Нысана
Қызыққа толы сәнді өңір,
Сағына соны аңсадым.
Жайлауын іздеп сал-көңіл,
Есіме түсті бал шағым.
Қанаты ауыр қара бұлт тұмшалады,
Дыңылдады жүректің мұң-шанағы.
Жасы жуып ақ жүзін ару тұрды,
Жоғалған-ау сірә да гүл шағы, әні.
Еркеле, жаным, жарым,
Сүйкімді қылығыңмен.
Білесің сарын барын,
Жалғасқан ұлы күнмен.
Көңілім де, көше де ала-көбең,
Жапа-жалғыз қалдым-ау қалада мен.
Қош айтысып, аттанып кете бардың,
«Дір-дір етіп, уыздай бала денең».
Періштесің жүрекке сыр тұндырған,
Асқан бақыт табылмас шіркін, бұдан.
Ғашық еттің мәңгілік жанарыңа,
Ішімде – күй, шалқыған сыртымда да – ән.
Жүзің сынық кейпіңді,
Көргім де жоқ, жан еркем.
Мұңмен қарсы ап кей түнді,
Күліп тұрдың таңертең.
Кіл сезіммен жүрегімді күптедің,
Жарқыным-ау, сенен бұны күтпедім.
Барасың ғой күнен-күнге баурап тым,
Неткен сонша жаның жомарт, мықты едің.
Бауыры бүтін пенде жоқ бүгін, жарқыным,
Самғашы биік, үдесін бәсең қарқының.
Күйгенмен аузың алғашқы ащы дәмдерден,
Үгіле берме, тәттісі шығар артының.
Жанарың-ай зұбаржаттай тұңғиық,
Қарашыққа қойған тәңір мұң құйып.
Сүдініңе сүрінеді көрген көз,
Әрі текті, тәкаппарсың тым биік.
Дөкір тірлік жеткізбей дегеніме,
Байлап қойды қозыдай көгеніне.
Бұлқынамын, қайран жоқ, амал қанша,
Шырақ-үміт осылай сөнеді ме?
Қыз-күлкісі фонтанның бойды алады,
Күміс-тамшы: сезімге айналады.
Тапты ма екен үнінен жанға сая,
Бір сұлу қыз көз алмай ойланады.
«Ғашық жүрек созады саусақтарын»,
Білді ме екен арамыз алшақтарын?
Бірақ, бірақ махаббат – мәңгі жастық,
Ұмытпассың өмірдің бал шақтарын.
Сен бе едің мені айырып тастар ырқымнан,
Ғашық боп қалдым – көрдім де бірден сыртыңнан.
Ішімде дауыл, жарқылдап жатыр нажағай,
Тұнжырап жүрмін, білмессің әсте шырқымнан.
«Қыздардан өрлік қалған ба?»
Мұңайып жүрсе таңданба.
Шын ғашық болған шығар ол,
Білдірмес бірақ, жалғанда.
Желкілдеді құба бел,
Жұпар исі бұрқырап.
Қарсы алдымнан шығады ел,
Қалың жылқы шұрқырап.
Меңіреу түн.
Аспанда Ай да жалғыз,
Сені ойлаумен отырмын ай жамал қыз.
Ғашықтармыз – көрмесе тұра алмайтын,
Көңіл құлап, өзіңе телмеңдедім,
Жетті саған бар сырым желмен менің.
Қызыліңір шақта бұл кеш оянған,
Махаббатым сен бе едің келген менің?
Үлбіреген нәп-нәзік шырқың қандай?
Қарай берем көзіңе тылсым бардай.
Тылсым бардай, жүрегім қымсынғандай,
Жарар еді тіл қатсаң тыншымды алмай.
Жартыкеш тірлік қой бұл жырымданған,
Іздерсің бақытыңды қырын қалған.
Тағдырдың ащы дәмін жиі татып,
Құр қалып біздер жүрміз шырын-балдан.
Өзіңді іздеп таппадым мына әлемнен,
Содан соң жолдап отырмын сәлем өлеңмен.
Қайтейін қалқам, шерменде қылмай келсеңші,
Дәм-тұзым біткен, ақырғы демім – өлем мен.
Жағада жүзген аққумын,
Жайымды менің кім ұғар?
Жанымның батпан мұңы бар,
Кеудеме сүңгі сұғылар,
Сен жыладың – тірлікке ашынғаның,
Ойран болған әуелде-ақ жасыл бағың.
Нәркестенген көзіңде мұң қаншама,
Тәлкектер де жетеді басыңда мың.
Баппен айттың барлығын, шамданбадың,
Содан соң-ақ жоғалды қалған бағым.
Телім-телім жүректі осып өттің,
Әнім болып кеудемде жалғанбадың.
Қаншама сені жылаттым, мұңға бөледім,
Айтқанға көнбей алжасып, сұмға келемін.
Тілін емізіп алдайды жалмауыз кемпір,
Тіредім талай тұмсығын құмға кеменің.
Шілде кеші – шуақты, шым-шым батқан ...
Шыға келді бір ару тылсым бақтан.
Бұрымды қыз перідей. Тамсандырды,
Көз алмадым сұқтана гүл-сымбаттан.
Ақ орамал, ақ жүзің – тым-ақ әсем,
Шыға келдің бөкендей бұлана сен.
Көрер көзге тап салар бөлек бітім,
Періштедей болмасаң, ұнамас ең.
Қауызында шұғынықтың – қара барқын нала бар,
Үр қызының үркек кейпі тау бөктерін сағалар.
Тәмсіл-тәмсіл сөз айтасың,
Таңдайымды кептіріп,
Жалған, жалған!
Тірлігім мандымаған,
Көкжиекті көңілім қаңғып, алаң.
Сезімің-ай нәуетек,
Торлады ма жаныңды кіреуке шын,
Қайтайықшы қыдырып, жүр, еркешім.
Күте-күте көңілің айғызданды,
Аралайық даланың күрең төсін.
У сезімді ұнатам тегі ішкенді,
Ойдым-ойдым көңілім тегістелді.
Бұрымыңнан топ-толық сипаладым,
Алмайын деп шошытып періштеңді.
Маң төбет еді Бөріала қораға сақ,
Арсалаңдап шығады бара қалсақ.
Бейшараны мінетін,
Көнетұғын,
Күнәһар қу ұсталды қолы қанды,
Ұрлық – мансап, кәсіп қып соны мәңгі.
Ат жалында жүреді түн жамылып,
Әбден әккі сырқынды болып алды.
Саңмүйіздердің қалтасы бопыр ақшалар,
Бояуы керім, алыстан соқыр-ақ шалар.
Ұмытты мүлде туғаным – барлықтың буы,
Көз жұмсам оқыс – сәл жоқтап, топырақ салар.
Тамшыбұлақ – мөп-мөлдір ...
Сарқылмаған,
Шашылады сан моншақ жарқылдаған.
Кәусарлықты тек сенен табам келіп,
Қырық темірдің қылауы.
Қырқысқан халық.
Кемпірлер жүр ғой қоярдай жыртыстан қалып.
Шіретті көрсе өңмеңдеп, ержеңдеседі,
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі