Бозшағала
Дариға-ай қу мен қуды қағыстырған,
Аң мен аң, құс пен құсты жарыстырған.
Таңғы жұлдыз туғанда сүт сәулелі,
Сенің даусың естілді алыс қырдан.
Өмірдің төтеп сан ағысына,
Күндерім өтті шерге тең.
Бейнеңді байлап қалам ұшына,
Жаныңды үнсіз тербетем.
Күндер-күндер өзендей барады ағып,
Сол күндерден қалғанмын жараланып.
Өкінішті жыр жаздым бүгін түнде,
Бір өкініш адамда болары анық.
Мойнында дүние азабы,
Қанында тулаған ғазалы.
Құдайда жазығы жоқ оның,
Әйтеуір сонда да жазалы.
Аллаға болсын құлдығым...
Төрт кітапта айтқан он сегіз мың ғалам шындығын.
Жеті қат жердің үстінде өмір зырлайды,
Періштелер мен ақындар көрмей бір-бірін.
Өмір бойы сақтап қалған мәрт атын,
Махаббаттың күйін шертті қарт ақын.
Ғашықтардың хикаясын төгілтіп,
Домбырасын тоқсан толғап тартатын.
Мен Ғашықпын. Жырладым ғашықтықтың ғажабын,
Бәлкім содан бақытым. Бәлкім содан азабым.
Жеті түнде көз ілмей ой кешіріп отырдым,
Бәлкім содан адаммын. Бәлкім содан ақынмын.
Аумай қалған ақсұңқар баласынан,
Айналайын көзіңнің қарасынан.
Жанымның дұғасындай болып кеткен,
Көңілді елжіретіп саласың ән.
Ару кетіп бара жатыр көшеде...
Тоқ маңдайы әсте күнге тимеген,
Ақ тамағын адам келіп сүймеген.
Көкірегінде қос зерені жұпарлы,
Ұлы боп күн кешкім келеді,
Мына әлем сыйдырмай қоймаса;
Жазылып ғасырдың өлеңі,
Адамзат сол жайлы ойласа;
Ойым бүрлеп, сәуле түсіп санаға,
Ақын болып кетем ертең қалаға.
Қош айтыстым жазығыма жусанды,
Ұзақ қарап сағымданған далаға.
«Аужар айтам, жан қалқа бүгін анық,
Таңға асатын торыны мініп алып.
Ақ жүзіңнің сәулесін ән етуге,
Ауылыңды бетке алам құбыла ғып...»
Көздерінде күміс түстес шық тұнып,
Нәзік назын қылығымен ұқтырып;
Көктем болып күлімдейтін кіршіксіз,
Ол да мендей ақын еді тұп-тұнық.
Баланың ол зерегi,
Бiлгiрлiгi жетерлiк.
Бiледi бар дерегiн
Көп артистiң шетелдiк.
Жексенбi де кеп жеттi,
Əр демалыс сайын бiз
Өзiмiзге мiндеттi
Iстi iстеуге дайынбыз.
– Мазалаған көптен бiр
Сұрағым бар,
Дөп келдiң,
Халық неге айтады,
Қазақпын, еркін, азатпын,
Ұрандап солай жар салам.
Бабаларым бұл ғажап күн,
Тәуелсіздікті аңсаған.
Күрiк болып сұр тауық,
Басып шықты балапан.
Көрiп қалам бiр ауық,
Оларды мен даладан.
Əкесi ұзақ сапардан
Қайтып, үйде отырды.
Сұрады ұлы Қапардан:
– Қалай, жайы оқудың?
Шектен шыққан ала бөтен,
Балтай қорқақ бала екен.
Өңi кетер сұп-сұр болып,
Десең
Жұрт бiлетiн қашаннан
Аңқау өмiр сүрiптi.
Бiрде ауылға жасанған
Сұм жау басып кiрiптi.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі