Есіл де есіл, есіл күн...
Есіл де есіл, есіл күн,
Еш кетсең мені кешіргін.
Сары бел жұтқан сағымдай,
Санама сені көшірдім.
Қырықтан асқан шағымда
Қырықтан асқан жастамын,
Қырқылжың тарта бастадым.
Құбыла соққан құйындай
Қылықтың бәрін тастадым.
Басымнан қымбат сөз құны
Жалынын кешіп жас шақтың,
Дос таптым талай, қас таптым.
Алыстан көзге шалындым,
Маңдайы құсап қасқа аттың.
Бауырым, сонау күн қайда?
Бауырым, сонау күн қайда,
Алыстан қолын бұлғай ма?
Алдыңғы кеткен керуен
Артына мойын бұрмай ма?
Бір қазына
Жету үшін өмірдің гүл жазына,
Бәрімізге жетпей тұр бір қазына.
Оны табу мүмкін емес, ағайын,
Қосылмасаң жүрегімнің сазына.
Менің жұмбақ тағдырым
Ей, ағайын, кел бері, күдіктенбе,
Шырық бұзар емеспін бүлік пенде.
Ар жағыңды отырам көріпбіліп,
Бармағыңды бірақ та бүгіп келме.
Жылдар өтті
Жылдар өтті нәзік сәуле іздеумен,
Күле қарап, ызғар шашқан жүздерден.
Мұз таулардың қойнауындай сіресіп,
Қалды менің қырау шалған мұзкеудем.
Уақыттың бабын таппай
Заманның сиқын кеше күлкі етіп ем,
Шошиын дедім бүгін сүрпетінен.
Сілкініп жүре берді шыр айналам,
Сәл ғана сынған шидей сырт етіп ем.
Аузыңа ит тебеді
Отты сөз өзек жарған тіл қарымас,
Ақыным, әр қиырға ұрма құлаш.
Қайтесің қу жаныңды қажай беріп,
Көк дөнен – көңіл, шіркін, күнде арымас.
Балақбаулы бүркіттей
Жарасам деп алқындым – керегіне халқымның,
Базарында өмірдің таразыға тартылдым.
Ұйықтап кетсем қапыда қара тасты жастанып,
Артпа кінә мойныма, ей, болашақ – жарық күн!
Туғанша ақырзаман
Жетпеппін қадіріне көп күндердің,
Өтінде қаңғалақтап өткір желдің.
Қураған жапырақтай жаным күйді,
Шарпылып жалынына от тілдердің.
Сөнбей қалған қоламта іздеп...
Жаппар ием, жабыққанда жалғызыңа бол тірек,
Жел айдаған жетім қаңбақ қайда бармас тентіреп?
Тоңған жаным қалтырады жылынатын жер таппай,
Сөнбей қалған қоламта іздеп, көшкен жұрттан ел түнеп.
Үміттің сынық кесесі
Суынған жүрек сыр төкпес,
Сарқылған көздің жасындай.
Безерген тағдыр бүлк етпес,
Қайғының қара тасындай.
Бозторғайдың жағы талмас
Өлең өлді деген жанның алдыменен өзі өлген,
Күпіршілік қылғандардың оңбайтынын сезем мен.
Жаратқанның жерге төккен олдағы бір зауалы –
Көктен тамшы бұйырмаса гүл ерніне кезерген.
Өзімді таныстыру
Бауырында Барқытбелдің туған ұлмын,
Бесіктен белім шықпай мұң жамылдым.
Тіршілік көз алдымда жүз құбылды,
Жүніндей жалтжұлт етіп қырғауылдың.
Жүрегімнің жыл құсы
Күндер, күндер – жүрегімнің жыл құсы,
Қызығыңды жырлап бітпес бір кісі.
Жылап келсең көз жасыңды сүртеді,
Аппақ бұлттар – көк аспанның сүлгісі.
Қайғы – менің қазынам
Акқуқаздай айдынында жүзбесем де байлықтың,
Шашыптөгіп, шайқап ішіп, кілкілдеген май жұттым.
Пендеге тән күпірлікпен құмар ойнап көріп ем,
Қуаныштан жұрдай болып, есесіне қайғы ұттым.
Бозбала күндер
Бозбала күндер менен жеріген,
Көрген бір қызық түс екен.
Айналып ұшып төбемде жүрген
Қызылдыжасыл құс екен.
Мен Тәңірі тұтсам да
Жетегінде қиялдың,
Ердім елес соңынан.
Кейде өзімнен ұялдым,
Өз құнымның жоғынан.
Қаламмен сырласу
Үстінде ақ қағаздың жорғалаған
Қаламым, қуат берші сен де маған.
Ешқашан шаршамашы, өтінемін,
Төгілсем өлең болып сорғалаған.
Пірлерім, жебеңдер!
Жебеңдер, пірлерім, сендер мені,
Жетімің тағы, міне, телмеңдеді.
Үстінен ұшқан құсты қағып түсер,
Осынша жұрттың бәрі мерген бе еді?
Ақырғы ақын мен емес
Думан қудым, тойтойлап арақ іштім,
Айбақсайбақ артымда аламыш күн.
Құр қалардай өңмеңдеп өндіршегім,
Сағымменен сандалған сан алыстым.
Қара жартас шер төкпес
Шын ақында айтылмайтын сөз қалмас,
Не жасырсын тоңған жүрек, тозған бас?
Сен – бір сұңқар ұшыпқонған айналып,
Мен – бір жартас қонысынан қозғалмас.
Дариға, сол қыз!..
Майданнан Қасым келеді,
Өткеріп бастан небір күн.
Үстінде сұп-сұр шинелі,
Өңіндей сұрғылт өмірдің.
Мұқағали – желтоқсан
...Шама жоқ Жаратқанмен таласатын,
Қарсы алар жiберсе де ғарасатын.
Есiгiн екi дүние кезек ашып,
Кезiп жүр кең жаhанды елес-ақын.
Ақшоқы оқиғасы
Қарайып тау басында бір мола тұр,
Дегендей қыршын ғұмыр мұнда жатыр.
Баяндап не болғанын көктас қана,
Шертеді өткен күннен мұңдана сыр.
Періштенің пырағы
Шыныменен салса құдай көз қырын,
Құяды екен құлдарына өз нұрын.
Қайда жүрсің қоңырауың сыңғырлап,
Ай астында ойнақтаған боз құлын?
Әміріңе құлдық ұрдым
Әміріңе құлдық ұрдым, жұмса мені, ей, төрем,
Шөлден қазған шыңыраудай шымырлайды ой терең.
Қу медиен, құла дүзде қалғанымда қаңғырып,
Сөз киесі, өзің келіп құтқармасаң қайтер ем?
Алықұл аға
Алықұл аға, сөз сөйлеп тұрмын тойыңда,
Найзағай ойнап, бұлттар күркіреп ойымда.
Байтақ даладан тұйғындай ұшып жеттім мен,
Бүкіл қазақтың сәлемін артып мойынға.
Қабанбайға шағыну
Сыйындым аруағыңа, батыр баба,
Медет бер алысқа да, жақынға да.
Қу сөзден қурай орған заржақ емен,
Отырып таз басындай тақырда да.
Неге, жаным, іздеп келмедің?
Асыр салып мөлдіреген балбұлақ,
Қызғалдақтар құлпырғанда албырап,
Жүрек сені жоқтағанда зар жылап,
Неге, жаным, іздеп келмедің?
Өмір сәулесі
Біреу егіз өмірде, біреу сыңар,
Ана деген бәріне тілеуші бар.
Жалғыз болса шыдайды ол қашанғы –
Опырылып оп-оңай тіреу сынар.
Пікірлер
-
Інжу
Өте. Керемет -
Інжу
30.12.2017. 12:00 -
Інжу
Мейрамғали
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі