Өлең, жыр, ақындар

Ілмек бойынша іздеу


Мақалалар (49) Өлеңдер (180) Жоспарлар (6) Мақал-мәтелдер (7) Ұлағатты сөздер (51) Әзіл, анекдоттар (1)

Жамбылға

Алтын ғасыр Гомері Жамбыл ақын,
Сен ақынсың, ардақтап сүйген халқың.
Сен ақынсың, көсемге теңеу тапқан
Келтіріп тіл өрнегін, сөздің салтын.

Толық

Абыл ақын

Сүйекем сапар шекті сексен бесте,
Сәскеде қалды аға жатып төсте.
Қорлыққа көнбен деген бір пенде еді,
Ажалға ол да көнді салған іске.

Толық

Ақын үні

Абдырадым мен өзіңді таба алмай,
Қай жердесің асыл баба Еркебай.
Құлыптас жоқ бәрі құмға айналған,
Ғасырлардан жетпей қалған хаттардай.

Толық

Ақын үні

Ассалаумалайкум!
Қарашүңгіл киелім,
Кеудемдегі күмбірлеген күйме едің?!
Аңсап келдім сағынышпен өзіңе,

Толық

Ақын үні

Мен өзіңнің кішкентай лағың едім,
Асыл әже, басыңа тағы келдім.
От кеудемде ұлы арман бұлқынады,
Ақтасам деп үмітін қалың елдің.

Толық

Аққу ақын

Тәңір өзі адамзатқа сый еткен,
Жаралғаны болмаса ет сүйектен.
Аққуы еді, киесі еді Алаштың,
Сұлулықпен кең әлемге жыр төккен.

Толық

Құлагер ақын

Құлагер ақын түстің де қызыл құйынға,
Жүйріктігің үшін тағдырың салды қуғынға
Бабамнан қалған қоңырауым едің киелі,
Заманың қиып итерді қалай құрдымға.

Толық

Қасым ақын зираты басында

Бас иген Бауыржандай батырың да,
Жырлайтын ақ береңдей ақының да.
Өр жырын кейінгіге мұра қылған,
Қасымы Аманжолдың жатыр мұнда.

Толық

Болжам

Әр ақынның өмір жолы әр қалай,
Біраз жерден бұйырған-ды дәм талай,
Ат салысып жүргеннен соң өнерге.
Қаншама рет бармақ болып асырғанмен айламды,

Толық

Сен кім едің?

Ол ақынды көрге бір-ақ тепкенбіз,
Ол ақынсыз өтіп жатыр көктем, күз...
Келді менің енді өзіңді бір көргім,
Сен кім едің, Марат тастап кеткен қыз?!

Толық

Қыршын ақынға

Жыр мұхитында желбіреп желкені желмен,
Тоқайластырған елжіреп ертеңін елмен.
Еркелеп жүріп елінің тентегіне ерген,
Шайырлар қанша шарапқа өртеніп өлген.

Толық

Ақын және теңіз

Теңізді дауыл сапырып,
Жартасты толқын тарпиды,
Үйіріліп толқын лапырып,
Толқынды толқын қарпиды.

Толық

Уа, ақын

Уа, Кавказ сан ғасырдың тұяғына,
Сан жылдың зулап ұшқан қияғына
Бастырып шоқтығыңды тарих тізіп,
Сақтадың талай сырлы ұяны да.

Толық

Ақын ескерткіші

Кек пен шердің майданындай кер дала,
"Бестау", "Машук" арасында аз жер ғана,
Сақтап ұлы ескерткішті тас бөктер,
Тұр тұнжырап мұң бөленіп бір сала.

Толық

Ақынның анты

Көшелерді түн басты
Көзіндей сенің қап-қара.
Шаршауға мен де таяндым.
Қолжазбамды ақтара.

Толық

Ақын жыры

Асау көңіл — шығанға оқ па атылған,
Қанжар ма әлде қынында тот басылған?!
Ақын десем, көзіме елестейді,
Жолбарыстар тайлықпай отқа атылған.

Толық

Кабактағы жыр

Ақын досым, құйшы шарап, сыраңнан –
Тұншығайық, бір шығайық құмардан.
Көк түтіннің көзге жағып бояуын,
Қақсын қанат — қауырсыны кір арман.

Толық

Ақын

Жатқызбас құдай берген қуат ұлды,
Оқыста жыр оқитын сұрапылды;
Маңдайын тауға да ұрған, тасқа да ұрған,
Көрдің бе Алматыдан бір ақынды?

Толық

Ақын мен тұт ағашының айтысы

Ақын:
— Безбүйрек тас айналаң,
Жатаған құз,
Құз деп мұны несіне атағанбыз?!

Толық

Жалғыз ағаш - жалқы ақын

Қағапақты жарып шыққан қыршын күн,
Шыға сала демін жұттым тылсымның.
Мен Алтайды тастап кеттім озалда,
Дәл сол күннен бастау алды бұл сүргін.

Толық