Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (666)

Көзім жеткен көргенде-ақ оңбасыңа

Көзім жеткен көргенде-ақ оңбасыңа,
Шын даңқтың басыңа қонбасына.
Даңқ деген — мақала,
Баяндама

Толық

Өлген артық

Өлген артық,
Тірлікте былыққанша!
Былыққанша,
Байлыққа құныққанша.

Толық

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл

Бар дегенге сенбеймін ойдан да асыл.
Өлең үшін табылар қайдан да сыр.
Мына ғасыр, бауырым, байқайсың ба?
Алау ғасыр,

Толық

Бір әңгіме тыңдашы, ұлан, менен

Бір әңгіме тыңдашы, ұлан, менен.
Жекжаттығым жоқ емес бұланменен.
Тамырласпын,
Тектеспін тарпаңменен,

Толық

Иттігін көріп жаққының

Иттігін көріп жаққының,
Жүдейсің іштей,
Жыласйсың.
Айтқанын істеп ақылдың,

Толық

Бараққа

Туысқан бізде мықты ғой
Тарылған ниет-пейілден.
Туған жер болып шықты ғой
Мақаншы саған кейіннен.

Толық

Ауырдың ба?

Ауырдың ба?—
Ыңқылдайсың,
Сарнайсың.
Ашындың ба?—

Толық

Зейнолла Серікқалиевке

Қайсар қазақ қашанда төзер мұңға.
Күннің көзін екі есе сезер құмда.
Сөзі орнында қалғанның
Қай кезде де

Толық

Табиғатқа табыну

Табиғат,
Көңілінде бар ма сынық?!
Сен мені —
Сахараның ардасын ұқ!

Толық

Көктем келіп қалыпты-ау

Көктем келіп қалыпты-ау!
Көктем келіп,
Алыпты жел бұлттарды көктен бөліп.
Шымырлаған шуаққа шыдай алмай,

Толық

Көктем

Ақ күмбезді моласында
Аруақтарды бір аунатып,
Көне қазақ даласына
Келді көктем тыраулатып.

Толық

Сахара

О, қазақтың сәулетті сахарасы!
Қайда мені жетектеп апарасың?!
Қандай мықты береді ажыратып
Құдірет пен Даланың екі арасын?!

Толық

Жұмақ

Көк шалғынды жапырса
Киіз үйдің іргесі;
Сұлу жеңгең сапырса
Сары қымыздың бір месін;

Толық

Ауыл және жұмақ

Тақпаймын астананың бағына мін,
Тұрмыстың ағымына бағынамын.
Әйтсе де
Көкті сүзген мүйіз үйді

Толық

Қала сыртында

Шығып едім қаладан зауқым қашып,
Сөйлейікші далада қауқылдасып.
Күлейінші жапанды жаңғыртып бір,
Жатайыншы армансыз мауқым басып.

Толық

Қапырық

Көк шалғынды шалғы орақтай жапырып
Соқпаған жел,
Жаумаған бұлт — мәкүрік!
Дүниені тастағандай тұмшалап,

Толық

Қаздар қайтқанда

Жапырақ боп сары күз түсті, міне,
Қайтты қаздар өзінің түстігіне.
Қазағың мен қаздардың түбірі бір
Түсінеді көшпелі ел құс тіліне.

Толық

Күздің соңғы шуағы

Сабағынан жүзімдей үзіліп нұр,
Нұр астында жатады қызынып қыр.
Қайтып қара бұлтынан шықпайтындай
Қарайды күн,

Толық

Аңшылық

Бұл мылтық қашырғандай бір құтымды,
Аң-құсы орман, көлдің үркітілді.
Қырға мен шығар едім тұлпар мініп,
Қондырып иығыма бүркітімді.

Толық

Тарпаң

Қанаттанып қиялы
Қырат шерткен күйменен,
Қара тасты тұяғы
Қамырдайын илеген,

Толық