Өлең, жыр, ақындар

Сырдария

Білем сені, сүйем сені
Сырдың суы қарт анам,
Сенсің мені әлдилеген,
Туған сенен мен балаң.

Толық

Блокноттан

Жазды күн, жазық далада,
Тігулі шатыр көруші ем:
Шатырдағы Қаныштың
Кім екенін білуші ем.

Толық

Меруерт моншақ тіземіз

Айна көл көктей мөп-мөлдір,
Айнала бұйра қарағай,
Аспан көлге төніп тұр,
Төңкерілген шарадай.

Толық

Тарас Шевченкомен әңгіме

Ойға баттым,
Қиял тербеп,
Бойды қызу
Өлең кернеп,

Толық

Құтсыз қонақтар

Тық-тық біреу есік қағады,
Кірмейтіндей сұрамай.
Бір ашады, бір жабады,
«Кір» дегенше шыдамай.

Толық

Құшағыма кірді күнім

Отырдым мен сызып кесте,
Ойдан өлең - бал тамызып.
Өзіме - өзім сыр сыбырлап,
Кейде түзеп, кейде бұзып.

Толық

Көрісу

Аманбысың, қарындас,
Аманбысың Күлжамал
Әлі менде сақтаулы,
Өзің берген орамал.

Толық

Айтыс

Taп кеше - біздің елде - сонау Сырда,
Атақты «Бірінші май» колхозында.
Той жасап, жаңа жылды құрметтеген,
Келелі ұлы думан жиынында.

Толық

Бұзауым

Mө, жануар бұзауым!
Бұзаушығым, мөңіре.
Өсірейін, бөпешім,
Шөп берейін жеміңе.

Толық

Тартуым

Менің сәулем,
Құлыным,
Жүр ғой ойнап
Далада.

Толық

Мен де шығам

Қарындасым Сырғакүл келіп маған.
Құшақтайды мойнымнан: - ағалаған.
− Алып берші, Көкежан, бір галстук,
Ертең тойда галстук мен де тағам.

Толық

Күзетте

Шуламайды шыбын-шіркей,
Қоңыр салқын жанға жайлы,
Оңтүстікте жатыр шөгіп,
Асқар тау да ақ айдарлы.

Толық

Аттан түскенде

Желе аяңдап Қаракөкпен,
Жеттім міне ауылыма.
Жас жүрегім соқты қатты
Жеткеннен - ақ ел маңына.

Толық

Ат үстінде

Күн астында көшкен бұлт,
Керуендей қозғалғаны.
Жерде желдің жүрісі тез
Жел маядай жез бұйдалы,

Толық

Қарлығаш

Бір шофер қарындасқа
Аспан айлы, түн тынық,
Қоңыр салқын самал жел.
Көрінбейді көк жиек

Толық

Пионер күзетте

Толқиды егін,
Шалқиды егін,
Көк жиекте –
Жиекте.

Толық

Дәптер шетінен

Шексіз тірлік,
Дария аққандай
Бұлқи ағар көз алдымда.
Кейде тымық,

Толық

Ремонт

Батқанша күн,
Атқанша таң,
Сағат та жоқ
Дамылдаған,

Толық

Адам

Мазаны алды
Жел азынап,
Оқтын-оқтын
Құйын соғады,

Толық

Күш

Көрдің бе сен құйынды құйындатқан,
Бұрқыратып даланы аспанға атқан.
Кездей соққан керуенге ойран салып,
Туған жұрттан айырған, зар қақсатқан.

Толық

Далада

Дала, дала, қай дала?
Бүгінгі дала - кең дала.
Бүгінгі дала - өр дала.
Далаға шығам, таңданам

Толық

Құрбанның қабыры

Тау етегін бөктерлеп,
Кейде өрге қарсы өрлеп,
Кейде сайын қуалап,
Бір топ атты келеміз.

Толық

Екпінділер жыры

Екпіні емен жыққан дауылдаймыз,
Нөсері топандатқан жауындаймыз.
Тас жарған, шыңды бұзған, тасты айдаған,
Ағындай арна қуған зауылдаймыз.

Толық

Соғамын барабанымды

Соғамын тынбай, соғамын,
Соғамын барабанымды,
Еріксіз ертіп қыздырдым
Жасыңа қоса кәріңді.

Толық

Үлес үстінде

Қуаныш кетті кернеп ауылымды,
Тастады тазартып бір ауыр мұңды,
Шырқала теңдік деген айтылып ән
Қуантты жалағым мен жауырымды.

Толық

Еңбекшілер тезіне

Сын күшейсін, мін түзелсін,
Сыннан өтсін сан жұмыс.
Сыналансын кемтік жері,
Мінсіз болсын бар жұмыс.

Толық

Сорлайды екенбіз

− Ассалаумағалайкүм, молда
Не ғып шықтың жолға?
Қайда барып, қайдан келесің,
Нелер көрдің онда?

Толық

Азандар

Естуші едім ауылда
Молдамыздың азанын.
Азан үнi шыққанда,
Көтеріп жол тозаңын –

Толық

Той күнгі толғау

Мұнан он жыл ілгері,
Елдің ескі шағында,
Елдің надан уағында,
Қарындасым күң болды.

Толық

Жалшылар, міне, жеңді енді

Ауылда ірі байлардың
Өрісті малы бермеді,
Жалшы еңбегін жатып жеп,
Еңбек заңын көрмеді.

Толық

Айдалған бай

Кетті отарбам, кетті зымырап дүрілдеп
Жұртты оятқан тәтті ұйқыдан гүрілдеп,
Белдер асып,
Шөлдер асып,

Толық

Арыс құмы

Бурыл құм бұйраланған Арыс құмы,
Сандықтай текшеленген қызыл шыңы,
Арда өскен ойнақ, салып аңдары бар,
Күңіренткен құм арасын ыңы - жыңы.

Толық

Клеопатра

Ду-думан ұлы патша ордасында,
Болмаған ондай жиын сол ғасырда.
Жинаған батырларын, ақындарын
Қалдырмай жортағын да, жорғасын да.

Толық

Майра

Жан екен бұл етікші құдай берген.
Құдайға қылған ісі ұнай берген.
Болса да малдан кедей, бастан шағын,
Барына ырзамын деп шыдай берген.

Толық

Құрдастар

Гүлжан мен Нұржан маған құрдас еді.
Бірге өскен екеуі де сырлас еді.
Панасыз интернатқа бірге кірген,
Жетімек жеті жастан мұңдас еді.

Толық

Қош, Сәулем!

Адамның не бар екен жүрегіндей,
Сұңқардай шарықтайды ол күлерінде,
Торғайдай торға түскен тыпырлайды,
Қайғының құрсауына кірерінде.

Толық

Ас үстінде

Көмгелі Сүйінбайды жыл өтіпті,
Жыр сүйген жұртын қаза жүдетіпті.
Қайғырып қаралы ауыл жоқтау айтып,
Келетін қонақ жолын күзетіпті.

Толық

Сүйінбайдың домбырасы

Сонау бір қоңыр үйде оқшау тұрған
Сүйінбай жатыр үнсіз, көзін жұмған.
Аузынан қарт ақынның сөз күткендей.
Іргені айналып жүр жел антұрған.

Толық

Жарапазаншы

«Қазақта ақын бар ма Сүйінбайдай!
Сөздері таудан тасқын құйылғандай.
Білмеймін қайда барын күшті аруақтың,
Пір тұттым Сүйекемді сыйлағандай.

Толық

Ақын. Жарапазан

Жазғы кеш, оразаның орта шағы.
Ауылдың сөнбеген кез жер ошағы.
Үлкендер жантаюға үйге кіріп,
Бастаған жастар түнгі тамашаны.

Толық