Ашыса ішім іріп айрандайын
Ашыса ішім іріп айрандайын,
Қалайша қамсыз-мұңсыз сайрандайын?!
Қалың ну қарағайдың қалқасынан
Қарайды қамкөңілмен, қайран, Қайың.
Ашыса ішім іріп айрандайын,
Қалайша қамсыз-мұңсыз сайрандайын?!
Қалың ну қарағайдың қалқасынан
Қарайды қамкөңілмен, қайран, Қайың.
Мен неге қайғылымын, қайғылымын?
Жақпай жүр Жаратқанға қай қылығым?
Кең етек шекпен емес, кебін киіп
Келмеске кеткені ме айбын-үнім?
Келімсек келген-кеткен қоныстанып,
Бейіштің қасиетті төрі ысталып..,
Көксеуі бабалардың көзден ұшып,
Көкше елі, кетіпсің ғой орыстанып?
Дей жүріп қыз-қырқынға: «жаным, жаным...»
Қайткенің қапылыста қабынғаның?
Жазбаушы ең жайшылықта жүрісіңнен,
Апырай, жаңылғаның нағылғаның?
Ешкімнің де мақтауы мастандырмас,
Ешкімнің де даттауы жасқандырмас.
Жылап келіп,
Өмірден жылап өтер
Көңіл күйім еленбей көгендегі,
Дос өз жайын ойлайды менен гөрі.
Телегейдің тұңғиық түбі терең,
Көрінбейді маржаным тереңдегі...
Сыңси ма, əлде, сарнай ма-ау?
Қанаттары да талмайды-ау,
Қапыда келіп килікті
Қарақтарыма қандай жау?..
Ериді қашан қар мына қалың?
Елеусіз,
Елсіз қалды ма бағым?..
Сағындым салқын сабатын қырдың,
«Ай дидарлы адамдар, күн көрікті»
Бір-ақ күнде өзгеріп үлгеріпті!
Əр кеудеде – бір қамал,
Ішінде оның
Күн бұлттанса – тартады дала сұрғылт.
Ашылса деп қабағы аласұрдық.
Басылса деп күтумен күзгі жауын,
Арғы бетке Күнді де əрі асырдық.
Жанары Күннің лаулады көктен,
Жарықтық, жаңбыр жаумады көптен.
Айқабақ көлдің арнасы азып,
Жалаңқай жаздан аумады көктем.
Жо-жо-жоқ!
Болмайды екен ерте өлуге!
Онсыз да кескелдектей келте өмірде.
Сүйіп қал сұлуларды сүлейіңде!
Қартаю, өмір...
Ортаю көңіл...
Өзімнен өзім қорқайын дедім.
Кетті ме екен желге ұшып желік,
Дəм жазса,
Көрерміз-ау бəрін-бəрін:
Жаһанның жақсылыққа малынғанын.
Тағдыры алмағайып тіршіліктің
Адамға Ар – таразы əлімсақтан.
Жазадан жалт бере алмас жанын сатқан.
Нəмəртқа,
Не айла бар намақұлға,
Мен суықпын...
Түсі суық көрдеймін.
Көрінгенге бейілімді бермеймін.
Бəйшешегін бауырында əлдилеп
Жылдар салып араға
Өмір өтіп бара ма?:
Көңіл шіркін күздегі
Жапырақтай сарала.
Үміттің у мен зəрдей ішіп көлін,
Қиялдың қияндағы құшып көгін,
Аялсыз тіршілікке айла таппай
Ұлиды ақ боранда күшік-көңіл...
Бір өкініш өртей-өртей өзекті,
Тəтті тірлік мені мүлдем мезі етті.
Өзім қалып,
Бас бəйгеден баз кешіп,
Қанға біткен қараулық қайдан қалсын?
Адал болсаң,
Ақ болсаң – Пайғамбарсың!
Боз басыңмен,
Заман зауқы сəт сайын құбылады...
Кім түсініп біздерді,
Кім ұғады?
Көз алдымыз мұнардан көрінбейді,
Кімге сенем?
Сенетін дос қалмады.
Құлазыды көңілдің бостан бағы.
Жұлдыздарды жыбырқай көзіне ілмей,
Байқатып бір сұмдықты басы қатты,
Жай ойнап,
Жарым түнде жасын ақты.
Бозарып шүңіт көзі шүберектей,
Бұлаққа құлақ тостым күліп аққан,
Жеткендей бұлбұлдың да үні бақтан.
Оянды шымылдықтың аржағынан
Ажары перизаттай тұнық ақ таң.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі