Жесірдің мұңы мәңгілік
Жесірдің мұңы мәңгілік
Атпайды екен таң күліп.
Жесірдің күні мұнардай
Тарқамайтын тұмандай.
Жесірдің мұңы мәңгілік
Атпайды екен таң күліп.
Жесірдің күні мұнардай
Тарқамайтын тұмандай.
Жақсыдан тиер шарапат,
Жаманнан келер кесапат,
Жау көрсең мені аяма,
Кесек ат, көздеп кесек ат!
Мен құмда өстім жалаңаяқ,
Құм қызуын сіңіріп,
Өкпек желге қарамай-ақ,
Қырдан самал сіміріп...
Мұнша бітеу болармысың, шіркін-ай!
Әзер тұрдым көз жасымды іркіп-ай,
Мелшидім-ау тас төбемнен ұрғандай,
Қатыгездік шын балалап тұрғандай!
Қара Ертіс қара түнді тербетеді,
Қара түн, мызғи қойсаң нең кетеді?
Түн түнек сүйреп шығып не бір ойды
Не бір ой көз жасымды селдетеді.
Жанымның қанды жарасын
Жырыңмен таңып емдерсің,
Жүректен шыққан шымырлап,
Лебізің жанға дем берсін.
Табын-табын ой айдап,
Ойпаң қуып шаршадым,
Қиял-ғажап қуып ем,
Қиыр шарлап тамсандым.
«Құзда нең бар еді» деме,
«Таулық емес, деді» деме,
Бір аңыздан оқыған ем:
«Сақтаулы тұр», - деді кеме.
Еділдің екі айрылар енді тұсы –
Көп тұрған Астарханда шенді кісі
Жұмабай кластасым. Жағалауда
қарық боп суретке келдік түсіп...
Шуақ болып шашыламын,
қауызымнан ашыламын,
Сіңіремін әр тініме
Тебірентер ғашық әнін.
Атасын өзі көрген жоқ,
Әжесін іші таниды.
Әкесін көрсе құлпырар
Пәк-періште жан игі.
Тілі енді шығады,
Сөздік қоры санаулы!
Іс-қимылы дақпа-дақ
Шелтиіп ап танауы!
Менің опа-далабым,
Тап-тұйнақтай орнында.
Үйде жүрсең ғажабым
Шашар едің оңдырмай.
Ашық алаң, әппақ қардың үстінде
арман толы жүректерді нұр шалып,
сенің жырың – «...Елім менің...» екпіндеп,
жігер жанып жеткен жоқ па еді жеңіске
Табиғатқа тиесілі дегенге
Жұмыр жердің киесімін деп сендім.
Жағалау мен теңіз түбі бұл күнде
Үлесінде байлық қуған шефтердің.
Орлы жаққа жол түссе,
бір соғып қайт, Жан апа!
Ирек өткел жаққа да
көз қырыңды сал, Апа!
«Қақпақыл» деген ойын бар,
сенбесеңдер қойыңдар.
Қақпақылдың білмеймін,
аты қалай қойылған.
Жыр - тұлпардың тұяғының дүбіріндей екпінді
Тебірентпей қоймайтұғын сөз ұғатын тектіңді.
Жыр толқытса ақыныңды әсерлі өлең өретін,
Шанағынан шашыратып шуақты әуен төгетін,
Таспен жардық бір басты,
Сөзбен жардық бір басты.
Бабам салты көміліп,
Қасиетімді құм басты...
Сенің жарың отырса,
Ойша өзіңмен сырласып,
Ойша өзіңмен мұңдасып,
Керегі жоқ тіл қатып,
Барып қайттық ауылға апа екеуміз:
Құм-шоқалды аралап, жусан теріп.
Гүл шатырын көтерген сүттіген мен
Жұпар иісі аңқыған бүргем көріп.
Алдауға, арбауға көнсе, егер,
Жынымды алыңыз,
Бұйымтай сол болса,
Кешікпей, алыңыз,
Бөрі дейді, қасқыр дейді, жыртқыш дейді,
Жан-жақтан күстәналап түрткіштейді.
Жаратқан бір тағының түрін солай
жаратса, жүре берсін жыртқыш мейлі!
Қаншама күндер өтіпті, күтумен күдер үзілген...
Қаншама моншақ құлады, көзімнен, жаным, тізілген
Тізілген жастан кеппесе кірпігім, қалай көз ілем,
Ауырын өткен күндердің кірпіктеріммен сезінем,
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі