Әке сайысы
Бұл әлемде балам жарық жұлдызым
Ұлым үшін биік қамал тұрғыздым
Адал бол деп адамдыққа үйретіп
Бар жаныммен жанын нұрға толтырдым
Бұл әлемде балам жарық жұлдызым
Ұлым үшін биік қамал тұрғыздым
Адал бол деп адамдыққа үйретіп
Бар жаныммен жанын нұрға толтырдым
Тағы да қаздар қайтты,
Қиқулап аспанымнан.
Тағы да мұң-сырды айтты,
Ой әлек қас қағымда.
Көгілдірім,
Мен тек қана сенімен өмірлімін,
Бермес маған ешкімде төрін бүгін…
Қарап тұрып қабырғам қайысады,
Сұлық жүріп естімеп ем күз әнін,
Жанар жасып көрмеп едім күз әрін.
Соңғы назын қалдырып көк аспанда,
Аққу қаздар тізбектеліп ұзады,
Айналдым, сенің сағынғаныңнан,
“Серігім, сені сағындым!” – депсің.
Айналдым жылап, жалынғаныңнан,
“Тәңірден тілеп, жалындым” – депсің.
Тек жүрсем…
ауылыма талай барам,
Онда бір жаутаңкөз бар қарайлаған.
Жан болса шабытына шоқ түсірер,
Сен қандай аппақ едің!
Өлеңімді оқыдың жатқа менің.
Жүрегімнен үзілген от гүлімді,
Ұсынуға өзіңе батпап едім.
Мен берген сары жапырақ
сақтаулы жүр екен әлі,
Ол бәлкім ескерткіш шығар,
ал бәлкім махаббат әні.
Көкшетау, саған жыр жазбай жүргем,
Жырлауға өрем жетпес деп.
Сәкенді оқып бағаңды білгем,
Садағаң болып кетпес пе ек?!
Сары күз сені сағындым
Көңілімнің көшірмесі едің.
Ағымнан саған жарылдым,
Сен қалай кешірмес едің.
Аппақ асыл сезімдерім,
Бір сәт мызғып, көз ілмеді.
Ақ қағазға түсті жырым,
Мейірімдей көзімдегі.
Жырым-ау, тағы оралдым саған,
Аңсаған құстай көктемін.
Айқасуға да қалмады шамам,
Өзіңе өксіп беттедім.
Тал бойыңда бір нәзіктік нұры ойнап,
Алаңдатпай нәпсі, қызық, жын ойнақ.
Сен қалқисың айдыныңда арайлы,
Мен отырам саған арнар жыр ойлап.
Түңіліп жүрмін,
Түйіліп жүрмін жаза алмай,
Тосыннан соққан
Сорлатып кеткен қазаңды-ай!
Атыңды айтсам, әлі күн тебіренем,
Ескерткішің қалдырған сенің -өлең.
Тағдыр шіркін жазбапты қосылуды,
Бірге ғұмыр кешуді сеніменен.
Жылдар өтті... көп ғадетті тастағам,
Асуларым көп-ақ әлі аспаған.
Жан баласы жазбаған жыр жазсам деп,
Жастық емес, қағаз-қалам жастанам.
Жаным талай шырқырап,
Көңілім талай күйзелді.
Сүйегім талай сырқырап,
Найзаға жүйке түйрелді.
Алаң далам, алаң тауым, алаң қыр,
Ызыңдайды ми шиырлап мазаң жыр.
Мына өмірдің ардың-күрдің кейпіне,
Мысы құрып жүйкем менің азар жүр.
Ақ әжем менің бар еді,
Аңқасы кеппес шілдеде.
Ораза тұтып жүретін,
Аспан айналған күнде де.
Көзімдей көр...
Осы бір кітабымды,
Білмеймін мұнымен не ұтарымды.
Мәңгілік ештеңе жоқ,
Қатар өткен жастық шағы тай-құлын,
Бір заманның еркін кешкен айдынын.
Қалайша ұғып, түйсінбеген Ықылас,
Махамбеттің жырларының айбынын?
– Мүлт кеткенің жүрекке әлі батады…
Ашу алған көп жіберер қатаны.
Кек дегенде оққа байлау өзіңді,
Кектенгенді жөн емес деп жатады.
Төтеп бердім дауылға,
Құламадым, теңселдім.
Қарамадым жауынға,
Талай жолды еңсердім.
Шындықтың аршып қабығын,
Жалаңаш ұстап тұрғандай.
Түнекті серпер жарығың –
Хас батыр жазған жыр қандай!
Қаройдың қара жусаны,
Қайғыдан қажып түнерген.
Махамбет қаны тамған жер,
Өзіңнен жастай сыр емгем.
Түнереді Қаройдың қанды аспаны,
Ой үзілді, ұштасып, жалғаспады.
Сатқындардың, қинайды, төрге өтіп-ап,
Қапылыста жағаға жармасқаны!
Сəкен деген баламын,
Айгүлге де ағамын,
Гүлнəрға да ағамын.
Үшіншіде оқимын,
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі