Бүгiн бақтар
Бүгiн бақтар
Кешегi күнiн жоқтар.
Мынау тылсым үəм гүлсiм дүниеде
Бiздер естiп-бiлмеген мың ырғақ бар.
Бүгiн бақтар
Кешегi күнiн жоқтар.
Мынау тылсым үəм гүлсiм дүниеде
Бiздер естiп-бiлмеген мың ырғақ бар.
Жылап жүрiп тереземдi жуған Күз,
Бу мен бұлтқа айналармыз судан бiз…
Сенi қайдам,
Қайғы кешсе қайтпекпiн
Есiмнен тандырдың-ау, тандырдың-ау,
Көл-көсiр көз жасым ба жаңбыр мынау?
Үнiм бе күркiреген Хақтың күнi,
Мұның не, жан құрбым-ау, жан құрбым-ау?
Шəркез уға шаркесем толы бiлем –
Сарғайып өң,
Барады солып iрең.
Қарайғанға ұрынып..,
Мына марғау тiршiлiкте тым сараң
Еркек басым еркелейдi бiр саған.
Тiлегiммен үндескендей күй кешем,
Жүрегiмнен жүрiп өтсе үр-самал.
Алдау, арбау, мəймөңкелiк, мекерлiк..,
Бiр басыңа барлық өнер жетерлiк.
Жан-тəнiмдi жаулағаның – бiр ерлiк,
Балдай балқып баурағаның – екi ерлiк.
Сен менi неғыласың, неғыласың,
Жел-құйын ой-қиялға толы басың.
Көшеге көк көйлектi киiп шықсаң,
Көлденең көкаттыға жолығасың.
Аямай-ақ қой менi, аямай-ақ
Бiрi екен деп ақынның жалаңаяқ.
Сенiң құлқың – құныкер қу дүние,
Менiң мүлкiм – тар кепеш, табақ-аяқ…
Қамыстай сұңғақ бiр Қамар
Қайыңдай толқып, ырғалар.
Қасынан өтсе қас сұлу,
Қарамай оған кiм қалар?!
Сен жарылқашы жарлы жүрегiмдi,
Жоқ! Керегi жоқ сенсiз бұл өмiрдiң!
Көк Тəңiрi, кешiре гөр, бар ма амалым,
О, Эсмеральда – қасiреттi қалауым.
Асу да асу белдеймiн,
Аса бiр соққан желдеймiн.
Өрiсте қалған төлдеймiн,
Еңiсте қалған елдеймiн.
Жiгiт: – Арасын екi ауылдың алшақ делiк,
Не жетсiн көрiскенге аңсап келiп.
Үкiсiн үлбiретiп өзiң киген
Басылды-ау көзiме оттай кəмшат бөрiк.
Өзiң жақтан келмедi-ау жылы хабар,
Көшкен күннiң көңiлде мұңы қалар.
Жеттi ме екен түбiңе, кiм бiледi,
Жын жасырған iшiне Құмыралар…
Көмескi тартқан шақта көңiл-айнам,
Көрiктiм, таба аламын сенi қайдан?
Тəрк еткен Перiштедей пенде жұртын
Алыстап кетесiң-ау сен де бiр күн…
Ұшып бара жатқандай қалқып қана,
Қолында ма қос қанат?
Қолтықта ма?
Қолаң шашы төгiлген хордың қызын
Мен сенi жiберер ем гүл жайнатып,
Балаша еркелетiп, күнде ойнатып.
Қайтейiн, бұлың жалған – бұл фəниде
Еншiме бұйырмаса мұндай бақыт.
Жарық күнге жан – малай,
Жарығым-ау хал қалай?
Қарап жүрмей, екеумiз
Қақ бөлiндiк алмадай.
Жазмышыма жалғанда жанашырым,
Қайда жүрсiң мөлдiреп қарашығың?
Қара жолда қалғыған кезiм қанша
Қара көзге үймелеп қара шыбын…
«Ескi арықтан су ағар ылайланып,
Сырласайық екеумiз былай барып…»
Сабағынан сүзiлген Сəмбiталдай
Сағат сайын барасың шырайланып.
Өзiңдi-өзiң несiне алдайсың?
Есi жоқтайсың, есi бардайсың.
Жат үйлiк болсам, жадыңнан шықпай,
Бақилық болсам, есiңе алғайсың.
Кiм екен екеумiздi дуалаған,
Ит қосып «Итжеккенге» қуалаған?
Хат жазып Алла атынан ақ қағазға
Күпiр деп, күнəлi деп куəлаған?
Қарағым, айналайын, бұраң белiм,
Қалайша сенi көрмей тынар көңiл?!
Алыстан ат арытып келгенiмде,
Алдымнан «ағатайлап» шығар ма едiң?
Байғұс қыз,
Балаң көңiл байғұс бала,
Қолыңмен жанып тұрған жайды ұстама!
Ұстама!
Көкiрегiнде көлдей тұнық мұңы бар
Ақын жанын сен ұқпасаң кiм ұғар?
Аспанда емес,
Алты қаздың əуенi
Менi қалап, менi ұғатын жан барма?
Мейiрiме қанығатын жан бар ма?
Оңашада қалғанда бұл жалғанда,
Сағынатын, қамығатын жан бар ма?
Тақуаша табынып Елес-күнге,
Тағдырыммен, бiлмеймiн, егестiм бе:
Сия алатын емеспiн дүниеге,
Қия алатын емеспiн сенi ешкiмге.
Соңы мен бұл өмiрдiң басы қайда?! –
Аспанда адасып жүр асыл Ай да.
Ақ жүзi алабұртқан, айналайын,
Ақ қарды айналаңа шашып ойна!
Қарап жүрмей жүрегiмдi сыздаттың,
Ой – телегей,
Телегейге шым баттым.
Жан-жүректi жарылқар ма екенсiң –
Па, шiркiн, биiң қандай, биiң қандай?!
Ыстық қан ындыныма құйылғандай.
Сыймайтын сахнаға сылаң қағып,
Сыған да құдайына сиынғандай.
Өткен күннiң есте қалар қай күнi,
Аққудың да суалмай ма айдыны?
Төлегенше кiм сүйедi Жiбектi?
Мəжнүн болып кiм iздейдi Лəйлiнi?
Алып кетшi көгiңе жерден менi,
Жалықтырды жаһанның сергелдеңi.
Кеңiстiктiң лебi ыстық керiмсалы
Емдер ме едi мендей бiр шерменденi...
Мен барармын
Немесе сен келерсiң,
Көлеңкелi көңiлге дем берерсiң.
Қиялдағы өң-түсiн Перiштенiң
Көгiлдiр дүниенiң көбелегi –
Түсiме перiштелер көп енедi.
Кей күнi асқар шыңға алып шығып,
Кей күнi аспанға алып жөнеледi.
Тəн лəззатын таба алмай, жан құмарын
Сан жұлдызға телмiрiп сандырадым...
Көзiңдегi көлiңдi сарқып iшiп,
Қашан ғана шөлiмдi қандырамын?
Санамды салқыны ұрған Перiмiсiң?
Сəуiрдiң, əлде самал лебiмiсiң?
Жаңылмай, жазбай тапсам, жазығым не,
Жаралған жан екенсiң менiң үшiн.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі