Өткен күн өтті
Өткен күн өтті,
Тозығы жеткен шапандай,
Атым да тіпті аталмай.
Іштегі дерттің құлы боп жүрген күндерде,
Өткен күн өтті,
Тозығы жеткен шапандай,
Атым да тіпті аталмай.
Іштегі дерттің құлы боп жүрген күндерде,
Қасірет түндер,
Жүрегімді жаныштап басып өттіңдер,
Мен емес бірақ өмірден жасып өттім дер.
Бұлағынан бақыттың дәмелендіріп,
Мен емес ем өмірден безер кісің,
Жігеріме қылышын кезеңді сын.
Мұң сыйлаған мезеттер миды шақты,
Қарлығаштар, қалімді сезермісің?
Басыма менің сан күндер құрды өрмегін,
Таусылды білем серуен-сауық ермегім.
Екі көз төрт боп жолыңды күттім күн сайын,
Бермедің хабар, қиналған кезде келмедің.
Дәл өзіңдей ешкімді сүйгенім жоқ,
Одан бөлек бойымда түйме мін жоқ.
Есігіңнен сығалап, тесігіңнен,
Өзімді-өзім терідей иледім көп.
Жексұрын болдым,
Жұмысқа тұрақтамадым,
Бұзып шыға алмастан сұрақ қамалын.
«Азғын әке» атағын арқалап алып,
Өзіңменен өшкеннен соң от, гүлім,
Өзіңменен жоғалған соң тоқтығым,
Үңірейіп жұртта қалған ошақтай
Қуанатын кезім мүлде жоқ тұғын.
Қақырап бір қабырғам,
Омырылып омыртқам.
Жүрісімнен жаңылғам,
Сойыл тиіп тобықтан.
Жауды жаңбыр терезені сабалап,
Сен отырдың мені даттап, табалап.
Қыстырылып шешең дағы қапталдан
Тырналайды жүрегімді жаралап.
Бір күн келсе ұрыссыз құр кетпеді,
Қарғысынан жүрегім дірдектеді.
Міндет етіп төбемді ояр ма екен,
Қорлығы асқан ененің міндеттері.
Жырылғандай аузымнан бұйырғаным,
Сырғақсиды алдымнан сиынғаным.
Екеу болдық, деп едім «құралармын»,
Жоқшылықтың таттым шын биыл дәмін.
Біздің үй орны бар ма әлі,
Мүжілген жоқ па дуалы?
Жалғыздың жолы болмады,
Күнәсін қайтіп жуады?
Қадірлі ана,
Мен сені танымаймын,
Маған тартқан сыйлығың–жарық – Ай, Күн.
Жатқанымда уызға жарымай дым,
Шын жылап көріп пе едің ғұмырыңда,
Айналып қасіреттің шығырында.
Өзіне шақ қайғысы болады ғой,
Ақылы тайыздың да, ұлының да.
Дәл қазір аса қиын шақта жүрмін,
Я, құдай, ақ тілеуін ақта жырдың.
Менің бір титтей сөзім сенде болса,
Кейінгі ұрпақ үшін сақта, құрбым!
Көрсетсең-дағы, қарағым өзіме сенім,
Түсе бергім келмеді көзіңе сенің.
Көкірегімді көкжөтел буындырғанда,
Сыймай кетті лықсыған көзіме селім.
Су құйдым отқа арша да жанса,
Өлеңді жырттым парша да парша.
Өзімді көміп райдан қайттым,
Көңілім одан қалса да қанша.
Оқымаймын өлеңіңді дедің сен,
Көкірегімді қаптап кетті менің сең.
Алпыс екі тамырым да тоқтады,
Жарға құлап кетермін бе шегінсем.
Сөзіме онша сене бермейсің,
Өлемін десем, өле бер дейсің.
Алдыңда сенің пенде екенімді,
Елемегенсіп неге көрмейсің!
Сағынып сені өлетін болдым,
Түсімде жиі көретін болдым.
Кездессең маған кетесің тайқып
Сонда да саған сенетін болдым.
Тұншығып ойға сенделемін де,
Жалықтық әбден мен де, өлеңім де.
Көктемнің нұры жауратты мені,
Апыр-ай, шыннан келмегенің бе?
Қаншама сан ғасырлық тарихы бар,
Қазақ деп аталатын еліміз бар.
Сол елде өсіп өнген жас ұрпақтар,
Абайдың әр өлеңін жаңғырта алар.
Бәрі үшін саған рахмет,
Жасырын, қайғылы махаббат үшін,
Құлазу, сүйіс уы үшін,
Жау кегі, дос жаласы үшін,
Бәрі үшін саған рахмет,
Жасырын, қайғылы махаббат үшін,
Құлазу, сүйіс уы үшін,
Жау кегі, дос жаласы үшін,
Аңсағаным көп еді бұл өмірде,
Бас байлайтын жан емен тірі өлімге.
Қол жеткізбей барады арман шіркін,
Өлең, шарап отырмыз, міне, бірге.
Сендей жанды армандағам дүниеге келгелі,
Жас та болып қыдыруға тағдыр ырық бермеді.
Торға түскен кезімде бұл зарықтырып жолықтың,
Ақ жүзіңе қарай-қарай сөнермін деп қорықтым.
Ағаш боп неге жаралмадым мен,
Пана боп саған тұратын.
Құс болып неге оралмадым мен,
Көктемде сауық құратын.
Адамға сірә ұнамас ойдан,
Егіліп ерте жыламашы, айнам.
Кеудеңнен ерке бұлақ аш, айнам,
Түсінбес жаннан тұра қаш, айнам.
Өртенетін жүрек өкінді дедім,
Жылытпайды менің бетімді лебің.
Өзіңді ойлап қаншама шаршағаныммен,
Майсыз қалған шырақ секілді едім.
Сен екеуің бақытты-ақ шығарсыңдар,
Көпшілікке көз құрт боп ұнарсыңдар.
Алтын сәуле аймалап жүздеріңді,
Махаббаттың мәнін де ұғарсыңдар.
Көктем келер кешігіп,
Оның, сәулем, несі мін?
Жел де соғар өшігіп,
Мәңгі сөнбес есімің.
Кеткен шылбыр үзіп менен,
Үзіп күдер, үзіп көген.
Алла-тағала сыйлайтұғын,
Сен шығарсың «Қызық» деген.
Бей-жай да болып, берекесі ұшып тірлігім,
Сөздерің сенің есімнен шықпай жүр бүгін.
Сол түні сенің мас болып жаттым жаныңда,
Тек өзің болып, тек өзің болып құлдығым.
Көз алдымда күндіз-түн тұрасың менің,
Таң шапағын ұялтар расында өңің.
Қасыңда сенің малынып нұрыңа мәңгі,
Тек өзіңе тірлігім ұнасын дедім.
Қайта-қайта санамда жаңғырдың, гүлім,
Іздеп сені қалада қаңғырдым бүгін.
Өлең жазам деп едім сезімді-ойлы,
Сүйкеп жаттым дәптерге жаңбырдың жырын.
Дір-дір етіп жүрегім,
Саусағыңнан ұстадым.
Жұп-жұмсақтау білегің,
Асыл заты ұстаның.
Тентегім-ау,
Келіп қалған қалаға ерке елік-ау.
Балбұлақтың суындай сыңғырлаған,
Таусылмайтын бір күйді шертемін-ау.
Талықсытып талдырып,
Демді жиі алдырып,
Дүниеде жоқ қылып,
Тіршілікте бар қылып.
Өзің болып тиемелдім
Сүйе бердім, сүйе бердім.
Өмірімде алғаш рет
Бір бақытты иелендім.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі