Лондонның құшағына ендім мен...
Бұл өмірде бұл құпия мен білген
Бұл өмірде бұл құпия сен білген,
Сенің аппақ құшағыңда жатқанда,
Лондонның құшағына ендім мен
Бұл өмірде бұл құпия мен білген
Бұл өмірде бұл құпия сен білген,
Сенің аппақ құшағыңда жатқанда,
Лондонның құшағына ендім мен
Букенген сарайына тіл жетпейді,
Күллі әлем қасиеттеп құрметтейді.
Жанарын жаулап алып бір құдірет,
Көрген жан жүрегіне гүл көктейді
Лондон түні шырайлы,
Көңілің қайда құлайды.
Сағынды ма жүрегім,
Елді ойлап мұңайды.
Жорықтардың жолдар көзі сан сала,
Сан ғасырлар айғақ ізі қалса да.
Аш көзденген қан қылыштан тамса да,
Ұлы Британ иелік еткен отарлар
Ұлы жерім мен келген,
Дүне ғой тербелген,
Сапар шектім әлемге,
Елбасы жүрген жерлермен!
Қандай жұмақ нұр бар ең,
Қандай жұмбақ сыр бар ең.
Лондонның көпірі –
Таңырқаған күллі әлем!
Жайлауға жайылтқандай жандарды кең,
Ағылшын текті ел екен аңғардым мен.
Он бірінші ғасырдың ғажайыбы,
Виндзор атты сарайға таң қалдым мен.
Бүгін міне Лондонның таңы атты,
Бозғылт бұлттар бүркеп алған алапты,
Бәлкім осы ұлы Британ ұлы елін
Тәңір бәлкім ақша бұлттан жаратты.
Шығыстан күн шығады күлім қағып,
Қарайсың ұлы күнге нұрың танып.
Адамзатқа дем берер шарапатты,
Дүниеге тарайды ұлы жарық.
Дауылға желтоқсанның желі айналды,
Ашуға мінді Алатау кәрі айбарлы,
Күтпеген іс ақыры не болар деп,
Күллі әлем Алматыға қарай қалды.
Жер көрінді аспаннан жер көрінді,
Жерден осы бір ыстық шөл көрінді.
Ұмытпау үшін дағы туған жерді,
Ұмытпа бұл өмірге келгеніңді.
Қарыздармын қашанда өмір саған,
Ғұмыр қайта оралмас жалынса адам.
Адасудың ең ауыр қасіреті,
Өзіне қарсы тұрар жаңылса адам.
Жырыммен жүрекке дән ексем дедім,
Бақыттың барына да көп сенбедім.
Киелі ел – құдіретті қазағыма,
Өмірде ақын болып өтсем дедім.
Шежірелі қарттарым шертер дейтін,
Өмір өзі өзекті өртер дейтін,
Көптен бала дауысын есітпедім,
Күліп-жылап нәресте еркелейтін.
Сұрқия залымдықтар – сұрқайланып,
Қанатын енді бірі – шырқай қағып.
Зұлымдық пен мейірім жеңісе алмай,
Жұмыр жер бара жатыр шырқ айналып.
Түнгі он екі соққанын көріп біліп,
Кеудемді билеп алды көрікті үміт,
Өмір, саған арнаған өлең жаздым,
Бүгін мен Ертеңімді жолықтырып!
Бақ сыйлап маған Құдай бір,
Алай бір шаптым, былай бір.
Мінгенім менің асау ой,
Сымбаты сұлу құла айғыр!
Екі арада таңым атып, күн батып,
Дүниеде өзің мені жырлатып.
Поэзия падишасы – лирика,
Сеніменен кездескенім бір бақыт.
Аппақ құм шөл далада туып өскен,
Тағдырдың тауқыметін уын ішкен.
Шөл далада мен өскен сексеуілмін,
Тамыры терең ғасыр суын ішкен.
Сұлу көздің қарашығы – лирика,
Таңда түскен дала шығы – лирика.
Елжіреп жан езілгені – лирика,
Ғашық жүрек сезімдері – лирика.
Жоғалған бір өлеңім, бір кітабым,
Мен соны әлі күнге пір тұтамын,
Киелідей көремін не бар, не жоқ,
Жапырақ өлеңіммен, жыр бұтағым.
Құдірет жоқ ғаламнан,
Бұл өмірдің бәрі арман,
Поэзия падишасы – лирика,
Құмнан, жерден жаралған!
Бір өлең сені күтіп келем енді,
Құдірет сезім күші бөлеп елді,
Ананың ақ сүтіндей уыз дәмді,
Мен жазып қалдырамын сол өлеңді!
Көл, бұлақ, теңіз қанша нұрлы небір,
Дария, өзен қанша сырлы не бір...
Тұңғиық тереңіне сүңгісем деп,
Жағаңда, тік жарыңда тұрмын, Өмір!
Бірі – жұмбақ,
Өмірдің бірі – тозақ,
Тірліктің әрбір өткен күні ғажап,
Біз мәңгі қарыздармыз Жер бетінде
Абылайхан: «Бұл қай ел?» - деп сұрар еді,
Таңғалып Қабанбайлар тұрар еді,
Тіріліп Абай келсе Астанаға,
Ақын ғой, қуаныштан жылар еді!
Кел, Жаңа жыл, жыл құсындай самғап кел,
Арманымдай айтылмаған әнді ап кел,
Қайғырғынның қайғы-мұңын ұмыттыр,
Қуанғанның қуанышын жалғап кел!
Ерекше Құдай берген бір бағым,
Мен халқымның жүрегімен жырладым.
Ақын болсам, азабыммен ақынмын,
Тұлға болсам, қазағыммен тұлғамын.
Жасама, жасай көрме, сенімге иттік,
Тірлік құйын үйрілер көңілде ұйтқып.
Дәл осы кез барады Жер айналып,
Дәл осы кез барады өмір жүйткіп!
Туған елдің түтіні де тәтті ғой,
Тоңа ма деп таңы талай атты ғой.
Қараша үйдің ұйып балдай қаймағы,
Қанаттарын түтін түзу қақты ғой.
Бір ел бар сондай ертегі,
Жер жаһанда жүр үні.
Белгісіз жұмбақ ертеңі,
Бақытты бірақ бүгіні.
Көрдің бе сен, күннің қалай батқанын,
Аржағынан алып шығар ақ таңын.
Алтын шапақ көрдім күннің батқанын,
Алтын сәуле көрдім қанат қаққанын.
Иіліп көтермедің қырын қарап,
Болғасын бірің бала, бірің дана.
Тірліктің жолындағы сол бір тасқа,
Екі қабат күйімен сүрінді АНА!
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі