Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (53)

Коммунизм ұрпағымен сырласу

Балам менiң,
жаңа жүрiп келесiң,
Қос ғасырдың ақ сүтiн де емесiң.
Бiрақ,

Толық

Қиындықты осы бастан жеңе бер...

Қиындықты осы бастан жеңе бер.
Қиындықсыз қыран да өмір кешпейді.
Жақсы болсаң сен егер,
Менiң де атым өшпейдi.

Толық

Егерде...

Қыз – Көкше, құмартады аспан күліп,
Берер ме ең биiгiңе басқанға үмiт.
Егерде Сәкенiңдей ақын болсам,
Мен-дағы жазар едiм дастан қылып.

Толық

Өз жүрегім өз кеудемді ұрғылап...

Өз жүрегiм өз кеудемдi ұрғылап,
Тамырлармен жүгiредi бiр бұлақ.
Отырамын ойларымның ойпатын
Тыным таппай бұрғылап...

Толық

Ақ білектер

Ақ бiлектер ұстата ма,
Ақ тамақтар сүйгiзiп?..
Кәрi мерген құсты ата ма,
Қанатына тигiзiп?..

Толық

Гүл қоймасаң...

Гүл қоймасаң, қайтемiз бiз вазаны?
Бос тұрған соң хрусталь де тозады.
Жақсылыққа толмаса,
Жүректер де сазады.

Толық

Бақта

Мынау сылқым көктем бе, ей?
Бұл бақтарға қызғалдақтай
Қыздар жауып кеткендей.
Құмартады көңiл шiркiн бiр қанбай,

Толық

Думан дала

Тойлар деген бұл жерден тарқамайды,
(Өте салар жиын ба әрқалайғы?)
Бәстескенде, даланың балуандары
Атандардың өзiн де арқалайды.

Толық

Дала, жырдың көркі едің...

Дала, жырдың көркi едiң,
Мен далада ерке едiм.
Ендi астында жатырмын
Дәрi сiңген көрпенiң.

Толық

Анау шыққан көп атты...

Анау шыққан көп атты
Калай карай беттедi?
Неге, неге оқ атты,
Неге қуып жетпедi?

Толық

Әнші болсаң, шыдаңдар...

Әнші болсаң, шыдаңдар,
Айтылады бесiк жыр.
Небір сұлу сылаңдар
Шақырылған десiп жүр.

Толық

Тағы аңсадым

Көктем келiп, аспанда бұлт өргенде,
Қарай қалдық қол созып нұрлы ертеңге.
Алғаш рет құмартып қырға шықтық,
Қыз-бозбала жиылып гүл тергенде.

Толық

Қалауынан жүректің қайта алмадым...

Қалауынан жүректiң қайта алмадым,
Мен өзiңдей күн iздеп, ай таңдадым
Өлiп-өшiп сүйсем де, жан сезiмiн
Айта алмадым, қалқажан, айта алмадым.

Толық