Жазылады қашан, қалай соңғы өлең,
Жазылады қашан, қалай соңғы өлең,
Ескі достың шамына ұқсап сөнбеген.
Жапырақтың көзіндегі тамшыдай
Жер-анаға сіңіп жатыр шөлдеген...
Жазылады қашан, қалай соңғы өлең,
Ескі достың шамына ұқсап сөнбеген.
Жапырақтың көзіндегі тамшыдай
Жер-анаға сіңіп жатыр шөлдеген...
Мен өмірдің өз тілінен сыр таптым,
Сыр таптым да ұштым биік шырқап тым.
Жақсымын ба, жаманбын ба, өлшенем,
Көзіменен бүгінгі жас ұрпақтың...
Бір күнімді бір күн келіп жалғайды,
Өтер уақыт, түсінерсің мән-жайды.
Жалғыз жұлдыз қанша жансын жарқыр
Түнгі аспанды жарық ете алмайды...
Ой салып бір жолаушыға жол жүрген,
Табиғаттың заңы болар көндірген.
Күзгі кеште көп жапырақтың ішінен
Ұшып-қонған көк торғайды көрдім мен..
Өтуде өмір, кімнің жайын кім білген,
Айырмадым бір күнімді бір күннен.
Жүрегіме батып уақыт салмағы,
Өзімді-өзім көтере алмай жүрмін мен.
Көкжиекке күн батты байып қарап,
Алтын шашын аспанға шайып тарап.
Гүл көбелек ұша алмай жолда жатыр,
Жапырақтай дәрменсіз жайып қанат...
Кім келіп, кім кетпеген өмірге бұл,
Өмірде кір шалмасын көңіл көгін.
Кептіріп гүлге тамған көз жасымды,
Алдымнан ессін жібек коңыр желім.
Шақырмаймын құшағымды жайып бір,
«Дертің» болса, өзіңді одан айықтыр.
Қол созсақ та, менімен сен өте алмас
Арамызда уақыт деген Жайық тұр...
Көкірегімді қамшылайды от,
Көз алдымда елестер сан.
Көзіңдегі тамшыдай боп,
Дірілдеймін сені еске алсам...
Күн нұры жерге сен деп шашылады,
Сені ойлап қырда гүлдер ашылады.
Атыңды айғай салып айту үшін,
Теңіздің толқындары асығады...
Саған жұмбақ жылағаным, күлгенім,
Саған жұмбақ түндерім мен күндерім.
Көк аспанға келеді әлі көтеріп,
Ерік бермей ешкімге де бұл көңіл.
Жүректегі жүгінем жазуларға,
Өкінбеймін құлатса сезім жарға.
Күндіз-түні сен жайлы ойлайтұғын
Мәнді екен ғой өмірім өзің барда...
Санаңа сыйлап бұл өмір сенім,
Бақытты болар күле білсе кім.
Оңаша сәтте мені ойлап бір,
Гүлдеді ме екен жүрегің сенің?..
Аппақ шуақ шашылғандай шат күлсең,
Көкірегімнен ақ таң болып аттың сен.
Астыңа бір алтын жалды ат мініп,
Кешкі күнге кіріп бара жаттың сен...
Өзінді осы жерден көрген едім,
Өрмелеп тасым тұрған өрге менің.
Бақыттан бұлдыраған көздеріме
Теңселіп кетіп еді жер дегенің.
Жүрдім қанша сүйгенімді сездірмей,
Кездескенде лағып кетем сөз білмей.
Өмір сүрдің, мені мәңгі ыза ғып,
Жерде жатқан қурай ғұрлы көзге ілмей...
Арманыма алдағы жол ашқандай,
Талғамыңа таласым жоқ ешқандай.
Менің жыртық көңіліме жарық құйдың,
Жыртық бұлттан көрінген көк аспандай...
Шақырасың, бастайсың қайда мені,
Қарай берем сен барда айға әдемі.
Ұмыт болған салады ойға нені
Түнгі қырдың торғындай майда лебі.
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі