Қайран қалам
Мен қазақ басшыларға қайран қалам,
Пара алар кездерінде жайраңдаған.
Мекеме есігіне құлып салып,
Шетелде лимузинмен сайрандаған.
Кешіре гөр, хан ием!
Кешіре гөр, хан ием,
Кешіре гөр, хан ием!
Жеттім саған кешігіп.
Сыбырладым сыртыңнан,
Кейкі батыр
Бастайын «бисмилла» деп сөздің басын,
Тағдырым таланыма кез қылғасын.
Жазайын ақиқаттың сиясымен,
Қаламға қоса құйып көздің жасын.
Қазақтың бақ жұлдызы
Елім деп еңіреген қайран ерім,
Қашанда қазақ қамын ойлап едің.
Ұйқыда жатқан ұлтты «маса» болып,
Оятып, азаттыққа қайрап едің.
Алаштың Ахметі – ғұламасы
Кезде сол ғасыр беті жаңа ашылған,
Бұл қазақ кемдік көрген жанашырдан.
«Алашым, ұйқыңды аш» деп ұран салды
Бір арыс ел бағы үшін жаратылған.
Ахаңа ашылу
Халқым-ау деген қалпыңды,
Жасырып жанға бөледім.
Ахам-ай, ардақты атыңды,
Атамай қалған жоқ едім.
Ахаңның ақтық сөзі
Файзолла досым, аса қымбатты!
Мұң менен азап жаныма батты.
Өтпелі дәуір – өкініш... у-ы,
Асау өзендей толқыны қатты.
Ахаңды аңсау
Жолаушыдай боп түн қатып,
Кететіндей ме тіл қатып.
Қасірет қанша көрсе де,
Өмірге жан еді шын ғашық.
Ахаң туралы ой
Жаралып асыл Торғай топырағынан
Қазаққа болып кеткен ортақ ұлан.
Ұлдар көп, ең бастығы Байтұрсынұлы –
Ахаң – деп, өз ағам деп ел таныған.
Ахаң туралы аңыз
Алламен атың ұқсас арыстаным,
Шыққанда Лаухил Махфуз – ғарыштан үн.
Тіл қатқан сол Тәңірге адамзаттан –
Сен едің, құлақта әлі дауыстарың.
Ғибратты ғұлама
Жасынан шырқап шыққан жақсы атағы
Елінің әулиедей ақсақалы.
Қараңғы адамдардың зердесіне,
Тараған таң нұрындай ақ шапағы.
Ардақта, ана тіліңді!
Балғын ұрпақ, жолыңа нұр тіледім,
Аулақ болғай сендерден мұң сілемі.
Ана тілін қорсынар кейбіріңнен
Жәбірленіп, жаныммен түршігемін.
Рухани көсем – пайғамбар
«Ойламаңдар:
Албырттықтан жетпеді деп шыдамы –
Тағдырына өзге емес, өзі-ақ болды күнәлі».
Жоқ. Ол бізден бұрынырақ, айқынырақ ұққан-ды, –
Ахмет қайтыс болды дегенде
Шынымен бұл дүниеден өткенің бе,
Қайырылмай алды-артыңа кеткенің бе?
Ахмет опат болды дегенді естіп,
Егіліп жылай бердім, тек дедім де!
Тас түрмеде
Тырнағыма қадаса да инесін,
Білсін тағдыр өнер басын имесін.
Өлсе өлер Файзолла ақын түрмеде,
Бірақ өлең өмір кебін кимесін.
Алтын ұя — мектебім
Алтын ұя – мектебім,
Өзіңде өніп, көктедім.
Бас иемін алдыңда,
Өзің – мәңгі көктемім.
Жыл басына таласқан хайуанаттар
Қыс ақ тонын тастады,
Табиғат та түледі.
Қайта соға бастады,
Жер-Ананың жүрегі.
Сәпен мен планшет
«Гүлденуде даламыз,
Түрленуде қаламыз.
Өркениетке лайық,
Білім алсын баламыз». –
Шаңырақтың иесі
Әкесіне миятты ұл,
Көп нәрсені үйренген.
«Өскенде әкем сияқты
әке болам», – дейді Ерден.
Жыламасын, жер-ана!
Таза болсын даламыз,
Таза тұрсын қаламыз.
Аялайық бәріміз,
Жер де біздің Анамыз.
Еріншектің ермегі
Жапырардай сол күймен,
Жау тұрса да жолында.
Ершат шықты төргі үйден,
Планшеті қолында.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі