Алматыда шуақ бар
Алматыда шуақ бар,
Дауыл да бар,
Ақ қар бар,
боран да бар,
Халқым бұл, топырағым өсіп өнген,
Өзімен ұлы өмірдің кешіне енгем.
Қалайша қайран тілін ұмытайын
Ақ сүтті жан анамның төсін емген.
Қуаныш па кеудесі, мұңды ма еді?
Жасамыс жүрегіне сыр бүгеді.
Ақсақалға жыр етіп жастық шағын,
Көк теңіз толқын атып дүрлігеді.
Сені іздеп шыққан жолдарым,
Сезімді баптай білген бе?
Мен кімге ғашық болмадым,
Өзіңді таппай жүргенде.
Сыңсып қайың тіл қатпаған
Шақта кешкі, күн батпаған.
Бақта бір қыз жылап отыр,
Неге екені жұмбақ маған.
Қарамай арманы мол екеніне:
«Бір көрінбей бұл, сірә, өтеді ме?» –
Деп, ана,
Хат жолдайсың сағынышпен!
Бұрылып бір сәт қайыңды баққа қарашы,
Шалқытып өтіп махаббат тұнған арасын,
Көз алдымда көлбеңдей ұшқан аққудай,
Жастығым жайсаң, жайраңдап өтіп барасың.
Вальс үні – таңғы арай,
Қызғалдақтар билеп жатыр көңілдерге күй еніп,
Сезбедіңдер, мұңаймаған жандар-ай,
Ол тұрғанын балдағына сүйеніп,
Адамдар мәңгі-бақи тұрмасы анық,
Тірлікте,
Уа, досым, сырласалық,
Мен жайлы, өзің жайлы білемісің?
Сезбейтін-ді жан адам,
Тұратын-ды терезелер сырласып,
Қарсы үйдегі сұлу қыз бен жан ағам,
Қарасатын ұрласып.
Әуенінде – қысқа әннің,
шабысында – бір аттың
Қанатында – құстардың, ағысында – бұлақтың
Қайран жаз кетіп барады.
Атымды Шөмішбай деп қойған екен,
Есімім, өзің жайлы ойға кетем.
Ойыммен Аралымды он айналып,
Сырымдай дарияны бойлап өтем.
Кеудемнен бір бұлқынған сазды көрем,
Қанатты қаққан аққу, қазды көрем,
Теңіздің жағасында тұңғыш рет,
Жалғаннан жасырынып жаздым өлең.
Кезем десең дүние неткен кең еді,
Теңіздерден көрем жүзген кемені.
Тұрақтамай көкте бұлттар жөңкілген,
Тұрақтамай жел де сапар шегеді.
Құз жартасқа атылған,
Ақ жол толқын әні әсем,
Шағаладай шарқ ұрған,
Мен – теңіздің баласы ем!
Сезінемін дүние қарбаласын,
Қазағымның сүйемін әр баласын.
Сүймесіңе бола ма әрбір ұрпақ,
Туған халқың – ғұмырын жалғағасын!
Қара жердің қойнына енем мен ертең,
Маған лайық жер табады кең өлкем:
Қайда барсам сен қалмайсыңжанымнан,
Келе жатсың бала күннен, көлеңкем.
Айы туып, жұлдыз,
Күні жанған ЕЛ,
Ата-бабам мәңгі аңсаған арман ЕЛ.
Мәңгі тірі, мәңгі Азатсың, қазағым,
Туған ел, барым осы,барды аяман,
Ақынды құрметтемес қандай адам.
Дәмін тат аз күн қонақ,о, жолаушым,
Жыр — қымыз, өлең – шұбат, жал-жаядан.
Табанымыз тиді ЧЕХТЫҢ жеріне,
Келдік біздер ұлы КАФКА Еліне.
Зиялы бір ақсүйектік танылар,
Көз жүгіртсек бұл бір халық тегіне.
Туымды желбіретіп жел кереді,
Еліме осы еді ғой ең керегі.
Алтын орда заманынан бұл-бұл ұшып,
Тағдырым табыстырған теңгем еді.
Адамнан үстем тұрған ғасыр кием,
Жарықтық ата-бабам асыл кием.
Тәңірім, жаратыпсың қазақ етіп,
Сол үшін, О, жаратқан басымды ием!
Оқыдым мен беріліп Таң намазын,
Сезіндім дүниеде жан ғажабын,
Ғаламдық ғұламасы – МҰСЫЛМАННЫҢ,
Дініне ұйыңыздар, ал, ҚАЗАҒЫМ!
Халқым болып оянып күн кешемін,
Тәңіріммен тәңірдей тілдесемін.
Осы бір құдіретті сезімдерді
Ақын болып тумасаң білмес едің.
Шенқұмардың шені бар — пір көретін,
Сөзі бір — бар өзімен бірге өлетін.
Қабірінен оянып сапар шегер,
Сөздер бар,өлгеннен соң түргелетін.
Баулысаң баулы қызынды,
Баулысаң баулы ұлыңды,
Ең үлкен күнә — қорқыныш,
Ең жақсы күн — БҮГІНГІ!
Ақындардың Меккесі – Шыңғыстауым,
Ұлылық туын тіккен тұңғыш тауым.
Әуезов тойына елім бет алғанда,
Реке, мүмкін емес бірге ұшпауым.
"Кімсің?" — дедің жаңа сен,
Жан-жағыңа қара сен.
Ашып айтсам мен саған,
Ғабеңнің күйеу баласы ем.
Шуағымды жандарға төксем деймін,
Тамыр жаяр дәнімді ексем деймін.
Жапырағым жайқалар бәйтеректей,
Сол жасқа, Сол бір жасқа жетсем деймін.
Жатырмыз біз жаңа есті сенсең жиып,
Тағдыр басын туған ел теңселді иіп.
Тәуелсіздік — сен неткен абзал едің,
Алатаудай бұл күні еңсем биік.
Тәуелсіз боп артты халқым сенімі,
Мұз боп қатқан қайғы-мұңым еріді.
Ақ шыңдары — тауларымның биіктеп,
Кең тыныстап Ұлы Далам кеңіді.
Бұл Ақмола, Ақмола..
Ұлы тарих Сан ғасырды көрген жер,
Жау-дұшпаннан талай қатер төнген жер.
Тұңғыш қазақ Президенті — Нұрсұлтан,
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі