалған да жоқ.
Дауылпаз көкте саңқылдап,
Туласа толқын теңізде.
Жанарың мұңлы жарқылдап,
Жанымның оты, мені ізде.
Қарасайдың жүрегін, Андас бидің шешендігің берген бе?
Суырылдың семсердей сұрқай заман келгенде.
Шыбын жаның шырқырап қиянатты көргенде,
Шамырқана жыр жаздың ішқұсалық шерменде.
Ақындарын туғызар заман ғана,
Заманыңды, ақыным, жамандама!
Ғаламды да бұзатын, заманды да
Дию, пері, жын емес, адам ғана.
Тарадық бір атаның кіндігінен,
Бөлемін «бөтенсің» деп кімді-кімнен.
Шыбылдың ұрпағының арасында,
Атанған жалғыз ақын түңлігі мен.
О, құдіретті Сүйекем, құдіретіңе табындым,
Табындым да өзіңе, пенделіктен арылдым.
Сүйіктісі халықтың бола алмайды ақындар,
Халқы үшін түспесе ішіне от-жалыңның.
Атыңнан айналайын, Алла деймін,
Алласыз бұл тіршілік бар ма деймін.
Ғаламның он сегіз мың егесіне,
Ешбірің жалбарынбай қалма деймін.
Мені теңеп жүрген көп Абайға да,
Бола салдым мен Абай қалай ғана?
Теңелерлік Абайға бар ма қазақ?
Өтсе дағы өмірден талай дана.
Жан-жарым-ау, қайда жүрміз, қайда кетіп барамыз,
Тұман басқан күн секілді тұмшаланды санамыз.
Бойға қуат, жанға медет қайдан іздеп табамыз?
Кеше ғана көңіліміз көл, жайлау еді жағамыз.
Тамсанып, таңғалмағын сұлуларға,
Жаныңда, жанарыңда жылу бар ма?
Сұлуға жылуы жоқ тағдыр қосса,
Тауқымет тартар, татар уың да алда.
Өзімді ешкімнен кем санамаймын,
Бар жанды өзіме тең бағалаймын.
Бірдейміз бәріміз де Алла алдында,
Бірдейді бөліп қалай алалаймын.
Кіндік қаным тамған жер, кешір мені,
Сыртта жүрдім тұсауым кесілгелі.
Жер бетінің жүрсем де қай шетінде,
Айдарымнан сенсіз жел есілмеді.
Ақылды адам бақытты деген Құран-Кәрімде,
Ашу – араз, ақыл – дос, ақылға кел бәрің де.
Жаманшылық біреуге ойлар болсаң Алланың,
Ұшырайсың құтқармас қаһарына, кәріне.
Тағзым ғып келдім, Таразым, бабаларымның мекені,
Он сегіз мың ғаламда өзіне не жетеді.
Тәу етіп тұрмын, Таразым, ата-анам туған бақ мекен,
Ата-ана мейірім иісіндей далаңнан самал еседі.
«Әділет» деп,
Әділеттің жолында,
Семсерлерін сермегендер сорлайды.
Түптің-түбі әділетті көксеген,
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі