Өлең, жыр, ақындар

Ағыл-тегіл жылашы қыз

Ағыл-тегіл жылашы қыз, ақ моншағың жерге тамып,
Ағыл-тегіл жыласын бұлт, көк моншағы
көлге тамып...
Жылашы бір, кешкі қырда шығып тұрып

Толық

Күз сарыны

Иесіз бақ төрінде шымшық үні –
Хабарындай мына күз дүрсілінің...
Жапырақтың, қарашы, күрсінуін,
Жүрегімнің, қарашы, тұншығуын...

Толық

Қараша айы келгенде

Баһадүрлер сияқты майданда сап түзеген,
Иіліп тұр сені еске ап,
Мың самырсын, жүз емен.
Дала мұңды болғанмен, қала таңы қарбалас,

Толық

Түркістан. Күз ғазалы

...Дерт боп мүлде мені жаулап алдың сен,
(Сен білер ең,
Мені жалғыз жан білсе...)
Қайғысындай Хорезмдік шайырдың,

Толық

Аңсар

Осынау бағдарсыз өмірде,
Қай маңнан табылар жол, тұрақ?
Мен сені күтемін қараша желінде,
Бұтадай қалтырап.

Толық

Жоғалған пырақ туралы жыр

Тәубесіз замандар түсірген әр ізге,
Ұлтымның ұятын ұмытпай бәдіздеп...
Үздіккен үміттер,
Алқынған армандар –

Толық

Перғауын

Египет моласын Есілге көшірген,
Есіл Ғұн рухын санамнан өшірген.
Перілер ізінен тозаң боп тараған,
Түн келсе түсіме кіреді зобалаң.

Толық

Ұлытау

Ұлытауға шықтың ба, ұлар етін жедің бе,
Ұлар құстың ұясын ұмытайын дедің бе?!
Басын тұман торлаған бұлдыр-бұлдыр өлкемде,
Бұлт астынан көз салам бұлдыр-бұлдыр ертеңге.

Толық

Күй

Боз мұнар үстінде бусанып билеген,
Бозамық ай, сен де талыққан шығарсың?
Тәкаппар жондарды қамырдай илеген,
Баспалап жетті үнсіз жезтырнақ шұбар түн.

Толық

Кентау кеші

Албырап батыстың жүзі,
Қаланы басады мұнар.
Күп-күрең Кентаудың күзі,
Күңіреніп күй тартқан шығар...

Толық

Астана. Жер асты. Соқыр сыбызғышы

Мысырдың бір мұңлы ертегін,
Һәм сырлы бандура ырғағын.
Мен оны сен тартқан
Сыбызғы үнінен тыңдадым.

Толық

Қайраңдағы ғазалдар

Қуат алып тарам-тарам бұлақтан,
Ұлы құмның төсін сызып Ніл аққан.
Сарыала жел сыбызғысын сыңсытып,
Аспан жерді,

Толық

Тұтқын әйел

Сорға бола қонған анау сорқұдық,
Қалды ма енді, қанға шөлін қандырып?!
Аңқау тайпа басшысының ақ басын,
Ала кетті қу сырыққа қондырып.

Толық

Жаулап бір алған өмірдің күзі

Жаулап бір алған өмірдің күзі,
Мазасыз ұйқы...
Түс, елес.
Түсіме кірді Қыпшақтың қызы,

Толық

Бозінген

...Бозарған шудасы желкілдеп,
(Мезгілсіз ағарған Анамның шашындай).
Аңқасын кептірген шөлі бір басылмай,
Күн ұзақ кезеді туған жер жотасын,

Толық

Жетім торғайлар

...Оларға арнап жақсы болжам айта алман,
Заман өзі бетімді әбден қайтарған.
Бәйтерекке ұясын тастап Самұрық құс,
Жеріп кеткен жұмыртқасын шайқаудан.

Толық

Топырақ

Жесірлер жасынан көктеген,
Дәуірлер ғазалы бір соқпай өтпеген.
Мен сені еске алам жаралы тораңғы,
Бауырыма басамын топырақ анамды,

Толық

Қанымдағы қасқыр иісі

Қанымдағы қасқыр иісі –
Қаздар асқан таудан-дүр,
Қан жосылтқан жаудан-дүр.
Сағыныштар өртеген,

Толық

Гүлсары

Кісен қиған тілерсегім дірілдеп,
Кекіліме түн жаңбыры сібірлеп..
Қайран өмір!
Сенің жым-жырт көшеңді,

Толық

Шам шаһары

Тіл байлаған тымық кештің бірінде,
Қарауытқан шырағданның түбінде.
Тас сарайда,
Тас жазбалар ішінде,

Толық

Аршалар көз жасы

Менің ескі жарамның ауызында бұғынған,
Сыздап келген бұл жырды еске алушы ем
бұрыннан.
Қиырдағы қыстақтан көз алмайтын молалар,

Толық

Батқан ай. Байғыз жыры

Алқымнан алып мүлде арқан қайғы,
Қайғының уын ішем қалқам жайлы.
Қара түнде қанатын алыс сермеп,
Саздыбұлақ бойынан ән саулайды.

Толық

Мені үнсіз оқиды ескірген обалар

Азабым болдың сен ақырғы,
Һәм өлмес мұратым, мерейім.
Сен жақтан әлдене қол бұлғап шақырды,
Тәуекел, көрейін!

Толық

Көктем сонатасы

Пианино тілдерінде түнеген,
Айналып кеп тапты мені бұл өлең.
Иығыма сүйеп балғын маңдайын,
Тереземде үнсіз жылап тұр емен.

Толық

Алматылық шайыр досқа

Ақ тұманның астында аяз бетті қарыған,
Алматыда, нөсерде ақындардай арыған...
Аттиланың атының дүбірінен үріккен,
Қоңыр аңдай сендерді сағат сайын сағынам.

Толық

Алматы. «Сайран» вокзалы

Таңның-дағы тыныштығы бұзылған,
Уақыттың да қос өкпесі қызынған.
Маған жонын төсеп жатыр жолдар да,
Сұлап қойып ұзыннан.

Толық

Жетім күз және мен

Жазайын тағы да жыр,
Сен менің мынау көңіл бағыма кір.
Күрсініп күзгі өзен жатыр ағып,
Анасы өлген жетімнің зары ма бұл?!

Толық

Айға

Мекеніңе неге асықтың жарық ай,
Мені солай кетесің бе танымай.
Әлде қайда құлап барам
Уақыттың,

Толық

Көктерек жыры

Көктеректен көшкеҰларбек Дәлейұлын сағым кеудемде,
Көктеректе өшкен шағым кеудемде.
Құлап сөнген жасын сынды көлдерге,
Тулап түскен жәйін сынды шөлдерге.

Толық

Ду Фунды қонаққа шақыру

Тым алыс сапардан табаны тесіліп,
Бізге бір күз келді кешігіп.
Жанары сап-сары сағыныш,
Жаңбырлы бораны есірік.

Толық

Хат

Селенгіге сел жауса да,
Орхон бойын оқ жауса да!..
Мен сендерді ұмытқам жоқ, бауырлар!
Әр кеш сайын сағынышым ауырлар...

Толық

Ақша бұлттар ариясы

Ақша бұлттар!
Ақ шабыттар арда емген,
Мекен іздеп жиналысқан һәр жерден.
Көктеректен кетпейсіңдер айналып,

Толық

Емхана

Емхана.
Бірде күн, бірде түн,
Ажал кеп қазады өмірдің іргесін.
Жымысқы уақыт жылмаңдап барады,

Толық

Омар Хаямды мадақтау

Ықылым замандар ырғағын жаңғыртып,
Скифтер пырағын Алматыға алдыртып.
Тәу етіп тарихтың ежелгі ғұрпына,
Сапарлап қайтайық шайырлар жұртына.

Толық

Көкжалдар аңызы

Мен – аршамын!
Менің ием көк арша,
Тау төсінен көктеп шыққам соларша.
Күлгін бүрден тұмар тағып алатын,

Толық

Намазшам

Кешкі қырдың иегінен турап өтіп жол – қанжар,
Лашығыма қонақтайды күзгі үнсіз ормандар.
Пері қыздың сәлеміндей талып жеткен ғайыптан,
Балықшы шал сыбызғысын сыңсытады

Толық

Моншақ һәм Моно Лиза

Құстары үркек қанатын сілкіп,
Түстікке түнде түзеген бойын.
Тұратын қырда тұманын бүркіп,
Қараша шерлі ай – бұл менің айым.

Толық

Баласағұн

Ұйытқысына айналған бұл ұлы шығыстың,
Киелі Кағбадай ежелгі қалам-ау!
Шу бойы шер жұтып, шулайды жағалау.
Қызарған реңі қанқұйлы қылмыстан,

Толық

Түн. Өскемен. Алтайды аңсау

Ескіртіп жыл азабы,
Сарғайтып күн аптабы,
Өзіңмен қайран Алтай, қауыштым жылап
тағы.

Толық

Тамұқ симфониясы

Мәйегі бусанып маусымдай аһ ұрған,
Жарымның сағыныш хатындай шақырған.
Жусанды соқпақтар!
Жотада көсілген,

Толық