Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас...
Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас,
амандасуға созған қолыңды ұстап «қош!» дедім.
Сөндіргенше үмітіңді сенің жас,
өзім неге сол арада өшпедім!..
Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас,
амандасуға созған қолыңды ұстап «қош!» дедім.
Сөндіргенше үмітіңді сенің жас,
өзім неге сол арада өшпедім!..
Көңілімнің еркін ашып есігін,
Жүрегімнің төрін саған ұсындым.
Өмірімді арнасам да несі мін?
Сенсіз тірлік ете алмаспын.
Аппақ тегіс өңірім,
Қара түске қосылмай.
Шіркін адам көңілі,
Ақ болса ғой осындай.
Сәуле шашпай, сыр түйіп кешім күміс,
Сағынышқа тұншығып көкірегім.
Шаттанғаным соңғы рет есімде еміс,
Көңілімді көтерші, өтінемін.
Кездерде кейде қара бұлт айды бүктеген,
Үйіме үнсіз үгіліп, қайғырып келем.
Талықсып жатып содан соң кетемін ұйықтап,
Ұйықтап кетсем түсімде сәйгүлік көрем ...
...Біздің Дала көнбістіктен көнге айналған тәрізді.
Өз ұлдары өгей шығып жүректен қан ағызды.
Парыз қайда алдындағы ертең келер ұрпақтың?
Қайда асырдық әруақтарға төленбеген қарызды?!. —
Көңілім өлең сиқырын жүр аңғармай:
өмір кешіп, қалғандай шырақ жанбай
отырамын жабырқап, жүдеп көңіл,
мұң, ыза, наз жиналып жүрекке кіл.
Көңіл деген көл ме еді?
Көңіл деген шөл ме еді?
Көңіл деген әлде бір –
Бал шараптың шөлмегі?
Тап баса алмай тілегіңді түптегі,
Көңілім бір көптен бері күпті еді.
Табыстық біз бара жатып үйіне,
Жан құрбыңның жолы неткен құтты еді?
Көк жүзінде жымыңдап түн шырағы,
Шарбы бұлтқа бір сүңгіп, бір шығады.
Тұрған орным қақпа алды, тас қараңғы,
Тыншымады көңілім, тыншымады.
Көздерің күрсіндірді күлімдесе,
Сөздерің сілкіндірді күбірлесе.
Жанарың жарып өтіп жүрегімді,
Анарың аһ ұрғызды дірілдесе.
Тәңірге сенгенімнен,
Өрекпіп өр көңілмен,
Өлердей ғашық болдым,
Өзіңді көрген күннен.
Екеуміздің арамызда асу бар,
Сен – қызыл гүл,
Менің аздап шашым – қар.
Көрсетпеші маған жиі, қарағым,
Көлегейлеп Күн нұрын,
Аспанның да қабағы қатуланып тұр бүгін.
Түрер оның желіккен жел түндігін...
Жұбатады ал, бірақ
Сөз табасың, құрбыжан, не керектен,
Дәл тиеді қай сөзің зеңбіректен.
Шыныменен көңілің болса менде,
Жаным құрбым, жан сәулем, шын жүректен.
"Уа, жомарт Жер! - деді бірде Нарада,
- Ақылынан алжасты ғой бар адам.
Өздерінше шеттерінен бір керім,
Саған тіпті тигізеді тілдерін.
Кешігіп жатсаң 7-ге, 8-ге дейін,
Шарқ ұрып сені іздеймін.
Неге іздемейін?
Көңілім менің өрекпіп көре алмай қалсам,
-
- Габриэль Гарсиа Маркес
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі