Өлмегенге мінеки, жаз да келді
Өлмегенге мінеки, жаз да келді,
Толтырып аққуменен қазға көлді.
Өлең менен өмірге ғашық көңіл,
Өтіп кетер мынау шақ, қозғал енді...
Өлмегенге мінеки, жаз да келді,
Толтырып аққуменен қазға көлді.
Өлең менен өмірге ғашық көңіл,
Өтіп кетер мынау шақ, қозғал енді...
Жасыл көктем, барасың сырғып қайда,
Жазық белес мендегі сырды ұқпай ма.
Жасыл аспан бояулы жасыл дүние,
Жастығыма бір қадам жылжытпай ма?
Аспан тұман, жер дымқыл,
Шығар екен күн қашан.
Кеудемдегі көл күлкім,
Тартылыпты, тыңдасам.
Көктемнен өтіп, келдің бе, кербез жаз дәурен,
Жап-жасыл бояу, сіңісіп қалған көзге әбден.
Кеудесін таудың иіткен бала бұлақтар
Барады сырлы толқынын өріп саздармен.
Келдің бе, Май!
Толықсып, гүліңді алып,
Бар әлемге ұлы күн нұрын жағып.
Қол ұстасқан қарашы көшедегі,
Жүргем жоқ біреуден даңқ даулайын деп,
Жүрмін бір жүрекке жол жалғайын деп.
Жүгірсем көзді жұмып көкжиекке,
Соғылатын секілді маңдайып кеп.
Ескі досым, көрмесең көрме мені,
Көп нәрсеге бұл көңіл көнген еді.
Осып түсер бетіңе бір сөз айтсам,
Қыршаңқы аттай туларсың кермедегі.
Жас кезімде бұдан сәл, көп болатын достарым,
Кеңіп мүлде кеткендей, көрінетін аспаным.
Енді міне, бәрімен түсініспей суыстық,
Көңілімізден өлтіріп, арасында қас қағым...
Мен өмірде көп нәрсемді жоғалттым,
Жас күнімді, мас күнімді баянды.
Жылағанмын бақытымды тонап түн,
Жылдарымды тоқтата алмай аяулы.
Бітірмегім көп еді, бірін әлі
Бітіре алмай келемін.
Көңіл – көзсіз, әрнеге ұрынады,
Таппай арман – өлеңін.
Қуаныш пен өкініш бәрі де өтер,
Жүрек суып, кеудеңнен жалын кетер.
Көңіліңнің кеңейткен көк аспанын,
Боп көрінер табынған әнің бекер...
Білмейді менің ешкім жоқ-барымды,
Білмейді қиын-қыстау шақтарымды.
Қағазға жүрегімнен құямын мен,
Жырымды, жарығымды, оттарымды.
Кісіге үндемеймін ұнамаған,
Сыртымнан не демейді шыдамаған.
Ал бірақ кейбір ағат мінезімді,
Оңаша, талқыға сап, сынап алам.
Бір бастағы бір өмір көрінеді аз маған,
Үлгермейтін секілді шалқып отым маздаған.
Үлгермейтін секілді бір бақытым оралып,
Кетем бе алып өзіммен жырларымды жазбаған...
Сұлу емеспін деп,
Бекерге шын тәңірге өкпелеппін.
Сұлулармен жүріппін теңескім кеп,
Алалығын сезсем де бетпе-беттің.
Күндерменен ақ сағым сырғанармын,
Сырғанармын, сол күнмен бір жанармын.
Елеңдетіп жанымды түнгі көктен,
Даусы келер құлаққа тырналардың.
Бұлбұл, сенің әнің маған белгілі,
Әнің сенің жасыл бақша, жер гүлі.
Саған таңсық емес сонша, сеземін,
Қырандардың аспандағы ерлігі.
Бақ қонып, кеңге арқасын тастағандар,
Тірлікте тасбақадай тас-табандар.
Адам ба, қолдарынан келе тұрып,
Басынан жақсылығы аспағандар...
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі