Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер

Қорқынышты түс

Қорқынышты түс көрдiм.
Тiршiлiк
Әлем-жәлем боп,
Терiс қарай

Толық

Ерегес

Айтпаймын!
Айтсам –
Дегенiмнен қайтпаймын.
Мейлi

Толық

Қайтейiн, қолымнан келмейдi

Қазағымның
Жүретiн жолының бәрiне
Айдың сәулесiн төсеп
Жарық етiп қояр ем;

Толық

Немерелерiме

Құлдыраңдаған
Құлыншақтарым-ай!
Желмен желбiреген
Тұлымшақтарым-ай!

Толық

Өлім

Астыңа
Сынған шыны төсеп,
Басыңа
Тас қойса да –Темірхан Медетбек

Толық

Обалы кімге?

Алма ағаштарымды
Көгертпей, көктей солдырып
Қырқып жатыр.
Құртып жатыр.

Толық

Жаны жомарт жан

Әттең қолыңда жоқ!
Әйтпесе,
Басыңа жақсылық
Үйiп-төгер едi.

Толық

Тіліме тиіскен тексізге

Өз тiлiңдi өзiң
Бiлмегенiң үшiн
Жерге
Кiрiп кетудiң орнына,

Толық

Қайран қазы-билерім

Бiреулер атқақтап кеп
Оларды
Тоқтатпақ болған.
Сол кезде билерiм

Толық

Жағымпаз

Сөзбенен! –
Айдың сәулесiнен
Ақ шатыр тiгiп бередi.
Өзендердi бұрып әкеп –

Толық

Опынғанда

Менi бiр досым
Соқыр тиынға баламай
Сатып кеттi.
Сонысы

Толық

Әлсіздік

Әл жоқ,
Бойымдағы –
Тастарды жаңғақтай шағатын! –
Күш, қуатым

Толық

Ерір

Жаныма мұз дәуірі орнады,
Басыма бақыт құсы қонбады.
Айналдым тұтқынына түнектің,
Жүрек бүгін қасіретін толғады.

Толық

Құдайдың ұрғаны-ай!

«Ешкiнi апа,
Текенi жезде» дегiзген
Замандар болған.
Қоңыздай тоңқаңдап,

Толық

Молшылық жыры

Тоғайларым – аспаннан! –
Жерге қонған
Бұлт секiлдi.
Шалшығымның өзi

Толық

Ауырған кезде

Отқа тастағандай
Денем күйiп барады.
Байлап қойғандай
Аяқ-қолдарым

Толық

Әріптері де қару-жарақтай

Көк түрiктер жазбалары,
Көк түрiктер әрiптерi –
Қандай айбатты едi,
Қандай қайратты едi.

Толық

Әй, қорлық-ай!

Менiң алып Далам
Бiреулердiң
Күндiз күлкiсiнен,
Түнде ұйқысынан айырған.

Толық

Мұңға батамын

Неткен қатал ең, Адамдар?!
Өздерiңе деген
Көлдей көңiлiмдi
Судай суалтып

Толық

Өлара шақ

Өлара шақ
Менiмен – әлi де –
Алысамын деп тұр.
Дүние,

Толық

Ниет

Алып жерiм
Мұңданып жатыр.
Асыл көлдерiм
Жуынды құйылған итаяқтай

Толық

Ержүрек кемелер

Көк долы көк теңiз
Ақ жал толқындарын
Аждаhадай көтерiп
Аспанға атқан кезде;

Толық

Соншалықты не жаздым?

Ешкiмнiң
Әруағын аттаған жоқ едiм.
Ешкiмдi –
Атасына тiл тигiзiп! –

Толық

Қорқыныш

Жаным жасып,
Көңiлiм қобалжып қалған.
Не нәрседен де
Жасқанатындай.

Толық

Өкініш

Менiң тiлiм
Көктей биiк,
Теңiздей терең
Даладай кең едi.

Толық

Менің өлеңім

Бiреулер – өлеңнiң –
Ұйқасын кiрпiштей қалап.
Сылағын қаймақтай жалап,
Мұнтаздай етiп,

Толық

Жақсы сөз

Мен бүгiн
Жанымды майдай ерiткен
Жақсы сөз естiдiм.
Сол сөзден

Толық

Күндердің күнінде

Өмiрге құштар ақын,
Жан-жүрегiн
Қайғы-мұң қысқан ақын,
Күндердiң күнiнде –

Толық

Шапқыншылық

Аңдаусызда жау шапты.
Омыртқаларымды бордай үктi.
Қабырғаларымды
Қураған қамыстай

Толық

Ызалы адам

Бұлтты түндей боп
Тұнжырайды да отырады.
Қабағын түйiп,
Тiсiн шықырлатып

Толық

Қожанасырдың есегі

Қожанасыр о баста-ақ
Құйтырқы айласы көп
Есептi бiлген.
Бiлген де

Толық

Табалау

Әлдекiмдермен
Әдiлдiк үшiн тiресiп едiм,
Әдiлдiк үшiн күресiп едiм.
Жеңiлдiм!

Толық

Лас адам

Аузының ласын-ай!
Лас сөздерiне үндемей
Көпшiлiктiң шыдасын-ай!
Айнала мүңкiп кеттi.

Толық

Дауылды күнгі теңіз

Аспандағы
Ай, Күндi өшiрердей,
Жердi көшiрердей
Алапат дауыл соқты.

Толық

Кім білсін?

Батырларым жорықтан қайтқанда, –
Ортадан жолдарын тосып,
Алдарынан
Қырық қиылып,

Толық

Жабыққанда

Мен кiретiн
Есiк қалмағандай.
Тiптi-сығалайтын! –
Тесiк қалмағандай.

Толық

Қазақтың тағдыры

Демесек те:
Қаралы тiзiмде тұр,
Қазақтың тағдыры
Қылпылдап тұрған

Толық

Менмен

Мен, мен деген дауысы
Дүниенi жаңғыртып
Алып барады.
Миымды – жаңғақтай! –

Толық

Жұт

Арттағысын көмген,
Алдағысын жапырған,
Алып даламды
Алып астаудай етiп

Толық

Қиянат соғыс

Тағы да жер үстiн
Зұлмат басты.
Әлемдi
Шешуi де жоқ,

Толық

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер