Жұлдыз көп
Жұлдыз көп,
түн қойнында жымыңдаған.
Жымыңдап,сан тағдырдан сыр ұрлаған.
Мен — Күнмін,
Көкте жұлдыз, жерде жұлдыз
Аспан жаққа шақырады мені өлең,
Шақырады аспан төніп тұрып төбеден.
О, жұлдыздар, алыс едің сен неткен,
О, жұлдыздар, жақын едің не деген!
Көк те жұлдыз, жер де жұлдыз – бәрі ұшқын
Көк те жұлдыз, жер де жұлдыз – бәрі ұшқын,
Жұлдыздардың сәулесімен жарыстым.
Тербеледі теңіздері сәуленің,
Сол теңізге батып-шығып әуремін.
Жұлдызым жоғары
Жүрекке құрық тастадым,
Жүйткігеніңмен жетем деп.
Асауға міне қашпадым,
Жастығым бекер өтер деп.
Сүмбіле жұлдыз туғанда
Мүлгіген қою орманда,
Адасып кеттім деп едім.
Сүмбіле жұлдыз туды алдан,
Жамылып бозаң желегін.
Бала күнгі жұлдыздар
Шексіздіктің біледі кім мөлшерін...
Қиялдадым...
Жер, көкті,
Күнді өлшедім.
Жанады қызыл шоқ боп дара жұлдыз
Жанады қызыл шоқ боп дара жұлдыз,
Қара аспан кұлпырады қара құндыз.
Жүрегім сүйрік жалау бұлқынады,
Қара аспан қара құндыз құлпырады.
Жылым – қой, жұлдызым – июль...
Жылым – қой, жұлдызым – июль,
Жасым – жетi жүз он жетi ай.
Толық алпыс болады жыл,
Қосылса июнь, апрель, май.
Әлемде бір жұлдыз бар
Мен шеккелі қай заман
Өмірдің ұзақ сапарын...
Не көрмеген көне көз,
Ағарғанша сақалым.
Қаныш — Жұлдыз
Айырылдық деп жүрсек біз Қаныштан,
Өмір екен —
Өлімді өзі жанышқан!
Жұлдыз болып,
Жалғыз шумақ – жалқы мұң
Жалғыз шумақ – жалқы мұң
Жұпар демін жұтамын кеп құныға.
Қараңғы деп кім айтты оны,
Сағыныш Намазшамова
Жұлдыздар сөніп барады
Айналып келді батқан күн,
Жығылды түннің жалауы.
Алауын бақпай ақ таңның,
Жұлдыздар сөніп барады.
Түнгі аспан
Түнгі аспан – шексіз әлем,
Жұлдыздары – мөлдір өлең.
Ай нұрымен сырласады,
Самал желмен үндескен.
Сұрақ
Бүртүрлі мың сұрақ бар ішімде,
Сұрақтаға жауап бар әр сөзімде,
Ақ-қараны ұғындырып әр ісімде,
Сол үшін жазып отырым өлеңді түн ішінде!
Бәлкім тек қызық үшін арнадым өлең мен жыр,
Осылайша жұртқа ақтарылды іштегі сыр,
"Үйдегі сөз сырқа шықпасын! Сыртқы сөз үйге кірмесін!"
Деген көк сөзіме өзім сай бола алмадым!
Өтірік күлкі адамдарға жымиған,
Жұлдыздардан да қатты жарқыраған,
Адамдардың жаны қара түнек,
Өзін-өзі жаман іспен силамаған!
Ағады көзден жып-жылы жас,
Жаңа шырын сияқты, жап-жаңа жаз,
Көзден бетті, беттен жерді сүйет
Осы шығар өмірді мәні ғой деп!
Пікірлер
-
Амир
керемет -
Інкәр Тұрсынбек
«Ғашықтық ғаламаты» — Мұхтар Шаханов шығармашылығы... -
Ахах
Кнгк -
Гоха
Жаксы -
Батыржан
Өте жақсы өлең
- Оразбай Сарыбаев
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі