Көк түріктердің жорық жыры
...Баста бізді, бөрі-Ене!
Теріскей белден тер ақсын,
Күнгей белден ақсын қан!
Шаһитсіз кеткен талайдың
...Баста бізді, бөрі-Ене!
Теріскей белден тер ақсын,
Күнгей белден ақсын қан!
Шаһитсіз кеткен талайдың
Күн астында арқандаулы есектей,
Көмпіс ғасыр мүжілуде судағы мұз кесектей.
Сайф Сарай жырындағы сол дана түн, қара түн,
Тамұқтың ең түбіндегі шоққа малып қанатын.
Шетсіз-шексіз мұхиттан аттап өтіп аласа,
Босағама келді үнсіз қартаң жүзді қараша.
Қабағында қорқыныш, әлде уайым,
Әлде мұң,
Жұмыссыз журналистің күнделігінен.
Жұмақтың деміндей бұл Шығыс аңызын,
Есімді шақырдым ерініме тамызып...
Кержағал өлімнің соңынан жол алған,
Алғайдың алты қырында арғымақ атлар жусайды,
Жақсылық па ол, не Бегім?
Бөрілібұлақ суына шөліркеп жаным сусайды,
Жамандық па ол, не Бегім?
Е, Білге ағам, ер Қаған!
Тірліктегі өкпең болса бер маған.
Тұман көрдім Селенгіні қаптаған,
Соңғы сәтім сес жасап тұр,
Аңсадым-ау!
Өзің жайлы алғызармын қайдан хабар,
Біз қауышқан көктемгі бақ саған құшақ
жайған болар.
Жапырақша жауған қарды кешіп бір,
Аппақ ұлпа тұмандарды тесіп қыр.
Сәл ескірген қабіріңді қақ жарып,
Жалғыз шыбық көкке ұмтылып өсіп тұр.
Жапандағы жалғыз талдай мен күзгі,
Көкірегімді жылан – қайғы жол қылды.
Батыс жақтан соққан соңғы ызғар жел,
Үмітімнің жалғыз шамын сөндірді.
Түнерген мен емес, аспан,
Жас төккен мен емес һәм.
Жанарын зілдей түн басқан,
Мен емес ауырған,
Қалаға жауды қар,
Қамкөңіл бақтарға,
Сүреңсіз қыркүйек ұқсайды ақпанға.
Тәні мұз гүлзардың жүрегін тілгілеп,
Жалқы сәтке байлап барлық мұратын
Тастап жалғыз кеткенімен мың ақын,
Өмірден де тартымды екен мына түн.
Өлімнен де үрейлі екен мына түн...
Жүзін жасқап кешкі боран ағысы,
Тұңғиықта түмен бұлтпен алысып.
Кұба кеште кұлазыған жан үшін,
Қандай ғажап түнгі тырна дауысы...
О, Жалғыздық!
Күттім сені көптен мен,
Құба түзден, қанша қысты өткерген.
Құс қанаты құтын алған даладан,
Мұңға байлап қойды мені дала бұл,
Мұнартауға батып күн.
«Жылқы ішінде ұстатпайтын ала жүр...»
Киесіндей бақыттың.
Мен сол күні сен жайлы ұзақ ойландым...
Ақшам келді.
Арқа жаққа түн келді,
Есіл бойы,
Стамбулда ырғақты күз әуені,
Ырғақты күз – сағыныштар әлемі.
Бұл маңда да жүр екен ғой жалғыздық,
(Жалғыздықтар маған ғана тән еді...)
Масаңдау ақынның елесін аңдыған,
Күңгірттеу көшеде есіней қалғыған.
Қалып ең қайғыра қош айтып егіліп,
Арзанқол шарапхана алдынан.
Мезгілдер кеткен таңбалап,
Мың жылдық шөлдей басылмас.
Ақ жаңбырлардан қорғалап,
Қашқан күн қазір ашылмас!
Саған жетер асуларды жапқан қар,
Одан әры мен түсінбес Аспан бар.
Сәл қалғысаң шатқалдары шақырар ,
Жыландары шашқан зәр...
Бір сазды зарлата шертіп,
Ымырт та күйзелтті мені.
Келеді тұмандарды ертіп,
Ызғарлы Шығыстың желі.
Мынау бір салқын іңірдіҰларбек Дәлейұлың,
Қаншама сызы өткенмен.
Қажытып шермен жанымды,
Тағы да құстар жеткенмен.
Бір елес торыған жолымды,
Ендігі құтылу жоқ одан.
Билеген тәнімді, қанымды,
Қыраулы терезем сыртында сол адам.
Тым ауыр сәттердің куәсі мына ақшам,
Ұмтылған сен жаққа Шайырдың еркінде.
Тереңге батырып, түпсізге құлатсаң,
Обалымды артармын,Ұларбек Дәлейұлы
Бөлмемді кезіп жүр ескі елес –
Есте жоқ жылдардан жұлынған қауырсын,
(Оны еске ап бір мезет бұл жүрек ауырсын...)
Ұлы бір тыныштық үстінде ұйықтайды сәбиім,
Жауып бір өтті ақ лағыл,
Ақшам мен түннің арасы.
Буланып жүзі қалды адыр,
Ұмытылып ескі жарасы.
Саған арнап бүгін тағы жаздым жыр,
Жүрегімде қалған көне қанменен.
Өзің жаққа бұрылардай бар денем,
Өзің жақта қалғандай боп әлденем.
(Тағы адастырмаса не етті?)
Бұл кештің салмағы ауыр.
Желдетіп, желпініп жетті,
Мен сені жоғалтқан сәуір.
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
- Тлеуғабыл Шырайлым
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі