Мтацминда
Тербеп жанын терең бір күй,
Батқан бұл тау ауыр мұңға.
Акакий Церетели
Тебіренген қабырында.
Көкседі ол бостандықты,
Сол үшін шығарды үкім дарға асуға.
Өмірден тапты адал достар мықты
Сол үшін шығарды үкім дарға асуға.
Соққанда сойқан дауылдар,
Темірді ұнтап,
Тас жұтқан,
Қалдыңдар қалай, бауырлар,
Сұп-сұр болып көшеді бұлт аспаннан,
Сұрғылт бұлттай қаланған сұр тастардан.
Бетін шайып жаңбырдың тамшылары,
Сұп-сұрғылт үй мөлтілдеп тұр жастардан.
Қара орманды бұлтты күні
Дауыл айтты көшірем деп,
Күркіреп күн шықты үні
Жауын құйып өшірем деп.
Көкпеңбек таулар көшіне
Жарқылдап құшақ жайдым мен.
Секіріп келдің төсіне
Құшақтастым жасыл айдынмен.
Сөгіліп сел боп мұзынан,
Көңілге салды үрей қыс.
Шонжының қарлы құзынан
Дүрілдеп жетті дүлей күш.
Айтатын дос, қасының ашып атын,
Бір күні отырды да Қасым ақын,
Деді маған:— Ұлы ғой Абай деген
Ақын біткен алдына бас ұратын.
Бір бүйірде жатқан алыс шалғайда
Топалаңдай тиді мешін Торғайға.
Жеті ағайын болып кенет жетті жұт
Жетеуінен құтылатын жол қайда?!
Күндізгі күннің жалыны
Желдің жеңіл адымы,
Толқынның демалысы,
Дарияның өр ағысы.
(Мерекелік кантата)
I
Алтайдың кен таба алмай алқымынан,
Арқаның бихабар боп алтынынан.
Туған ерте алакөбік толқыннан,
Азов желі сүйді сенің бетіңді.
Аспан алуан бұлттарменен толқыған,
Сенің тартқан орамалың секілді.
Секілденіп Невскийдің қалқаны
Көк ормандар көзді алыстан тартады,
Шіркеулерде әлі күнге сақталған,
Өліктердің сүйегінің сар табы.
Б I Р I Н Ш I Ж Ы Р
Сентябрьде Чилиде боран тұрды,
Адалдыққа арамдық оғы атылды.
Сантъяго мұхиттай сапырылып,
Тербеледі толқындай жер көгеріп,
Машиналар тоқтайды көлге келіп,
Көл бетінде жатады байтақ аспан
Бауырына бұлтын ап дөңгеленіп.
(Ұлы әжем Хадиша қайтыс болғанда)
Көкірегің кешегі сырылдаған,
Бүгін қалай мұз болып, жылынбаған.
Бес балаңнан дүние ойлап тұрсам,
Жаңбыр жауып өткен жаңа үстінен,
Жер керілген секілді бір тұс кілем.
Көк сауыты дал-дұл болып қашты қыс,
Айқасты да Көктем деген күштімен.
Отырдық таста тілсіз ұғынысып,
Жүректен жатты өлең бұл-бұл ұшып.
Көктемгі Копетдагтың көлеңкесі,
Көңілге ақ шуақ боп тұрды түсіп.
Қап-қара бұлттар егіліп,
Көздерден тамшы төгіліп,
Жай түскен қара емендей
Қабырғам кетті сөгіліп.
Оның-дағы өзінше тілегі бар,
Оның да бар қуаныш-сүйініші.
Оның-дағы өзінше жүрегі бар,
Оның да бар сағыныш, күйініші,
Өзгеріс көп түрінде,
Мұртта — көк мұз, баста — қар
Қара еменнің түбінде
Отыр қыстай ақсақал.
— Ұйқымызды кім бұзған?
Кім ертемен тұрғызған?
(Жолға шыққан серуендеп)
Жауап берді жел:— Мен,— деп.
От шашты Отан аспаны,
Төгілді көздіц жастары.
Окоптан шықты солдаттар,
Атылды көкке соңғы оқтар.
Қараңғыда көрген жоқ оны ешкім де,
Келе жатты ұрланып соғыс түнде.
Келе жатты ол қап-қара, бүйі болып,
Жолбарыс боп жалаңдап жол үстінде.
Көкірегіне кек түйген,
Тарс жабылған қабағы.
Қол-аяқтан оқ тиген
Екеуі де жаралы.
Осынау аспан көз жасына малынған,
Осынау орман жаралған тек сағымнан.
Көз жасы емес,
Сағым емес,
Түтеген оқ, түсетіндей көк құлап,
Оңнан, солдан ұрып жатыр соққылап,
— Икс жиырма, игрик бес — координат
Нысана — жүз алпыс жеті,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі