Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Өлеңдер (1714)

Қызғалдақтар жыры

Қуқыл тартып құмда күйген шөптердің
Арасында біздер бірге солсақ та,
«Қызғалдақтан енді қалар жоқ белгі», –
Деген адам жаңылады сол шақта.

Толық

Ботақан

Жотасында
Өркеші,
Бота –
Құмның еркесі.

Толық

Құралай

– Ұстап алып даладан,
Байлап қойдық манадан.
Достасайық, кәне, біз,
Бірге ойнайық бәріміз.

Толық

Құс әні

Жадыра, күн жалынды,
Жылыт балапанымды.
Өтінемін, жарығым,
Қыздыршы оның мамығын.

Толық

Бұлақ

Үиі тәтті бал бұлақ,
Тыңдай білсең болғаны.
Сыңғырайды ән құрап,
Қоңыраудай қолдағы.

Толық

Жаз жарқыным

– Құп болсын тілегің,
Айтшы, жаз, жарқыным,
Қай жаққа жібердің
Таңғы ауа салқынын?

Толық

Әке қолы

Қырларына гүл тұнып,
Кетті дала құлпырып.
Жайнар ма құм жондары?
Құстар әнін төгіп бір,

Толық

Жел

Жүйткіді қатты жел деген
Елсіз де
Өңсіз жерменен.
Ышқынып,

Толық

Соқпақтар

Қарақұм бұл –
Жолсыз дала көсілген.
Алақанның
Аясындай өресі,

Толық

Канал

Күн қапырық,
Жанып тұр.
Құм да күйген
Анық бір.

Толық

Бақытты мақта

Көктемде
Жыртылған жерге
Сепкенде,
Кетті еніп жерге,

Толық

Таңғы серуен

Таңертең жайланып,
Атыңа мінсең бір.
Аулыңның аймағын
Аралап жүрсең бір.

Толық

Мен дайынмын

Жетектесін күн мені
Сәл көрінген нұрына.
Құшып жарты дүниені,
Шашырайды шұғыла.

Толық

Бастау

Алып таудың астында –
Езіп, басқан тас тұлға,
Мөлдір бастау ағады
Аңсап байтақ даланы.

Толық

Кім үшін?

Көкте күліп алтын күн,
Нұрын төгер
Кім үшін?
Бұтақтардан жарқын гүл

Толық

Айтерек – Күнтерек

– Елден бұрын тым қатты
Қақпамызды кім қақты?
Айтерек те Күнтерек,
Айтшы, саған кім керек?

Толық

Мәлік

Гүлдер – қызыл,
Жасыл майса.
Қауын – сары
Пәлек жайса.

Толық

Кім не дейді?

– Бұлт, неге келесің,
Күнді бүркеп, төнесің?
– Айналамын жаңбырға!
– Жаңбыр, жерді көлдетіп,

Толық

Ана

Ең ақылды сөз –
Ананың сөзі.
Ең мейірімді көз –
Ананың көзі.

Толық

Мерген

Шие бағы Мергенге
Қызыл шие бергенде:
– Кішкентай, – деп, – бұл шие, –
Бетін бұрды ол демде.

Толық