Менде сенiң төрт суретiң бар...
Егер бiлсем, шын бақытты күнiң бұл,
Бiр суретте жанарыңда дiрiл тұр.
Терезеден жарық болып сүйедi,
Ай жүзiңдi шiлде күнi шiлiңгiр.
Егер бiлсем, шын бақытты күнiң бұл,
Бiр суретте жанарыңда дiрiл тұр.
Терезеден жарық болып сүйедi,
Ай жүзiңдi шiлде күнi шiлiңгiр.
Мен сенi сағындым ғой...
бiлесiң бе?
Кездескен күн есiмде, түн есiмде.
Санамда қалған сенiң суретiңдi,
– Кездестiм, – дедiм, – көктеммен,
– Шақ осы, – дедiм, – таңғы уыз...
Алыстап менен кеткенмен,
Өлеңiм болып қалдыңыз.
Бiлмеймiн мен – кiм болады есiмiң,
Қашан өмiр ашар саған есiгiн?
Бiрте-бiрте әкелiкке жақындап,
Терiп келем талайымның несiбiн.
Мына өмiр серуен десек те,
Дәл қазiр қызықтан алыспыз.
Купеде, үстiңгi төсекте,
Ұйықтап жатыр бiр орыс қыз.
Ара – шалғай:
сiзде – күндiз, менде түн.
Бiздiң жақта түн қымтаған жер бетiн.
Сiздiң жақта қызып жыбыр тiршiлiк,
Жалығып әбден жүрiстен мынау қаптаған,
Жантая түсiп, жатқанда тынып от-қалам.
Аялдамада тұрса егер бiреу қарамай,
Автобустарға ыңырсып келiп тоқтаған...
Сен менiң тылсым әнiм ең,
Сағынып жүрiп тауып ем.
Жалығар ма екен сенен де,
Жалыққан жүрек бәрiнен...
Кешқұрым шақ. Күн батқан кезi жаңа.
Троллейбус. Сөз ада, сезiм ада.
Жалғыз келем, келедi аңсап жүрек,
Бiр нәрсенi – бiлетiн өзi ғана.
Көңлiмде күн батып, кеш кiрдi,
Тәттi мұң тербесiн.
Жабықсын...
... Ар жақтан дауысың естiлдi,
Бұл тiрлiкте сiз де, бiз де жолшымыз,
Жолда тұрмыз.
Қадам бассақ қалсын iз.
Сол бiр жолда кездейсоқтау кездескен,
Қанағат қылмай түкке де қарысып отырмын,
Өзiммен-өзiм оңаша алысып отырмын.
Жаным – домбыра, күй болып қағысып отырмын,
Өзiмдi-өзiм жұлып жеп, тауысып отырмын.
Өмiрдi кiтап демес кiм,
Тағы бiр бетiн қайырдым.
Түкке де дайын емеспiн...
... Бәрiне-дағы дайынмын!
Сыбаға көрiп кеңдiгiн көптiң,
Құры кеудемдi тiреу ғып,
Әңгүдiктiгiмдi ерлiгiм деппiн,
...Неғылсын менi шын ерлiк.
Мәнiс кеттi.
Тiрлiктен мәнiс кеттi,
Мен аңсаған керемет алыс кеттi.
Бiрде қырға, бiрде ойға домалайды,
Жарастық па екен жастығыма тән –
Сағынышым да сарыуайым.
Көзіме тұнса, жасты да ұнатам,
Шарасыз қалған жандайын.
Тағы да саған жүгiнем,
Ей, менiң дана ақылшым.
Қол үзiп тiрлiк жiбiнен
Сен неге үнсiз жатырсың?
Сүлеймен патшадан соң бар махлұқтың
Тілдерін түгел білген Мақсым ағай,
Деп,— «солардан жазылмас әлі жұппын!» —
Жетпістен жөнеп кетті әрі қарай.
«Бата жүрген емес-ті
Ассыз аяқ, құр қолға»
Шарықтап біздің ел өсті,
Өсірісті Нұрмолда.
Қазақша — қаңтар, римше — январьда,
Сібірде, қақап тұрған қыс — ызғарда,
Келіпсің дүниеге, Россия
Ортасы жатқан кезде батып қанға.
Мен көргенде бойжеткен қыз едің сен,
Сырттай емес, іштей бой түзедің сен.
Мұқалмас марксизм қайшысымен
Аяусыз ескілікті күзедің сен.
Табиғат беріп ойға өткір сезім,
Халқының жинап бойға бар мінезін,
Қазақтың түгел еркек — кіндіктісін,
Күші бар, көрсетерлік жалғыз өзі!
«Советтің саналы ер еркегі» деп,
«Жігіттің қыз қызығар көркемі» деп,
Бауыржан Момышұлы жер жүзінде
Тарапты барлық елге ертегі боп.
Киіктің үйіріліп асығындай,
Ойнақшып тәтті әндерге басуын-ай!
Таулардан, өзендерден, мұхиттардан
Үнінің кідірместен асуын-ай!..
Мөлтілдеп қанды жасқа толғанда көз,
Тұрғанда жан жаншылып, болып ез-ез,
Мезгілсіз сөнген шақта жалынды ақын,
Не деуге түспей қалды аузыма сөз.
Сен ойлайсың өзіңді «қумын мен» деп,
Бол, болма,... отаныңа еткен еңбек
Өз тіліңмен айтқанда,— сан шөлдерді,
Суарды таусылмайтын «Тасқын»— сел боп.
Алпысқа келу керек Сапекеңше:
Тік бойлы, тастай дене, биік еңсе;
Сиятын қара кез бен қара шашқа,
Отыз бен отыз бестің бірін берсе!
Ағасын, бойың пілдей, ойың гүлдей
Гүл бояуын, кілемге шеккен түрдей.
Сол гүліңді сұрапыл дауылдарда,
Қойған да жоқ, қыраулы салқын үрмей.
Кергем жоқ табиғаттан шеберді мен
Жаз, гүл, бұлбұл,... ғажайып нелерді мен
Жолықтырған шақтарда, Сәкеннен-ақ
Түгел табам «көркемдік» дегенді мен.
Балтықтың ригалық қойнауында,
Халықтың тән тыныстар жайлауында
Жүрем де, туған, өскен жер мен елдің
Есіме алам кейде жайларын да.
Бір жаңалық боп қалды: өмірде, мен,
Курортта тыныстауды көңілге, мен,
Алмай-ақ жүрген шақта, келе ғаппын
«Гагра» аталатын өңірге, мен!..
Хатыңды, ақын інім, ерте оқып,
Пайдалы сөзін ойға алғам тоқып.
Беруге іле жауап, көп қағаздың
Отырдым арасында, жатқан қоқып.
Алмалы Алматының қаласынан,
Алтын мен асыл кендер даласынан,
Астықты, малды, майлы, мақтасы мол
Алтай менен Каспийдің арасынан.
Мұз теңізден күнгейге,
Созыла біткен Оралым,
Қанат жайған деңгейде,
Неткен көркем орамың!..
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі