Саған қайта айланып келем бе шын
Саған қайта айланып келем бе шын,
Жылдар жылжып дүние көнергесін.
Құзар шыңнан құлдилау қиын боп тұр,
Биікте емес үйткені төмендесің.
Жар дегенің
Жар дегенің жарты деген сөз екен,
Құралдың ба бүтінделдің онымен.
Ғұмырыңның жартысы да сол екен,
Қалған күнді бірге өткіз жөнімен.
Мынау қысты сүйіп қалдым
Мынау қысты сүйіп қалдым,
Келсе дағы күзді ұрлап.
Жұқа пальто киіп бардым,
Жып-жылы ғой сіздің жақ!
Қалдырдым құр сұлбаңды
Жүрегіме мен сені сақтадым да,
Басқаларға қалдырдым құр сұлбаңды.
Маңайыңа құр босқа топталуда,
Дауысыңды қызықтап түр тұлғаңды.
Кейде өмірді шекерден де тәтті еттің
Кейде өмірді шекерден де тәтті еттің,
Кейде мұңды жастандырдың, жас төктім.
Кейде ойдың шүңетіне батырып,
Кейде аппақ бұлт үстіне ап кеттің.
Өткен күндер мазалады көп мені
Өткен күндер мазалады көп мені,
(Күлген бейнең көз алдымнан кетпеді).
Біздерге ортақ ештеңе де жоқ деме,
Ай менен күн бар жұлдыздар, оттегі.
Қырсығады екем
Мазасыз ойлар сен келсең сап тынады екен,
Қасыма менің кідіріп бақ тұрады екен.
Әуре болып несіне келдің дегенмен,
Көңілім сені көргенді жақтырады екен.
Желтоқсанға тағзым
Тауелсiздiк!
Ұмытам сен дегенде бар мұңымды,
Тапсырғам саған әкеп тағдырымды.
Теңеймiн жер үстiнiң бейiшiне,
Мен кім едім
Тамшысы едім Қанас дейтін көлдің мен,
Жаршысы едім Ағажайдай елдің мен.
Бабалардың көздерінің қарасы ем,
Атажұртқа жете алмай телмірген…
Өзіңе тән гүл едім
Өзіңе тән гүл едім қырда күлген,
Тұлпар мініп жан болсаң мырза жүрген.
Қос дауыспен шырқайық аспандатып,
Мен бір әннің сөзі едім, ырғағым ең.
Жалғыз түйір жапырақ
Сені күткен секунттарым жатты өліп,
Әрбір сәтті отырушы ек қақ бөліп.
Жапырақтай діріл қаққан жанымды,
Қалғысам ғой алақанға сап беріп!
Алматыға көктем келді
Алматыға көктем келді
Қуантады кімдерді
Табыла ма бұл көктемнен
Өткен шақтан бір белгі
Шие ағашы және мен
Ақ ұлпа гүлдер ең, жап-жаңа бүрлеген,
Желдерден қорғай алмадым.
Үлбіреп ақ сезім кеудеме кірген ең,
Өзіңе пана болмадым.
Құмдағы мұң
Қалшы меннен еріп алмай ерке мұң,
Тарттым алға тағдырымның желкенін.
Қарайлайсың келе ме әлде таныс жан,
Өткен шақтың елесімен өртедің.
Алатаудың басында асыл бөрік
Аспаннан ағытылды қара шөлмек,
Ақ қар жіпсіп жатқандай дала терлеп.
Жасыл шырша ақ сырға таққан кеше,
Біртіндеп ғайып болды тамаша өрнек.
Құлайын деп ем
Сәулесін күннің сорып ап үнсіз,
Бауырындағысын күйдірген.
Тағдырым шығар сағыныш- құмға,
Табанымды аппақ тидірген.
Қар көңілім жауып тұр
Өзің келіп мынау күйден сауықтыр,
Бассалуға оқталады бөрі- мұң.
Сағынышын баса алмаған жауып тұр,
Саған деген менің аппақ көңілім.
Көл бойындағы ой
Түн құшағы сақтағанмен сырды ұзын,
Көргіміз кеп асығамыз күн жүзін.
Салқындықты өлердейін жек көрген,
Қарлы таудың кешіріңдер бір қызын.
Тамыз бекеті
Мендегі арзан шаттықты мөлдір мұң жеңді,
Көндіре алмадым ырқыма көндіргім келді.
Тамыздың кеші тамылжып тəтті күй шерткен,
Елжіреп тұрып еске алам сол бір күндерді.
Ақжайықтың бетінде ай екеуміз…
Қайық шөлдеп қарбытып толқын жұтты,
Ақжайықтың бетінде ай екеуміз.
Оттан қашып хош көрген салқындықты,
Бірімізге біріміз сай екенбіз.
Алмасы да албыраған қалада
Жылжып емес, жылдар зулап бара ма?
Өшпейтіндей із қалдырып санаға.
Келдің несін сезіміңді өртке орап,
Алмасы да албыраған қалаға?
Кешірдім бәрін кешірдім...
Жоғалды десем, бар екенсің ғой,
Оқыстан тауып алғаным.
Біреуге жақсы жар екенсің ғой.
Орындалды ма арманың?
Сөз аулаған күн
Қадалдым неге жалғыз нүктеге,
Сүңгі-мұз кірпік… көз жаурап?
Үйлесім таппай мынау тірліктен,
Кеңістікте ұшқан Сөзді аулап.
Сәскеде түскен сәулемін
Барып қайтамын ойменен,
Кешегі өткен күніңе.
Айналсам деймін кейде мен,
Көне таныстың біріне.
Жылап тұрсың дейсің бе?
Жылап тұрсың дейсің бе бала сынды,
Жылағам жоқ,көңілім аласұрды.
Сағынғаным болмаса туған жерді,
Сағынғаным болмаса анашымды.
Қанасқа қасида
Қанасым саған жете алсам аман, оқып беремін бір өлең,
Өзіңе шексіз жақындау үшін бұлтың боп бірде түнерем.
Аспаның болып шайдай ашылам, таусыла қоймас жыр- әнім,
Сәбидің таза күлкісін бір сәт қарызға ала тұрамын.
Жауған шығар
Жауған шығар Алтайға қырбақ деген,
Қараша бұл өмірге бізді ап келген.
Балаң ақын болуға жарамай жүр,
Шеше саған жаза алмай бір жақсы өлең.
Шешеме хат
Өмір бердің, бұрым бердің, бой бердің,
Жақсылармен бір жүрсін деп ой бердің.
Өрнек салып өтемін деп өлеңмен,
Түрлендіріп есін алдым сөйлемнің,
Әке туралы өлең
Жұрттың бәрі қарайтұғын құрметпен,
Ақылды еді, сымбатты еді ол кісі.
Ойға шомып бөлек жүрер дүрмектен,
Басқалардан өзгешелеу болмысы.
Ей, жаңбыр
Көзімді жұмсам түс көре берем,
Алданып бұлдыр елеске.
Жаңбырдан соңғы даланың исі,
Салады неге сені еске?!
Соңында біз
Ғұмыр бойы сағынам?
Әлде бес күн?
Ерем бе әлде соңынан мәңгі елестің?
Еске алу бар, хош көру, жек көру бар,
Қақ бөлініп өтуде біздің өмір
Ауылдан аттану,
Көздерін көлдерімнің жаудыратып,
Сүйегін тауларымның саудыратып,
Ауылдан мен аттанғам.
Пікірлер
-
Жасмин
Өте оңай екен -
Жанар
Өте тамаша -
Інжусезім❤️
Керемет өлеңдер ❤️ -
Жанс
Тусініксізбаа
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі