Інжу-жыр
Жасыл жапырақтар,
Жылап болдың ба?
Мөп-мөлдір шыққа
Ұнап қалдың ба?
О, менің жаным, шарап ішкен бе,
Жәннәт гүлінен ала түскен бе?
Мың найзағаймен дос болып алдым,
Мың есе күшті, қара күштен де.
Теңіз күйімді дала көрді,
Отым – алапат, жанам енді!
Аққу жайлады, тана көлді,
Көңіл толқынын көр, бүгін!
Бір аунап, түстің-ау, бүгін, қуаныштан,
Халқың келді, кешіңе, құрақ ұшқан.
Жаным көкке самғайды, сен секілді,
Көңілі қап, дүниеге – мына мыстан!
Таудың алқабындағы нота едім,
Іңірдің суретін салдым, жырмен.
Алаулап, күліп батар едім,
Сәтте, кемпірқосақ күлген!
Қызғалдақтың бояуымен жыр жазып,
Раушанның хош иісінен сыр бағып.
Жұлдыз қадап, жүректерге нұр жағып,
Өмірімді үлгі етейін!
Теңіздің толқыны ма ем,
Ей, көк жақ, төркінім ең!
Саған сөйледім, хал тілімен,
Қанатым қан-жоса боп, ұшып келем!
Яссауи бабам, сенің Иеме ессіздігіңнен
Есі ауып қалды, даланың.
Көбелектей көзсіз жырыммен
Жаңбырдың суретін саламын!
Сырнай үрдім, жырмен, гүл қаптап кетті, айнала,
Дүбірлер, бүгін, той-дала!
Ғашықтығымен жүрек бұршағын ағызған,
Яссауи жыры – қайда да!
Күн нотасымен күйсандық тарттым, ән жаздым,
Жемісіндей, жырым, бал жаздың!
Ғажайып тағдыр жазғансың, Рахман Әміршім,
Жүрегімді сәждеге қойдым,
Қан түсті киді, гүл біткен бүгін – сенің қалауың,
Шабытқа мінді, жыр күткен күнім, сенің қалауың!
Нұрлар құйылды, түңдіктен, бүгін – сенің қалауың,
Сенің қалауың, Ием, сенің қалауың!!!
Күз жапырағымен дос болып жүрдім, үзіліп,
Ауада бірге сенделіп.
Ұшу бақытыма тау да тұрды, қызығып,
Самалыма емделіп.
Сәби күлкісі – сыңғыры қандай,
Сиқырлы дауыс, бұлбұлы қандай!
Жүрегі пәктің әр күні қардай,
Немерелерім, балапандарым!
Бір халге кірдім, ешкім кірмеген,
Жерде жоқпын, күл денем!
Өзімді көрдім, шындап күлмеген,
Сезімді көрдім, бұрын білмеген!
Көгілдір дүниенің ішінде
Көгілдір боп жүрдім, түсімде.
Көк жақты ұнатқаным үшін бе,
Ғажайып, нұрға шомылдым.
Жүрекке үкі қадап қойғансың,
Нұрыңмен мені орап қойғансың!
Аспанға содан, қанат жайғам, шын,
Сұлу көлдегі аққуың болдым.
Жанымда жарқырап өлең
Мен оны халқыма берем.
Жұпары – аңқыған ерен,
Мың гүлді құшақтап тұрмын!
Періштенің қанатынан қауырсын алып,
Жыр жаздым – мөп-мөлдір!
Нұрыма ғұсыл ап, тауым қуанып,
Гүл қылып, қаулатты, қайғысын шеккен жыр!
Сағыныштың сазынан жүрек-құмыра сыңғырлар,
Тұңғиық сол тылсымның сырын айтса, бұл Гүлнәр.
Көзден жасын төгеді, аңыратып, бұлбұлдар,
Махаббатттың мақамы – мың хикметтен тұрады!
Пәк жүректер мұхиты – толқынданып барады,
Дүниеге қыс түсіп, салқын болып барады.
Тажал – сұмның қолында халқым қалып барады,
Ей, қазағым, көзіңді аш!
Шапқан біледі, боз аттың халін,
Тыңдайды, әлем, ғажап жыр-әнің.
Күн боп, көгіңе шығып ал, енді,
Таң атты, алаулап, қазақтың таңы!
Самал жүгірді – гүлдерден гүлге,
Өртеніп алып, сіздегі Күнге!
Өзімді тастап, кеткенмін, мүлде,
Ғашықтардың мекеніне қарай!
Көркемсің, Ием, көркемнен,
Нұр жұтып алдым, өлкеңнен.
Қара пиғылдар – қарғадай
Күн-сезіміме өртенген!
Тау тылсымын жаным көрді – тылсымымыз тым ұқсас,
Жасылымды жаяйыншы, - босат мені, құлыпты аш!
Қара еді, ағарыпты – су астында тұрып тас,
Сағынышым – сен ғана!
Жапырақ-дүние – ұшып та бір күн кетерсің,
Бір күні – у-сың, бір күні – тәтті шекерсің!
Жан біткеннің дүниеден бәрі өтер шын,
Жапырақ дүние – ұшып та бір күн кетерсің!
Көктегі сәт пе, жердегі сәт пе, айырман,
Дастархан толы бал тамған жырлар қойылған.
Күлкі төгілді, сүттей боп тұнған Айымнан
Жамалыңды көрсем-ау!
Дәптерге егіп, лала, раушан, түр-түрін,
Үлбіреумен өтті бүгін – гүл-күнім!
Шырын-сезім жапырағын сілкідім,
Суретке түсірді – найзағай!
Тастың үстінде – мүк қалашығы
Сыртына күліп, шыққан асылы!
Інжуге толып, шық қарашығы
Көзімнен тамшылап жатыр.
Рухтың жайын ол айтар – егілесің ал келіп
Жаның толқып жатады, ел түсінбес халге еніп.
Мұң шанақтан шығады үкі таққан – сәнденіп
Ол – сондай күй
Мына дүниенің сыртына – шығып кеткелі, мен қашан,
Іздеуді қойған, таныстар – жердің бетіне қонбасам.
Көкжиектегі алауға ілініп қалған – қан-жоса ән,
Дүние – жалған екен!
Самалдың саусақтары – ауада жыр жазып жүр,
Ей, ақын, қиялдан түс, болдың ба, мұң қазып бір!
Алтын ғасырында – сөздерің тыңдалып тұр,
Аспан жерге моншағын төгіп алды!
Ей, жасыл дала, қызыл алқаңды қалайын,
Қызғалдағыңмен жырымды өріп алайын!
Кемпірқосақ сезім боп, көкжиегіңді орайын,
Қазағымның сұлу жері бұл!
Сері таудың сенделіп, сезімінде,
Бұлт сәнденді, - түседі, көзі кімге?
Жырым қылышын алды, өткір – сөзі мүлде,
Жаңа бір күн туды ма?
Рухың – бұл дүниеде бәрібір жалғыз, жетім-ді,
Жаны жұтаңдар – қансорғыш, кене секілді!
Арыстан – үнсіз, түлкінің сөзі өтімді,
Қызыл ішік киген дүние-ай!
Күн бұрымында дірілдеп, шолпыдай жырым,
Теңіз көңілім тасыды, толқыды-ай, бүгін!
Әуен боп кетті, ауада – шалқып-ай, сырым,
Көркем жырымды жазып.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі