Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер

Көкпар

Бері ауып қиқу бараққа қарсы беттегі,
Намыстың даусы жалындап қысар өкпені.
Жан-жаққа қарап, таба алмай атын ерттеулі,
Сырлыбай ағам додаға қойып кеткені...

Толық

Күн райы

Қапырық ыстық қуырып жерді, ауаны,
Бала-шағаның аппақ шаң болып балағы,
Шілденің күні миыңды тесіп тұрғанда,
Әп-сәтте ауылым әбігер бола қалады.

Толық

Жанбақы

– Жүр, қарашы, кәрі қой өліп қапты...
– Түу, жанары не деген суық еді...
– Аяқтары байғұстың семіп қапты...
– Кеше ғана ақ қозы туып еді...

Толық

Кеш

Тәмам болып тағы да бiр сапары,
Таудан шығып, таудан тауып тұрағын,
Күн шоқтанып батып бара жатады...
Қыр үстiнде көлеңке боп тұрамын.

Толық

Асық

Сағынып, сыздап жүр кеудем,
Елес жоқ бала күндерден...
– Ойнайық омпы, үштапан!
– Шеңбер сыз, қане!

Толық

Ән салып жүрген жеңешем

Бұзауды айдап ертемен,
Жотаға шықсам жаз күнi,
Естiлушi едi ерке әуен,
Көршi жеңгейдiң назды үнi.

Толық

Көктем. Қой кезек

Маңымыз – таспа соқпақ, сайраған iз,
Шертiлiп қайдағы сыр, қайдағы аңыз,
Көктемде Рүстем ағам екеуiмiз,
«Құлағанжар» үстiнде қой бағамыз.

Толық

Құлағанжар

Бiр таудан ағып түскен құлап аңғар,
Ел оны атап кеткен «Құлағанжар».
Топталып тобылғы өскен маңайына,
Жан-жағы құба белдер...

Толық

Көлбастау

Бозала таңның сығалағанда сәулесi,
Осы ауылдың басталар тiрлiк әуресi.
Бейнетке батып, зейнетiн тамсап жатса, да,
Дәл одан асқан қасиеттi мекен бар дешi!

Толық

Қарабұлақ

Әр тасы ән салатын,
Алыстан танылатын,
Таңды кеш қарсы алатын,
Түнді ерте жамылатын,

Толық

Анама

Бола бермес уақыт та өктем ұдай,
Бәрін жайлап реттейді көкте Құдай.
Өміріңнің жазы тез өте шықты,
Күрең күзі көсіліп кеткенін-ай...

Толық

Жылама

Жаздың таңы жаманатын әкелді,
Бір жүректі тоқтатуды ұйғарып.
Жылап тұрдым, шығарып сап әкемді,
«Жылама» деп кете барды қиналып.

Толық

Бiздiң шал

Тыйыла қалып тiршiлiк салған iзгi үн сәл,
Өмiрден мынау ертелеу өттi бiздiң шал.
Арсыздау ажал ар жаққа ала жөнелдi,
Қолынан оның босаған кезде тiзгiн сәл.

Толық

Мұң туралы екi өлең

Керуеншi сынды бос келген,
Сапардан алыс мың күнгi,
Тойлардан, сауық кештерден,
Мұңданып қайтам бiртүрлi.

Толық

Сызат тез сызылып сенімге

Сызат тез сызылып сенімге,
Санаға жүк болып сөз бөтен,
Осынау ғұмырда, өмірде,
Көңілдің қалуы тез екен...

Толық

Қыс жылжыды

Қыс жылжыды.
Көктем өттi.
Келдi жаз...
Мұң иектеп, күлкi қысып, ердi наз.

Толық

Адамдарға наз

Өзгеге бақ қонса жайым жоқ күндер,
Ойға оранып өтiп жатыр көп күндер.
Қуанышы, шаттығы мол адамдар,
Неге менi жалғыз тастап кеттiңдер?

Толық

Мен өзiм қарлығаш-өмiрмiн

Мен өзiм қарлығаш-өмiрмiн,
Ұшсам деп қатайтқан қанатын.
Желiгi желпiнткен көңiлдiң,
Самғаса аспан тар болатын.

Толық

Мен бәрiн де түсiндiм...

Мен бәрiн де түсiндiм...
Сен деп тiккен туымды, келмеп едi түсiргiм.
Менiң аққу мүсiндiм,
Қош айттым да өткенге,

Толық

Мамыр бiттi

Мамыр бiттi,
маусым келдi.
Сезiлмейдi ақ таңнан сыз.
Мен естиiн даусыңды ендi,

Толық

Жазған-ай, осы күйден арылмадым

Жазған-ай, осы күйден арылмадым,
Неге мен сөнер жерде жағылғамын?
Жатырқап отырысым мынау ендi,
Әлемдi, дүниенi...

Толық

Өткен күндерден өшiру сенi – қасiрет

Өткен күндерден өшiру сенi – қасiрет,
Мейлi, сен менiң ақ жүрегiмдi басып өт.
Жаншып өт менiң шарасы мөлдiр жанымды,
Төгiле берсiн оның да үнсiз жасы көп.

Толық

Кiм бiледi?..

Кiм бiледi?..
Табиғаттың өз заңы өктем шығар...
Бүгiн бiрақ сәуле жоқ көктен сынар –
Мезгiлсiздеу қонақ боп келсе-дағы,

Толық

Қуанышқа тұр едiм жүгiргелi

Қуанышқа тұр едiм жүгiргелi,
Кенет қара жер неге дiрiлдедi?
Кең көшеде зулаған бiр машина,
Қағып кете жаздады бүгiн менi...

Толық

Таңертең. Трамвайда

Әне, бiздiң трамвай жақындады,
Мен осылай қарсы алам күнде күндi.
Кондуктордың таңдай тақылдады,
Көрсетейiн жолақы-билетiмдi.

Толық

Кешегi iзiн қайта басуға құмар күн

Кешегi iзiн қайта басуға құмар күн,
Көлегейлетiп әлсiз сәулесiн мұнардың.
Өзiме-өзiм күн сайын берiп мың уәде,
Түк бiтiрместен мен қартаятын шығармын.

Толық

Бүгiн ай туды...

Бүгiн ай туды...
Қиық ай.
Бетiне сәуле де тұрақтай алмай.
Жайлы ай боларсың-ақ талайға...

Толық

Шыбық-өмiр келе жатты бүр атып

Шыбық-өмiр келе жатты бүр атып,
Күллi әлемнiң қуанышын сұратып.
Ерте есейiп, жылдам өскiм келгенмен,
Мен асықтым, асықпады уақыт...

Толық

Анда-санда ақыл кiрiп, ес кiрiп

Анда-санда ақыл кiрiп, ес кiрiп,
Ойлай қалсаң, санаң – сарсаң, iшiң – у.
Ең қиыны – шаршап келiп кешкiлiк,
Бiр күнiңнiң босқа өткенiн түсiну...

Толық

Басқаша едi аңсарым жүрегiмдегi

Басқаша едi аңсарым жүрегiмдегi,
Иеленiп алды да бiр өмiр менi,
«Оймен де, қырмен де жүре бiл» дедi.
Осылай өту тiрлiктен тiлегiм бе едi?..

Толық

Таң атып тағы, әбiгер етiп халықты

Таң атып тағы, әбiгер етiп халықты,
Тағы бiр күннiң түймесiн тiрлiк ағытты.
Таныс бiр жолмен аяңдап келем жұмысқа,
Осы жол менен жалықты, сiрә, жалықты.

Толық

Әттең, әттең...

Әттең, әттең...
бәрiн қиып кетер ем,
Өртенгенмен iшiм мың,
Баяны жоқ iсiм – мұң.

Толық

Есейдiм ғой, жiгiт болдым, Әке, мен

Есейдiм ғой, жiгiт болдым, Әке, мен,
Қадам бассам бас айналды қатеден.
Бұрынырақ ауырсынар ер жүгiн,
Бүгiн ендi мойынсұнып, көтерем.

Толық

Қақпақыл болып, бiр сеңнен көшiп, бiр сеңге

Қақпақыл болып, бiр сеңнен көшiп, бiр сеңге,
Осынау шақта өзiмдi таппай жүрсем де,
Көзiмнiң алдын жап-жарық етiп кетедi,
Жақындай алмай, алыстай алмай бiр сәуле.

Толық

Былғанышпын, әттең-ай, былғанышпын

Былғанышпын, әттең-ай, былғанышпын,
Шошаңдатам найзасын кір намыстың.
Қою шаңға белшемнен батып тұрып,
Шыңға да ұшқым келеді, шыңға да ұшқым.

Толық

Өлдi адам

Өлдi адам.
Өмiр немене?
Сөндi де тiрлiк көрiгi,
Топырақ өстi төбеде,

Толық

Достым-ай, уақытқа айтшы – «тоқташы» де

Достым-ай, уақытқа айтшы – «тоқташы» де,
Сыр бердiм шыдай алмай көп бәсiне.
Көшiнен қалмау үшiн жанталасып,
Жабымның теуiп келем өкпесiне.

Толық

Бұл жолы көп қинады, ойланды Өлең

Бұл жолы көп қинады, ойланды Өлең,
Жатқан-ды жүрегiмде қайнауменен...
Желкенiн желге төсеп кеттi-ау жүзiп,
Мезгiлсiз қайырлатып қойған кемем.

Толық

Неге екен, неге?..

Неге екен, неге?..
Өлеңiм қашып жүр менен,
Күндiз шақырам, iздеймiн оны түнде мен.
Тып-тыныш қана айдыным жатыр жел аңсап,

Толық

Аршаның иiсi, аршаның

Аршаның иiсi, аршаның,
Шөлiркей жұттым, тамсадым.
Ұмыттырдың да жiбердiң,
Күнiмнiң әуре-сарсаңын.

Толық

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер