Астан-кестен ашуланды Атырау
Астан-кестен ашуланды Атырау.
Қапелiмде не боп қалды апыр-ау!
Аспан астын арсы-гүрсi етiп бiр
астан-кестен ашуланды Атырау.
Астан-кестен ашуланды Атырау.
Қапелiмде не боп қалды апыр-ау!
Аспан астын арсы-гүрсi етiп бiр
астан-кестен ашуланды Атырау.
Дауылды желдiң өтiнде
ертең! – деп менiң күтерiм,
тер менен буға малшынып
жаңғырып ауыл шетiнде
Бiр отырып, бiр тұрып,
асыр салып алқынған,
жүрдi балам жарқылдап,
томпаң қағып жүгiрiп
Азат болып бұл жерде сан ойлардан
сан тағдырға құнығып қарайды адам:
табысу мен қоштасу, күлу, жылау,
абыр-сабыр асығыс бар айналаң.
Қайтайын деп кезiп аң, құс мекенiн
кеткен едiм ен далаға жеке бiр.
...Көкжиектен шөкiм қара бұлт шықты
сүйреп тартып жалба-жұлба етегiн.
Қалай да ендi жан салып
жол берместен жаулыққа
сақтау керек Жер шарын
амандықта,
Iздейтұғын қала менен даланы,
iздейтұғын көне менен жаңаны
бағанасыз, сымсыз-ақ
дүниемен кеткен мәңгi жалғасып
Ғаламат отты дастандай
құйрықты жұлдыз құйғыды,
шұбалып жатты аспанда
қып-қызыл ұзын құйрығы.
Мен бүгiнде қалайша жайланамын,
бәрi де дөңгелейдi айналаның.
Жер күндi,
ал Ай Жердi айналады,
Өмiрге сен не сыйладың?
не бердiң?
Биiктiгi қандай шыққан төбеңнiң?
Не күтедi сенен ендi келер күн?
Ақиқат пен Азаттық деп айқасқан
жарқылдаған жай тастай
жер шарының әр тұсында
бүгiнде
Жапырақтарын шашады
қайыңдар жел кеп қаққанда, –
көктем мен жаздың жасауын
үстiнен шешiп жатқандай.
Қара жердi дедi ме әлде кең етем,
тұрған орны биiк екен, өр екен,
Жұлдыз күлiп,
жұлдыз сөйлеп жататын
Тербетiп бау мен бағымды,
соғатын шалқып, толқып бiр
желiнен күздiң сабырлы
алманың иiсi аңқып тұр.
Ымырт түстi,
жан-жағыма қарадым –
тау, өзен мен қыратты өлке, алабым,
танаптардың мая-мая сабаны...
Қазағыма бақ болған
Туа сала шат болған.
Қызмет еткен еліне,
Мықты ақын,нық қорған.
Түскендей бейне жарысқа,
тұрғандай алдан сый күтiп,
келемiз бiздер алысқа,
асфальт жолмен құйғытып.
Шөлдесем мен қарындас пен бауырға,
шөлдесем мен найзағайлы жауынға,
тартып кетем қара жолға түсiп ап
Табиғат деп аталатын ауылға.
Қос бүйiрiн қысып қара тастарға,
өрмелеген шатқалдардан асқарға –
алдымызда жол жатыр
арқан-сынды тасталынған аспаннан.
Күн шықпастан сайрататын саз, әнiн,
күн шықпастан қайнататын қазанын,
қүн шықпастан тойлататын қазағын
Түркiстанның базарын айт, базарын.
Ағаштармен қыдырамын бiрге мен,
қарамастан күндiзге де, түнге де.
Емiн-еркiн сырласатын достардай
ағаштармен қыдырамын бiрге мен.
Жүредi ол бар облыс, ауданда
арқаланып торлар менен ауларға.
Күн ұзаққа шаршап-талып, әлек боп
құс аулайды көл мен дала, таулардан.
Адам күнi адаммен.
Онсыз өлем,
онсыз қурап қалам мен.
бәрiн алам адамдардан,
Тау қойнауы,
тықылдап балға тынар.
Жүк шешiлiп сымдар да тарқатылар.
Көшiп келген бұл жерге машинамен
Алмасқа өткiр бергiсiз
байланып қалар сөз бұған.
Түртпесе,
қарап көргiсiз –
Қызуын тартып әр күннiң,
көл жатыр тұнық ойланған, –
ортасын ойып шалғынның
бетонмен төсеп қойғандай,
Жан-жағына алаңдап
қайнап жатқан қазандай –
адасады балалар –
вокзалдар мен базарда.
Базар болып кеттi барлық тұстарым
Бәрi де дос,
жоқ дәл қазiр дұшпаным.
Туған жерге келе жатыр алыстан
Көшiп келген ауладағы бағымнан,
қолын бұлғап автобусқа ағылған,
адамдарды шығарып сап, күтiп ап
тұрады ол аялдама жанында.
- Оразбай Сарыбаев
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі