Есекті тәрбиелеу

Әпенді шай ішіп отырғанда, есегі базарды кезіп кетеді. Көкөніс сатып жатқан қатарға барып, сәбіз, қияр салған кәрзеңкелерді тып-типыл етеді. Есек қашып бара жатып, құмырашының үйіп қойған қыш ыдыстарын да қиратып кетеді.

Базардағы бар сатушы шайханаға келіп:

— Ей, Әпенді, мынау сенің есегің бе? — дейді.

— Иә.

— Онда шығынды төле!

— Неге төлеймін! Сәбізді мен жедім бе, құмыраларды мен қираттым ба?

— Жоқ, бірақ сенің есегің ғой.

— Аһа, — дейді Әпенді, — мұның бәрін мен емес, есек істеді ғой.

Бірақ ашуланған саудагерлер басылатын емес. Мұны сезген Әпенді:

— Барлық есекті осында алып келіңдер! — дейді.

Базардағы бар есекті айдап келгенде, Әпенді төмен түсіп, есегіне жақындап:

— Сен не деген оңбағансың, есектің баласы, мен сені осылай тәрбиеледім бе? Ұятсыз! Мә, сазайыңды берейін! Ал сендер, кұрметті есектер, сендерге де сабақ болсын! — дейді айқайлап.

Есегін біраз таяқтап алады да:

— Міне, сазайын тартты, есек басқа есектердің көзінше жазасын алды. Әділдік жеңді! — деп Әпенді бұл істі тыңдырып, шайын ішуге шайханаға беттеген екен.